حدیث بندگی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حدیث بندگی'''، اثر سید کاظم ارفع (1323-1402ش)، شرحی است موضوعی بر «صحیفه سجادیه».

نویسنده، معقتد است که «صحیفه سجادیه»، یک کتاب بین‌المللی و قابل ارائه به تمامی انسان‌ها در هر مذهب و مرامی است و چیزی نیست که فقط به مسلمانان اختصاص داشته باشد و حتی کسانی که ادیان ساختگی دارند، اگر «صحیفه سجادیه» را به زبان خودشان، روان و آسان ترجمه کنیم، خواهیم دید که فطرت خفته ایشان نیز بیدار گشته و روی به‌سوی خدای مهربان خواهند آورد. وی در مقدمه کتاب، به بیان این موضوع پرداخته است که چون تا به حال کسی به طریق موضوعی، به شرح این کتاب نورانی و پرفیض قلم نزده و به دلیل اینکه جامعیت و شمول آن بر همگان روشن شود که امام سجاد(ع) در قالب دعا، در عصر خفقان و اختناق که اجازه خطابه و وعظ نداشتند، به ریز و درشت مسائل اعتقادی، اخلاقی، عرفانی، سیاسی و اجتماعی پرداخته‌اند، لذا اقدام به شرح موضوعی این کتاب ارزشمند نموده است<ref>ر.ک: پیش‌سخن، ص12-13</ref>.

در بیان وجه تسمیه کتاب به نام مذکور، نویسنده به این موضوع اشاره کرده است که چون از پنجاه‌وچهار دعای پرارزش «صحیفه سجادیه»، جایی نیست که سخن از آموزه‌های بندگی خداوند مهربان نباشد و گرچه بسیاری از موضوعات انتخاب‌شده و برگزیده از صحیفه کامله امام سجاد(ع)، جنبه اخلاقی و مباحث پراکنده و مختلف و متنوع دارد، ولی در مجموع، یک هدف را دنبال می‌کند و آن عبد مولا بودن است؛ پس بی‌مناسبت نبود که عنوان کتاب، «حدیث بندگی» باشد<ref>ر.ک: همان، ص20</ref>.

«آب و باران: قرآن، نعمت ارزشمند آب را سبب بقا و زندگی برای موجودات و مایه پاکیزگی و طهارت می‌داند. به این سه آیه شریفه دقت کنید... (سه آیه را آورده و ترجمه کرده و توضیح داده) امام سجاد(ع) در دعای 19 برای طلب باران می‌فرماید: «اللهم أسقنا الغيث و انشر علينا رحمتك بغيثك المغدق من السحاب المنساق لنبات أرضك المونق في جميع الآفاق» (بارالها ما را به‌وسیله باران سیراب فرما و رحمتت را به‌توسط بارانت، آن‌هم بارانی فراوان از ابری که سبب می‌شود در اطراف زمینت گیاهان برویند، منتشر کن)<ref>ر.ک: متن کتاب، ص23-24</ref>.