مجموع رسائل (درقاوی): تفاوت میان نسخهها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR86898J1.jpg | عنوان = مجموع رسائل | عنوانهای دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = درقاوی، محمد عربی بن احمد (نويسنده) بارود، بسام محمد (محقق) احمد بن محمد الزکاری، ابو العباس ( مقدمه نويس) |زبان | زبان = عربی | ک...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
[[درقاوی، محمد عربی بن احمد]] (نويسنده) | [[درقاوی، محمد عربی بن احمد]] (نويسنده) | ||
[[بارود، بسام محمد ]] (محقق) | [[بارود، بسام محمد ]] (محقق) | ||
[[احمد بن محمد الزکاری، ابو العباس]] ( مقدمه نويس) | [[احمد بن محمد الزکاری، ابو العباس]] (مقدمه نويس) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی |
نسخهٔ ۲۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۴۸
مجموع رسائل | |
---|---|
پدیدآوران | درقاوی، محمد عربی بن احمد (نويسنده)
بارود، بسام محمد (محقق) احمد بن محمد الزکاری، ابو العباس (مقدمه نويس) |
ناشر | المجمع الثقافي |
مکان نشر | امارات - ابوظبی |
سال نشر | 1420ق - 1999م |
چاپ | 1 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /د4م3 284/3 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مجموع رسائل، اثر ابوعبدالله محمد عربی بن احمد درقاوی شریف حسنی (متوفی 1239ق)، مجموعهای است از وصایا و سفارشهای نویسنده به شاگردان و مریدان خویش در مباحث اخلاقی و عرفانی که با تحقیق بسام محمد بارود، منتشر شده است.
این کتاب، چون فاقد خطبه و تمهید بوده، ابوالعباس احمد بن محمد زکاری، خطبهای را همراه با مطالبی مربوط به احوال درقاوی نوشته است و محقق کتاب، آن را برای تکمیل فایده پیش از متن رسائل ذکر نموده است.
اثر حاضر، دربردارنده مجموعهای از رسائلی است که مؤلف آنها را بهعنوان وصیت و توصیههای اخلاقی، برای مریدان و شاگردان خویش، نوشته و به گفته محقق در مقدمه کتاب، این اثر، وصایا و رسائلی است برای تمام صوفیان در تمامی اعصار[۱].
نویسنده در این کتاب، روش صحیح تصوف را بیان کرده و در آن، به التزام به قرآن و سنت و آنچه شریعت آورده است، بدون انحراف از آن، هشدار داده است و گویی در این رسائل، با تمسک به آنچه در سنت و کتاب آمده است، منحرفان و غلوکنندگان در راه حق را رد کرده است. وی سپس، به دفاع از روش و طریقت تصوف پرداخته و به کسانی که لجاجت میکنند و به خلق خدا با ادعاهای گوناگون و گسترده، با عناوین مختلفی همچون علم و دانش، امر به معروف و نهی از منکر، سلفیگری، مبارزه با بدعتها و سایر عناوینی که ظاهر آن حق، ولی باطن آن، مخالفت و دشمنی با طریقت اهل تصوف میباشد، اعتراض میکنند، پاسخ داده است[۲].
با مطالعه این رسائل و مباحث کتاب و دقت در تعالیم و آموزههای آن، بهخوبی میتوان اهمیت و تأثیر مطالب آن را در تربیت نفوس، مشاهده نمود؛ چنانکه مؤلف مهمترین ویژگیهای این مسیر را در آنها به زبان ساده، روشن و آسان، بیان کرده و به حقیقت روح، دنیا، زهد، تصوف، ذکر و سایر مؤلفههای مهم مطرحشده در موضوع تصوف، اشاره نموده و حقیقت تمامی آنها را بر اساس ذوق و وجدان، نه دلیل و برهان، بیان کرده است[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه محقق.