الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول

    از ویکی‌نور
    < الگو:صفحهٔ اصلی
    مسند الإمام الكاظم أبي‌الحسن موسی بن جعفر عليهماالسلام

    مسند الإمام الكاظم أبي‌الحسن موسی بن جعفر عليهماالسلام، تأليف شيخ عزيزالله عطاردى، هشتمين كتاب از مجموعه بزرگ «مسانيد الأئمة(ع)» است كه به زبان عربى در 3 جلد منتشر شده است. در اين كتاب، از زندگى امام كاظم(ع) و ويژگى‌هاى شخصيتى ايشان و نيز اخبار و احاديث آن حضرت در موضوعات مختلف سخن رفته است.

    در جلد نخست اين مسند، ابتدا در ضمن هجده باب مطالبى در باره ولادت، سيره و فضايل امام كاظم(ع) و نيز شيوه رفتارى آن جناب با منصور، مهدى و هارون‌الرشيد ذكر شده است. در آخر نيز مطالبى در باره خانواده و اولاد و مدايح و مراثى سروده‌شده در باره ايشان آمده است. در ادامه جلد اول، روايات امام كاظم(ع) همانند كتاب كافى كلينى با عناوينى چون كتاب عقل و فضايل آن، علم و معرفت، توحيد، امامت و ولايت، اصحاب و فضايل شيعه و ايمان و كفر آمده است.

    در جلد دوم با عنوان كتاب قرآن، ابتدا احاديثى در باره حامل قرآن، ختم قرآن در ماه رمضان و فضيلت سوره‌هاى قرآن ذكر شده است. پس از آن روايات امام كاظم(ع) در تفسير آيات قرآن كريم به ترتيب سوره‌هاى قرآن ارائه شده است. ادامه اين جلد به دعاهاى امام كاظم(ع) در اوقات و موضوعات مختلف تعلق دارد.

    نويسنده سپس متن هشت مورد از احتجاجات امام كاظم(ع) با افرادى چون مهدى و هارون‌الرشيد و يا علماى يهود و نصارى را آورده است. از امام كاظم(ع) روايات فقهى فراوانى در موضوعات مختلف روايت شده است كه در ادامه جلد دوم كتاب به احاديثى در باره نماز، روزه، نكاح و طلاق اشاره شده است.

    بخشى از جلد سوم كتاب نيز به احاديث فقهى با موضوعاتى چون خوردنى‌ها و آشاميدنى‌ها، قضاوت و شهادت، ارث و وصيت اختصاص يافته است. در بخش ديگرى از اين جلد تحت عنوان «باب حشر و معاد»، رواياتى اعتقادى در موضوع بهشت و جهنم و عفو از مجرمين ذكر شده است. پس از آن نيز در باب «حكم و نوادر و سنن» 110 خبر و حكمت با موضوعات مختلف جمع شده است.

    آخرين بخش كتاب به راويان احاديث امام كاظم(ع) اختصاص دارد كه 638 راوى به ترتيب حروف الفبا معرفى شده‌اند. نويسنده اگر در كتب رجال در باره راوى مطلبى يافته، ذكر كرده است و اگر به نام او اشاره نشده، تذكر داده است كه از آن جمله‌اند: عبدالله بن خالد (361)، عبدالله بن قدامه ترمذى (370) و عبدالله بن محمد زبيرى (373). در باره هر شخصيت به ابوابى كه روايات راوى آمده اشاره شده است.