پرش به محتوا

الإمام الصادق عليه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'زندگینامه' به 'زندگی‌نامه')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۳۲: خط ۳۲:


==گزارش محتوا==  
==گزارش محتوا==  
نویسنده در پیشگفتار چنین می‌نویسد: ازآنجاکه اطلاع از زندگانی امام صادق(ع) بستگی به شناخت ماهیت دو حکومت اموی و عباسی دارد که امام در دوران سلطه سیاسی آنان می‌زیسته است و نظر به اینکه لازم است چگونگی رفتار این امام را با امام ششم و به‌طورکلی با اهل‌بیت بازشناخته شود و بدانیم اهل‌بیت(ع) کیستند؟ مباحثی را در جهت دست‌یابی به همین شناخت‌ها مطرح می‌کنیم برای اینکه در پرتو آن بررسی و تحقیق کوتاه خواننده به این نکته وقوف یابد که چرا امام ششم از امامان دیگر در رشد علوم و معارف گوناگون توفیق یافته و به بسط و شرح آن پرداخته است؟ و چرا امام صادق(ع) بیش از امامان قبل و بعد خود مردم را به‌سوی اخلاق نیکو و فضایل انسانی فراخوانده است؟ و چرا این امام بزرگوار دوستان و مریدان خاصش را هم از اظهار دوستی و حتی رفت‌وآمد علمی که ما تقیه‌اش می‌نامیم بازداشته است.
نویسنده در پیشگفتار چنین می‌نویسد: ازآنجاکه اطلاع از زندگانی [[امام جعفر صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] بستگی به شناخت ماهیت دو حکومت اموی و عباسی دارد که امام در دوران سلطه سیاسی آنان می‌زیسته است و نظر به اینکه لازم است چگونگی رفتار این امام را با امام ششم و به‌طورکلی با اهل‌بیت بازشناخته شود و بدانیم اهل‌بیت(ع) کیستند؟ مباحثی را در جهت دست‌یابی به همین شناخت‌ها مطرح می‌کنیم برای اینکه در پرتو آن بررسی و تحقیق کوتاه خواننده به این نکته وقوف یابد که چرا امام ششم از امامان دیگر در رشد علوم و معارف گوناگون توفیق یافته و به بسط و شرح آن پرداخته است؟ و چرا [[امام جعفر صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] بیش از امامان قبل و بعد خود مردم را به‌سوی اخلاق نیکو و فضایل انسانی فراخوانده است؟ و چرا این امام بزرگوار دوستان و مریدان خاصش را هم از اظهار دوستی و حتی رفت‌وآمد علمی که ما تقیه‌اش می‌نامیم بازداشته است.


[[مظفر، محمدرضا|مرحوم مظفر]] بااینکه كتاب را به شيوه سنتى نوشته، لیکن سعى كرده مآخذ خود را چه به‌طور غالب در متن و چه در پاورقى نام ببرد. درعین‌حال موارد زيادى هم هست كه وى از منبع خود ياد نكرده و مطالب را آورده است.
[[مظفر، محمدرضا|مرحوم مظفر]] بااینکه كتاب را به شيوه سنتى نوشته، لیکن سعى كرده مآخذ خود را چه به‌طور غالب در متن و چه در پاورقى نام ببرد. درعین‌حال موارد زيادى هم هست كه وى از منبع خود ياد نكرده و مطالب را آورده است.