کحل، ابن مرج: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (←‏آثار: اصلاح پیوند)
    (←‏نمونه اشعار: اصلاح پیوند و تصحیح جاافتادگی‌ها)
    خط ۵۳: خط ۵۳:


    ==نمونه اشعار==
    ==نمونه اشعار==
    * تمثیلی در باب انسان و روزی و نعمتی که می‌جوید، از اشعار معروف اوست:
    *تمثیلی در باب انسان و روزی و نعمتی که می‌جوید، از اشعار معروف اوست:
    {{شعر}}
    {{شعر}}  
    {{ب|''مَثَلُ الرزقِ الَّذي تَطلُبُهُ''|2=''مَثَلُ الظلِّ الَّذي يمشي مَعَك''
    {{ب|''مَثَلُ الرزقِ الَّذي تَطلُبُهُ''|2=''مَثَلُ الظلِّ الَّذي يَمشي مَعَك''}}
    ب|''أَنتَ لا تَطلُبُهُ مُتّبعاً''|2=''فَإِذا وَلَّيتَ عَنهُ تَبِعَك''}}<ref>ر.ک: پایگاه «بوابة الشعراء»، مرج الکحل</ref>
    {{ب|''أَنتَ لا تَطلُبُهُ مُتّبعاً''|2=''فَإِذا وَلَّيتَ عَنهُ تَبِعَك.''  
    <ref>[https://poetsgate.com/poet.php?pt=3112  معرفی «مرج الكحل»]</ref> }}
    {{پایان شعر}}
    {{پایان شعر}}
     
    *ترجمه:  
    * ترجمه:
    مَثَل رزق و روزی که آن را می‌طلبی  
     
    مَثَل رزق و روزی که آن را می‌طلبی
     
    همانند سایه‌ای است که همراه تو راه می‌رود
    همانند سایه‌ای است که همراه تو راه می‌رود
    تو با دنباله‌روی به آن نرسی
    تو با دنباله‌روی به آن نرسی
     
    و هر گاه از آن روی برگردانی، به دنبال تو می‌دَوَد.
    و هرگاه از آن روی برگردانی، به دنبال تو می‌دَوَد.
    *خوش‌گمانی به رحمت الهی: «من به کسی که نافرمانی کردم، خوش‌گمانم.»
     
    {{شعر}}  
    * خوش‌گمانی به رحمت الهی: «من به کسی که نافرمانی کردم، خوش‌گمانم».
    {{ ب|''إِنّ ظَنّي بِمَن عَصيتُ جَميلٌ''|2=''أَتراهُ مُعذِّبي ما أَظنُّ''}}
     
    {{ب|''ما أَراهُ إِلّا يَجودُ بِعَفوٍ''|2=''إِنَّ قَلبي بِعَفوِهِ مُطمَئِنُ''}}
    {{شعر}}
    {{ب|''حاشَ لِلّه أَن يُخيِّبُ ظَني''|2=''إِنَّهُ لا يَخيبُ في اللَهِ ظَنُّ''
    {{ ب|''إِنّ ظَنّي بِمَن عَصيتُ جَميلٌ''|2=''أَتراهُ مُعذِّبي ما أَظنُّ''
    <ref>[https://poetsgate.com/poem.php?pm=104960 «إِنّ ظَنّي بِمَن عَصيتُ جَميلٌ»]</ref> }}
    ب|''ما أَراهُ إِلّا يجودُ بِعَفوٍ''|2=''إِنَّ قَلبي بِعَفوِهِ مُطمَئِنُ''
    ب|''حاشَ لِلّه أَن يخيبُ ظَني''|2=''إِنَّهُ لا يخيبُ في اللَهِ ظَنُّ، «إِنّ ظَنّي بِمَن عَصيتُ جَميلٌ»''}}
    <ref>ر.ک: همان</ref>
    {{پایان شعر}}
    {{پایان شعر}}
     
    *استغفار:{{شعر}}
    * استغفار:
    {{ ب|''اِذكُر ذُنوبَكَ أَيُّها ذا الناسي''|2=''وَ اِستَغفرنّ اللَه رَبّ الناسِ.''  
    {{شعر}}
    <ref>[https://poetsgate.com/poem.php?pm=104931 «اِذكُر ذُنوبَكَ أَيُّها ذا الناسي»]</ref>}}
    {{ ب|''اذكر ذُنوبَك أَيها ذا الناسي''|2=''وَ اِستَغفرنّ اللَه رَبّ الناسِ''}}<ref>ر.ک: همان، مرج الکحل</ref>
    {{پایان شعر}}
    {{پایان شعر}}



    نسخهٔ ‏۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۸

    کحل، ابن مرج
    NUR70060.jpg

    محمد بن ادریس بن علی، مشهور به مَرجْ الکحْل و ابن مَرجْ الکحْل، شاعر قرن ششم و هفتم هجری قمری (554-634ق)، که اشعاری آموزنده و عاشقانه می‌سرود. در زمانه او، «دولت موحدون» حاکم بود.

    ولادت و تربیت

    • ابوعبدالله محمد بن ادریس بن علی بن عبدالله الجزیری اندلسی در «مَرجْ الکحْل» (نزدیک جزیره شُقر در مجاورت بَلنسه) در سال 554ق، متولد شد.
    • او در آنجا رشد کرد و گویند که امّی (بی‌سواد) بود و همانند بادیه‌نشینان لباس می‌پوشید و زندگی می‌کرد و با ماهی‌فروشی در بازار، روزگار می‌گذراند.
    • لقب ابن مرج الکحل نسبتی به مکانی خاصّ (به معنای «پسر مرج الکحل») برای بزرگداشت و افتخار است.

    جایگاه علمی

    • ابن مرج الکحل، ادیبی زبردست و برتر در زمینه نثر و نظم و شاعری لطیف بود که یافته‌هایش را به‌خوبی بیان می‌کرد و اشعاری نیک می‌آفرید. او در بیشتر شعرهایش به وصف طبیعت و...، نسیب (تغزّل و شعر عاشقانه) و موعظه و عبرت توجه داشت.

    نمونه اشعار

    • تمثیلی در باب انسان و روزی و نعمتی که می‌جوید، از اشعار معروف اوست:
    مَثَلُ الرزقِ الَّذي تَطلُبُهُمَثَلُ الظلِّ الَّذي يَمشي مَعَك
    أَنتَ لا تَطلُبُهُ مُتّبعاًفَإِذا وَلَّيتَ عَنهُ تَبِعَك. [۱]
    • ترجمه:

    مَثَل رزق و روزی که آن را می‌طلبی همانند سایه‌ای است که همراه تو راه می‌رود تو با دنباله‌روی به آن نرسی و هر گاه از آن روی برگردانی، به دنبال تو می‌دَوَد.

    • خوش‌گمانی به رحمت الهی: «من به کسی که نافرمانی کردم، خوش‌گمانم.»
    إِنّ ظَنّي بِمَن عَصيتُ جَميلٌأَتراهُ مُعذِّبي ما أَظنُّ
    ما أَراهُ إِلّا يَجودُ بِعَفوٍإِنَّ قَلبي بِعَفوِهِ مُطمَئِنُ
    حاشَ لِلّه أَن يُخيِّبُ ظَنيإِنَّهُ لا يَخيبُ في اللَهِ ظَنُّ [۲]