ذهنی تهرانی، سید محمدجواد

ذهنی تهرانی، محمد جواد

نام	ذهنی تهرانی، محمد جواد
نام های دیگر	تهرانی، سید محمد جواد بن سید علی ذکی ذهنی، محمد جواد تهرانی، محمد جواد
نام پدر
متولد	1326 ش
محل تولد
رحلت	1381 ش یا 1424 ق
اساتید
برخی آثار
کد مؤلف	AUTHORCODE877AUTHORCODE

آيت‌الله سيد محمدجواد ذهنى تهرانى، روز هشتم اسفند سال 1326ش در يكى از محله‌هاى قديمى تهران (ميدان خراسان) به دنيا آمد.

پدرش، مرحوم سيد على ذكى، شغل ادارى داشت. پدر بزرگش مرحوم سيد حبيب‌الله در بازار سيد اسماعيل تهران به كسب و كار مشغول بود. او مردى نيكو نهاد، پيشگام در كارهاى خير و معتمد بازار و اهل محل به شمار مى‌رفت. مادر ايشان، حاجيه خانم رفيعى، فرزند مرحوم حسينعلى رفيعى (از عابدان و زاهدان روزگار) بود كه عمر پربركت خويش را به آموزش قرآن و برگزارى جلسات مذهبى براى بانوان مى‌گذراند.

وى دوره ابتدايى را در دبستان عاصمى به پايان رساند و براى ادامه تحصيل، به دبيرستان بهبهانى رفت. او در دبيرستان نيز دانش‌آموزى ممتاز به شمار مى‌رفت و از نظر اخلاقى نيز نمونه و برجسته بود، به‌طورى كه در آغاز جوانى، به دليل علاقه‌اش به مسائل مذهبى، در مجالس و مواعظ مرحوم «حاجى شيخ مهدى معزالدوله» كه در مسجد معزالدوله برگزار مى‌شد شركت مى‌نمود. وى به شوق تحصيل علوم دينى، در سال آخر دبيرستان، درس را رها كرد و دروس حوزوى را در مدارس علميه تهران، زير نظر استادانى بزرگ آغاز نمود و پس از به پايان رساندن دروس سطح، در سال 1351ش وارد حوزه علميه قم گرديد.

استادان سطح در تهران

علامه ابوالحسن شعرانى
شيخ حسين كنى
سيد محمدتقى خوانسارى
سيد مهدى خلخالى

استادان در قم

تخصص ايشان در تأليف و تدريس در زمينه فقه، اصول، علوم غريبه و ادبيات عرب بود. آن بزرگوار همزمان با تحصيل و تأليف، تدريس را نيز آغاز نمود و در مدت بيش از 35 سال در زمينه‌هاى مختلف، شاگردان بسيارى تربيت نمود. طلاب علوم دينى بيش از 15 سال، از درس خارج فقه و اصول ايشان استفاده نمودند. وى در برخى از فصول تحصيلى، روزانه 14 درس از مقدمات تا سطوح عاليه تدريس مى‌كرد.

شاگردان

محمدرضا كريمى
موحدى كاشانى
برادران ملكى اصفهانى
سيد مهدى طباطبايى، (پدر سيد محمدحسين طباطبايى خردسالترين حافظ قرآن)
سيد اكبر طباطبايى
سيد محمد سجادى

ايشان به واسطه استعداد سرشار، از ابتداى طلبگى، شروع به تأليف و تقرير نمود و در طى عمر كوتاه، ولى پربركت خود، بيش از 170 جلد كتاب در 44 عنوان از خود به يادگار نهاد. اولين تأليف ايشان كتاب درة الثمينه (شرح عربى بر صمديه) و اولين تقرير وى كتاب صلاة الجمعه به عربى (تقرير درس آيت‌الله شيخ محمدتقى مجلسى) است.

ايشان بسيار صبور، مؤدب، باوقار و شهرت گريز بود. مناعت طبع عجيبى داشت. پس از هجرت به قم، تا ساليان دراز در محله‌هاى مختلف اقامت گزيد.

سال 1368ش به اصرار اهالى و معتمدان محل، امامت جماعت مسجد حبيب‌الله بيگ (واقع در محله سيدان) را پذيرفت و همواره در رفع مشكلات مردم، به‌ويژه افراد نيازمند تلاش مى‌كرد.

سرانجام عصر پنج شنبه 7 شهريور 1381ش، پس از يك ماه بسترى شدن در بيمارستان باهر تهران، چشم از جهان فروبست. پيكر ايشان به قم انتقال يافت و در بقعه على بن بابويه به خاک سپرده شد.