اشکوری، میرزا هاشم: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

اشکوری، میرزا هاشم (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۶ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۱:۲۰

۴۳۷ بایت اضافه‌شده ، ۶ اکتبر

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۴٬۷۱۹

ویرایش

@@ خط ۴۳: / خط ۴۳: @@
 {{کاربردهای دیگر|اشکوری (ابهام‌زدایی)}}
-'''میرزا هاشم اشکوری''' (۱۲۵۰-۱۳۳۲ق)، از اساتید مسلم فلسفه و عرفان در دوره قاجار بود. وی از شاگردان برجسته آقا محمدرضا قمشه‌ای، آقا علی مدرس زنوزی و میرزا ابوالحسن جلوه به شمار می‌رفت و در تدریس عرفان نظری و متونی چون مصباح الانس، فصوص الحکم و اسفار اربعه تبحر داشت. میرزا هاشم با وجود ابتلا به بیماری‌های متعدد، تا پایان عمر به تدریس در مدرسه سپهسالار تهران ادامه داد و شاگردان بسیاری را تربیت کرد که از جمله آنان می‌توان به سید محمدکاظم عصار، میرزا احمد آشتیانی و میرزا مهدی آشتیانی اشاره کرد.
+'''میرزا هاشم اشکوری''' (۱۲۵۰-۱۳۳۲ق)، از اساتید مسلم فلسفه و عرفان در دوره قاجار بود. وی از شاگردان برجسته [[قمشه‌ای، محمدرضا|آقا محمدرضا قمشه‌ای]]، [[زنوزی، علی بن عبدالله|آقا علی مدرس زنوزی]] و [[جلوه، سید ابوالحسن|میرزا ابوالحسن جلوه]] به شمار می‌رفت و در تدریس عرفان نظری و متونی چون [[مفتاح الغيب و شرحه مصباح الأنس|مصباح الانس]]، [[فصوص الحكم (تعليقات ابوالعلاء عفيفي)|فصوص الحکم]] و [[الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة|اسفار اربعه]] تبحر داشت. میرزا هاشم با وجود ابتلا به بیماری‌های متعدد، تا پایان عمر به تدریس در مدرسه سپهسالار تهران ادامه داد و شاگردان بسیاری را تربیت کرد که از جمله آنان می‌توان به [[عصار، سید محمدکاظم|سید محمدکاظم عصار]]، [[آشتیانی، احمد|میرزا احمد آشتیانی]] و [[آشتیانی، مهدی|میرزا مهدی آشتیانی]] اشاره کرد.
 ==ولادت==
@@ خط ۵۰: / خط ۵۰: @@
 ==تحصیلات==
 وی تحصیل را در مدرسه علمیه تنکابن آغاز نمود، سپس به رشت رفت.
 آنگاه برای تحصیل چندی به شهر قزوین رفته و به تحصیل علوم اسلامی مشغول شد. او کتاب «قوانین» میرزا ابوالقاسم قمی را در حوزه‌ی درس آقا سید علی قزوینی که خود، صاحب کتاب حاشیه بر قوانین بود، تلمذ نمود. سپس برای تکمیل علوم متداول در روزگار تولیت میرزا ابوالفضل تهرانی به تهران آمد. در تهران از محضر درس بزرگانی چون «[[قمشه‌ای، محمدرضا|آقا محمدرضا قمشه‌ای]]»، «[[زنوزی، علی بن عبدالله|آقا علی مدرس زنوزی]]» و «[[جلوه، سید ابوالحسن|میرزا ابوالحسن جلوه]]» بهره‌های فراوان برد.