توجيه اللمع: تفاوت میان نسخه‌ها

با دقت در مسائل نحوی و دیدگاه او درباره آراء بصریون و کوفیین به وضوح متوجه خواهیم شد که او به مذهب بصریون تمایل داشته است؛ چرا که فراوان مذهب کوفیون را رد و از بصریون با تعابیر «هذا عندنا» و «و مذهب اصحابنا» یاد می‌کند. وی از آراء بصریونی چون [[اصمعی، عبدالملک بن قریب|اصعمی]]، عیسی بن عمر، اخفش، یونس، ابومحمد یزیدی و [[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]] استفاده کرده و در آراء کوفیونی چون کسائی، ثعلب و فراء مناقشه کرده است. وی بیشتر از مصطلحات بصری استفاده کرده و از اصطلاحات  کوفی بسیار اندک استفاده کرده است<ref>‏مقدمه محقق، ص 39-33</ref>‏.   

همان‌گونه که از نام کتاب پیداست نویسنده در این کتاب به تعلیل احکام و توجیه مسائل نحوی پرداخته است. وی همانند سایر نحویون به آیات قرآن کریم استشهاد کرده و هر گاه قرائات قرآن موافق با قواعد بوده به آن احتجاج کرده اما اگر مخالف بوده حمل بر شاذ بودن کرده است. البته نحویون تمامی قرائات قرآن حتی مواردی را که تعبیر به شاذ می‌کنند از کلیه شواهدی که از کلام عرب به آن احتجاج می‌شود، از جهت سند قوی‌تر می‌دانند. او همچنین از شواهد شعری بالغ بر 500 شعر و احادیث نبوی استفاده کرده است<ref>‏همان46-43</ref>‏.