مشاهد الإلوهية يا شرح كبير بر الشواهد الربوبية في المناهج السلوكية ملا صدرا: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،')
    جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
    خط ۴۴: خط ۴۴:




    «مشاهد الإلوهية يا شرح كبير بر الشواهد الربوبية في المناهج السلوكية ملا صدرا»، از آثار فلسفى استاد غلامحسين رضانژاد (متخلص به نوشين) -متولد 1313ش- است كه در آن، مطالب كتاب «شواهد الربوبية» نوشته [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] شيرازى را از آغاز تا انجام در طى سه سال به صورت مفصل شرح كرده است (متن كتاب، ج 3، ص 1725). در اين كتاب، بين عنوان روى جلد، صفحه شناسنامه و صفحات كتاب هماهنگى كامل برقرار نيست و نام كتاب به چند صورت ذكر شده است. اين شرح بزرگ در سه جلد تنظيم شده بدين‌ترتيب كه شارح محترم در مقدمه جلد اول، زندگى و شرح حال ملاصدرا را به صورت مشروح بيان كرده است. به نظر ايشان، [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] شيرازى فيلسوف بزرگى است كه دست كم در چهل مورد نوآورى كرده است. (مقدمه، جلد 1، ص 108- 201). شارح در اين اثر، نخست متن عربى يعنى جمله يا جملاتى از شواهد الربوبية را ذكر كرده و بعد ترجمه فارسى آن را آورده و آنگاه اقدام به شرح تفصيلى كرده است. همچنين نويسنده با بيان هفت نكته درباره شخصيّت معنوى صدرالمتألّهين به تجليل از مقام علمى و فلسفى ايشان و تأثير زندگى و انديشه‌هاى وى بر نظرات حكيمان بعدى پرداخته است (همان، ص 202- 231).
    «مشاهد الإلوهية يا شرح كبير بر الشواهد الربوبية في المناهج السلوكية ملا صدرا»، از آثار فلسفى استاد غلامحسين رضانژاد (متخلص به نوشين) -متولد 1313ش- است كه در آن، مطالب كتاب «شواهد الربوبية» نوشته [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] شيرازى را از آغاز تا انجام در طى سه سال به صورت مفصل شرح كرده است (متن كتاب، ج 3، ص 1725). در اين كتاب، بين عنوان روى جلد، صفحه شناسنامه و صفحات كتاب هماهنگى كامل برقرار نيست و نام كتاب به چند صورت ذكر شده است. اين شرح بزرگ در سه جلد تنظيم شده بدين‌ترتيب كه شارح محترم در مقدمه جلد اول، زندگى و شرح حال ملاصدرا را به صورت مشروح بيان كرده است. به نظر ايشان، [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] شيرازى فيلسوف بزرگى است كه دست كم در چهل مورد نوآورى كرده است. (مقدمه، جلد 1، ص 108- 201). شارح در اين اثر، نخست متن عربى يعنى جمله يا جملاتى از شواهد الربوبية را ذكر كرده و بعد ترجمه فارسى آن را آورده و آنگاه اقدام به شرح تفصيلى كرده است. همچنين نويسنده با بيان هفت نكته درباره شخصيّت معنوى صدرالمتألّهين به تجليل از مقام علمى و فلسفى ايشان و تأثير زندگى و انديشه‌هاى وى بر نظرات حكيمان بعدى پرداخته است (همان، ص 202- 231).


    شارح تصريح كرده است كه علاوه بر اينكه [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]]، در جميع كتب و رسائل فلسفى خود، و در هر نكته لطيف و باريك عقلى؛ شاهدى از قرآن حكيم آورده و به دليل نقلى از كلام اللّه مجيد در جهت تأييد يا ردّ عقيده و نظريّه‌اى، استناد كرده است؛ در آثار منظوم خود بالصّراحه در عظمت شئون ائمّه عصمت و طهارت و خاندان جليل‌القدر نبوّت، داد سخن داده است (همان، ص 210- 211). با اينكه شارح محترم، معاصر است ولى اين شرح از نظر بيان و چگونگى عرضه مطالب چندان كه بايد و شايد رسا و شيوا و به قلم روز نوشته نشده و بيشتر شبيه شرح‌هاى قديمى در حوزه‌هاى علوم اسلامى است. به عنوان مثال، ايشان اين عبارت «الحمدللّه الّذي تجلّى لقلوب العارفين بأسرار المبدأ و المعاد» را به اين صورت ترجمه و شرح كرده است: «جنس حمد و حقيقت و اقسام آن، اختصاص به خداوندگارى دارد كه براى شناساندن خود از باطن أحديّت غيبيّه، به صورت اسماء و صفاتش، بر مظاهر و مجالى قلوب عارفان مراتب ظهور خويش، به اسرار مبدأ و معاد، يا اوّل و آخر و ظاهر و باطن نمايان گرديد» (متن كتاب،ج 1، ص 3). به اين ترتيب نويسنده شرح، اثر خودش را محدود به گروهى خاصّ ساخته است و اثر حاضر شايد براى برخى از استادان و پژوهشگران فلسفه اسلامى كه با زبان عربى و اصطلاحات فلسفى و عرفانى آشنايى كافى دارند، در مواردى سودمند و راهگشا باشد.
    شارح تصريح كرده است كه علاوه بر اينكه [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]]، در جميع كتب و رسائل فلسفى خود، و در هر نكته لطيف و باريك عقلى؛ شاهدى از قرآن حكيم آورده و به دليل نقلى از كلام اللّه مجيد در جهت تأييد يا ردّ عقيده و نظريّه‌اى، استناد كرده است؛ در آثار منظوم خود بالصّراحه در عظمت شئون ائمّه عصمت و طهارت و خاندان جليل‌القدر نبوّت، داد سخن داده است (همان، ص 210- 211). با اينكه شارح محترم، معاصر است ولى اين شرح از نظر بيان و چگونگى عرضه مطالب چندان كه بايد و شايد رسا و شيوا و به قلم روز نوشته نشده و بيشتر شبيه شرح‌هاى قديمى در حوزه‌هاى علوم اسلامى است. به عنوان مثال، ايشان اين عبارت «الحمدللّه الّذي تجلّى لقلوب العارفين بأسرار المبدأ و المعاد» را به اين صورت ترجمه و شرح كرده است: «جنس حمد و حقيقت و اقسام آن، اختصاص به خداوندگارى دارد كه براى شناساندن خود از باطن أحديّت غيبيّه، به صورت اسماء و صفاتش، بر مظاهر و مجالى قلوب عارفان مراتب ظهور خويش، به اسرار مبدأ و معاد، يا اوّل و آخر و ظاهر و باطن نمايان گرديد» (متن كتاب،ج 1، ص 3). به اين ترتيب نويسنده شرح، اثر خودش را محدود به گروهى خاصّ ساخته است و اثر حاضر شايد براى برخى از استادان و پژوهشگران فلسفه اسلامى كه با زبان عربى و اصطلاحات فلسفى و عرفانى آشنايى كافى دارند، در مواردى سودمند و راهگشا باشد.


    نويسنده در نگارش اين شرح از ترجمه و تفسير دكتر جواد مصلح بر شواهد الربوبية كه به نام ايضاح المقاصد منتشر شده نيز استفاده كرده است (مقدمه، جلد 1، ص 37). به نظر مى‌رسد اين شرح، بيشتر آموزشى و توضيحى است و نقد و نظر در آن كمتر ديده مى‌شود و شارح نتوانسته يا نخواسته كه به پژوهش و نوآورى در اين اثر بپردازد. البته شارح در مواردى با ذكر اشعارى عربى يا فارسى از عارفان و شاعران مانند مولوى و [[جامی، عبدالرحمن|جامى]] و ... كتابش را آراسته است. (متن كتاب، ج 1، ص 370 و ج 2، ص 839 و ج 3، ص 1642).
    نويسنده در نگارش اين شرح از ترجمه و تفسير دكتر جواد مصلح بر شواهد الربوبية كه به نام ايضاح المقاصد منتشر شده نيز استفاده كرده است (مقدمه، جلد 1، ص 37). به نظر مى‌رسد اين شرح، بيشتر آموزشى و توضيحى است و نقد و نظر در آن كمتر ديده مى‌شود و شارح نتوانسته يا نخواسته كه به پژوهش و نوآورى در اين اثر بپردازد. البته شارح در مواردى با ذكر اشعارى عربى يا فارسى از عارفان و شاعران مانند مولوى و [[جامی، عبدالرحمن|جامى]] و ... كتابش را آراسته است. (متن كتاب، ج 1، ص 370 و ج 2، ص 839 و ج 3، ص 1642).


    == منابع مقاله ==
    == منابع مقاله ==

    نسخهٔ ‏۱ ژانویهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۰۵:۴۸

    مشاهد الالوهیة، یا، شرح کبیر بر شواهد الربوبیة في مناهج السلوکیة ملاصدرا
    نام کتاب مشاهد الالوهیة، یا، شرح کبیر بر شواهد الربوبیة في مناهج السلوکیة ملاصدرا
    نام های دیگر کتاب الشواهد الربوبیه فی المناهج السلوکیه. شرح

    شرح کبیر بر شواهد الربوبیة في مناهج السلوکیة ملاصدرا

    پدیدآورندگان رضانژاد، غلامحسین (نويسنده)
    زبان فارسی

    عربی

    کد کنگره ‏BBR‎‏ ‎‏1100‎‏ ‎‏/‎‏ر‎‏6‎‏م‎‏5‎‏
    موضوع حکمت متعالیه

    صدر الدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، ۹۷۹ - ۱۰۵۰ق. الشواهد الربوبیه فی مناهج السلوکیه - نقد و تفسیر

    فلسفه اسلامی - سرگذشت نامه

    ناشر آيت اشراق
    مکان نشر قم - ایران
    سال نشر 1387 هـ.ش
    کد اتوماسیون AUTOMATIONCODE13803AUTOMATIONCODE


    «مشاهد الإلوهية يا شرح كبير بر الشواهد الربوبية في المناهج السلوكية ملا صدرا»، از آثار فلسفى استاد غلامحسين رضانژاد (متخلص به نوشين) -متولد 1313ش- است كه در آن، مطالب كتاب «شواهد الربوبية» نوشته صدرالمتألهين شيرازى را از آغاز تا انجام در طى سه سال به صورت مفصل شرح كرده است (متن كتاب، ج 3، ص 1725). در اين كتاب، بين عنوان روى جلد، صفحه شناسنامه و صفحات كتاب هماهنگى كامل برقرار نيست و نام كتاب به چند صورت ذكر شده است. اين شرح بزرگ در سه جلد تنظيم شده بدين‌ترتيب كه شارح محترم در مقدمه جلد اول، زندگى و شرح حال ملاصدرا را به صورت مشروح بيان كرده است. به نظر ايشان، صدرالمتألهين شيرازى فيلسوف بزرگى است كه دست كم در چهل مورد نوآورى كرده است. (مقدمه، جلد 1، ص 108- 201). شارح در اين اثر، نخست متن عربى يعنى جمله يا جملاتى از شواهد الربوبية را ذكر كرده و بعد ترجمه فارسى آن را آورده و آنگاه اقدام به شرح تفصيلى كرده است. همچنين نويسنده با بيان هفت نكته درباره شخصيّت معنوى صدرالمتألّهين به تجليل از مقام علمى و فلسفى ايشان و تأثير زندگى و انديشه‌هاى وى بر نظرات حكيمان بعدى پرداخته است (همان، ص 202- 231).

    شارح تصريح كرده است كه علاوه بر اينكه صدرالمتألهين، در جميع كتب و رسائل فلسفى خود، و در هر نكته لطيف و باريك عقلى؛ شاهدى از قرآن حكيم آورده و به دليل نقلى از كلام اللّه مجيد در جهت تأييد يا ردّ عقيده و نظريّه‌اى، استناد كرده است؛ در آثار منظوم خود بالصّراحه در عظمت شئون ائمّه عصمت و طهارت و خاندان جليل‌القدر نبوّت، داد سخن داده است (همان، ص 210- 211). با اينكه شارح محترم، معاصر است ولى اين شرح از نظر بيان و چگونگى عرضه مطالب چندان كه بايد و شايد رسا و شيوا و به قلم روز نوشته نشده و بيشتر شبيه شرح‌هاى قديمى در حوزه‌هاى علوم اسلامى است. به عنوان مثال، ايشان اين عبارت «الحمدللّه الّذي تجلّى لقلوب العارفين بأسرار المبدأ و المعاد» را به اين صورت ترجمه و شرح كرده است: «جنس حمد و حقيقت و اقسام آن، اختصاص به خداوندگارى دارد كه براى شناساندن خود از باطن أحديّت غيبيّه، به صورت اسماء و صفاتش، بر مظاهر و مجالى قلوب عارفان مراتب ظهور خويش، به اسرار مبدأ و معاد، يا اوّل و آخر و ظاهر و باطن نمايان گرديد» (متن كتاب،ج 1، ص 3). به اين ترتيب نويسنده شرح، اثر خودش را محدود به گروهى خاصّ ساخته است و اثر حاضر شايد براى برخى از استادان و پژوهشگران فلسفه اسلامى كه با زبان عربى و اصطلاحات فلسفى و عرفانى آشنايى كافى دارند، در مواردى سودمند و راهگشا باشد.

    نويسنده در نگارش اين شرح از ترجمه و تفسير دكتر جواد مصلح بر شواهد الربوبية كه به نام ايضاح المقاصد منتشر شده نيز استفاده كرده است (مقدمه، جلد 1، ص 37). به نظر مى‌رسد اين شرح، بيشتر آموزشى و توضيحى است و نقد و نظر در آن كمتر ديده مى‌شود و شارح نتوانسته يا نخواسته كه به پژوهش و نوآورى در اين اثر بپردازد. البته شارح در مواردى با ذكر اشعارى عربى يا فارسى از عارفان و شاعران مانند مولوى و جامى و ... كتابش را آراسته است. (متن كتاب، ج 1، ص 370 و ج 2، ص 839 و ج 3، ص 1642).

    منابع مقاله

    مقدمه و متن كتاب.


    پیوندها