روشنفکران ایرانی و مسئله زبان: تفاوت میان نسخه‌ها

در بخش نخست، بالو به بررسی دیدگاه‌های روشنفکران عصر قاجار مانند آخوندزاده، میرزا ملکم‌خان، طالبوف و آقاخان کرمانی پرداخته که عمدتاً بر محور اصلاح یا تغییر خط فارسی متمرکز بودند. این دوره نمایانگر اولین مواجهۀ نظام‌مند روشنفکران ایرانی با مسئلۀ زبان به عنوان یک موضوع مدرن است.

بخش سوم به بررسی رویکرد مارکسیستی به زبان می‌پردازد و آرای چهره‌هایی مانند ابوالقاسم ذره، تقی ارانی و احسان طبری را تحلیل می‌کند. نویسنده نشان می‌دهد که چگونه مارکسیست‌های ایرانی با وجود تأثیرپذیری از ایدئولوژی مارکسیستی، نگاهی خاص به مسئلۀ زبان فارسی داشتند.

کتاب با پی‌گفتاری انتقادی دربارۀ آیندۀ زبان فارسی و کارنامۀ روشنفکران ایرانی در این زمینه به پایان می‌رسد. این اثر به دلیل جامعیت تاریخی و تحلیل عمیق گفتمان‌های مختلف، منبعی ارزشمند برای پژوهشگران حوزۀ تاریخ فکری ایران، زبان‌شناسی اجتماعی و مطالعات فرهنگی محسوب می‌شود.<ref>[https://literaturelib.com/books/13381 ر.ک.پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>