دیوان میلی مشهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دیوان میلی مشهدی'''، مجموعه‌ای است از اشعار میرزاقلی مشهدی، متخلص به میلی (متوفی 983 یا 984)، از گویندگان مکتب وقوع.

میلی را از شاعران مکتب وقوع دانسته‌اند. وی در دوران شکفتگی و اعتلای این مکتب، می‌زیسته است. این مکتب، در ربع اول قرن دهم، مکتب تازه‌ای در شعر بود که غزل را از صورت خشک و بی‌روح قرن نهم بیرون آورد و حیاتی تازه بدان بخشید و در نیمه دوم همان قرن، به اوج کمال رسید و تا ربع اول قرن یازدهم، ادامه داشت. این مکتب تازه را که برزخی است میان شعر دوره تیموری و سبک معروف به هندی، «زبان وقوع» می‌گفتند و غرض از آن، بیان کردن حالات عشق و عاشقی از روی واقع بود و به نظم آوردن آنچه که در میان طالب و مطلوب به وقوع می‌پیوندد؛ یعنی شعر ساده بی‌پیرایه و خالی از هرگونه صنایع لفظی و اغراقات شاعرانه. با بررسی اشعار میلی و دقت در آنها، می‌توان دریافت که وی، از گویندگان خوب وقوعی بشمار می‌آید<ref>ر.ک: مقدمه، ص12-13</ref>.

مؤلف «منتخب التواريخ»، اشعار او را ستوده و درباره او نوشته است که: «اگر تا این زمان (سال 1004ق) زنده می‌ماند، اکثری از این خام‌کاران را دل از سودای شعر سرد می‌شد». مؤلف «خلاصة الأشعار» نیز غزل او را بر ثنایی و ولی و اغلب شعرای عراق، برتری داده است<ref>ر.ک: همان، ص13</ref>.

صاحب «خلاصة الأشعار» درباره دیوان حاضر، چنین گفته است: «... اگرچه در نظم غزل، بلکه در سایر نظم‌ها طرز خاص دارد، لیکن اشعار خوب و ابیات مرغوب در آن طرز بسیار دارد؛ چنان‌که این معنی بر فطن‌ذهن پوشیده نیست»<ref>ر.ک: همان، ص15-16</ref>.