تفسير ابن جريج: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ابن جریح، عبدالملک بن عبدالعزیز' به 'ابن جریج، عبدالملک بن عبدالعزیز') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''تفسیر ابن | '''تفسیر ابن جریج''' مجموعه روایات تفسیری [[ابن جریج، عبدالملک بن عبدالعزیز|عبدالملک بن عبدالعزیز بن جریج]] (حدود 80-150/151ق)، محدث، فقیه و مفسر رومی‌الاصل است. [[عبدالغنی، علی حسن|علی حسن عبدالغنی]] این روایات را گردآوری نموده و بر آن مقدمه نوشته است. | ||
داوودی، [[ابن جریج، عبدالملک بن عبدالعزیز|ابن | داوودی، [[ابن جریج، عبدالملک بن عبدالعزیز|ابن جریج]] را صاحب تفسیری دانسته که گویا بر [[حجاج بن محمد مصیصی]] املا شده است. حاجی خلیفه نیز از سه کتاب تفسیر، سنن و مناسک منسوب به او نام می‌برد. به گفته [[سزگین، فؤاد|سزگین]] تفسیر ابن جریج مورد اقتباس [[طبری، محمد بن جریر بن یزید|طبری]] بوده است<ref>ر.ک: رفيعي، علی، ص227</ref> | ||
نویسنده [[ابن جریج، عبدالملک بن عبدالعزیز|ابن | نویسنده [[ابن جریج، عبدالملک بن عبدالعزیز|ابن جریج]] را از جمله تابعینی دانسته که در تفسیر شناخته شده‌اند.<ref>ر.ک: مقدمه، ص2</ref> او سبب انتخاب ابن جریج به‌عنوان موضوع رساله خود را اولاً فراوانی روایاتی دانسته که از او در کتب تفسیر منقول ذکر شده است و دوم اطلاع بر حقیقت اتهاماتی است که به ابن جریج وارد شده و آنچه پیرامون او دررابطه‌با قضایایی چون اسرائیلیات در تفسیر وجود دارد.<ref>ر.ک: همان، ص4</ref> | ||
شیوه [[ابن جریج، عبدالملک بن عبدالعزیز|ابن | شیوه [[ابن جریج، عبدالملک بن عبدالعزیز|ابن جریج]] در تفسیر این بوده که ابتدا آیات و الفاظ قرآن کریم را با مدد گرفتن از معنای وضعی کلمه یا استعمالاتش در لغت و یا گاه باتکیه‌بر سیاق آیاتی که این الفاظ در آن‌ها آمده تفسیر کرده است. همچنین آنچه که قرآن به‌خاطر فصاحت در کلام ذکر نکرده بیان کرده است. تحویل و تبدیل معانی عمومی آیات به معانی خاص و همچنین تکرار تفسیر واحدی برای آیات یک سوره یا آیات سور مختلف قرآنی را می‌توان شیوه ابن جریج در تفسیر آیات دانست.<ref>ر.ک: همان، ص24-17</ref> | ||
نویسنده با مراجعه به کتب تفسیر به مأثور، روایات منسوب به [[ابن جریج، عبدالملک بن عبدالعزیز|ابن | نویسنده با مراجعه به کتب تفسیر به مأثور، روایات منسوب به [[ابن جریج، عبدالملک بن عبدالعزیز|ابن جریج]] را گردآوری نموده است. پس از آن این روایات را با معیارهای اصول حدیث تطبیق داده و توثیق کرده است. سپس روایات مذکور را به ترتیب سور در مصحف دسته‌بندی و ارائه کرده است. در پاورقی نیز به مصادر روایات اشاره کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص5-4</ref> | ||
مصادری که در گردآوری این اثر از آن‌ها استفاده شده عبارت‌اند از: مجموعه مصادری که تفسیر از آن‌ها گردآوری شده مانند: [[الدر المنثور في التفسير بالمأثور|الدر المنثور]] [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] (متوفی 911ق)، مجموعه کتب تراجم و رجال مانند: [[التاريخ الكبير|التاریخ الکبیر]] [[بخاری، محمد بن اسماعیل|بخاری]] و مجموعه کتب علوم قرآن و کتب معاصرین.<ref>ر.ک: همان، ص6-5</ref> | مصادری که در گردآوری این اثر از آن‌ها استفاده شده عبارت‌اند از: مجموعه مصادری که تفسیر از آن‌ها گردآوری شده مانند: [[الدر المنثور في التفسير بالمأثور|الدر المنثور]] [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] (متوفی 911ق)، مجموعه کتب تراجم و رجال مانند: [[التاريخ الكبير|التاریخ الکبیر]] [[بخاری، محمد بن اسماعیل|بخاری]] و مجموعه کتب علوم قرآن و کتب معاصرین.<ref>ر.ک: همان، ص6-5</ref> | ||
نسخهٔ ۲۸ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۵
| تفسير ابن جريج | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عبدالغنی، علی حسن (نويسنده) |
| ناشر | مکتبة التراث الإسلامي |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 1413ق - 1992م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1413 /الف2ت7 93 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تفسیر ابن جریج مجموعه روایات تفسیری عبدالملک بن عبدالعزیز بن جریج (حدود 80-150/151ق)، محدث، فقیه و مفسر رومی‌الاصل است. علی حسن عبدالغنی این روایات را گردآوری نموده و بر آن مقدمه نوشته است.
داوودی، ابن جریج را صاحب تفسیری دانسته که گویا بر حجاج بن محمد مصیصی املا شده است. حاجی خلیفه نیز از سه کتاب تفسیر، سنن و مناسک منسوب به او نام می‌برد. به گفته سزگین تفسیر ابن جریج مورد اقتباس طبری بوده است[۱]
نویسنده ابن جریج را از جمله تابعینی دانسته که در تفسیر شناخته شده‌اند.[۲] او سبب انتخاب ابن جریج به‌عنوان موضوع رساله خود را اولاً فراوانی روایاتی دانسته که از او در کتب تفسیر منقول ذکر شده است و دوم اطلاع بر حقیقت اتهاماتی است که به ابن جریج وارد شده و آنچه پیرامون او دررابطه‌با قضایایی چون اسرائیلیات در تفسیر وجود دارد.[۳]
شیوه ابن جریج در تفسیر این بوده که ابتدا آیات و الفاظ قرآن کریم را با مدد گرفتن از معنای وضعی کلمه یا استعمالاتش در لغت و یا گاه باتکیه‌بر سیاق آیاتی که این الفاظ در آن‌ها آمده تفسیر کرده است. همچنین آنچه که قرآن به‌خاطر فصاحت در کلام ذکر نکرده بیان کرده است. تحویل و تبدیل معانی عمومی آیات به معانی خاص و همچنین تکرار تفسیر واحدی برای آیات یک سوره یا آیات سور مختلف قرآنی را می‌توان شیوه ابن جریج در تفسیر آیات دانست.[۴]
نویسنده با مراجعه به کتب تفسیر به مأثور، روایات منسوب به ابن جریج را گردآوری نموده است. پس از آن این روایات را با معیارهای اصول حدیث تطبیق داده و توثیق کرده است. سپس روایات مذکور را به ترتیب سور در مصحف دسته‌بندی و ارائه کرده است. در پاورقی نیز به مصادر روایات اشاره کرده است.[۵]
مصادری که در گردآوری این اثر از آن‌ها استفاده شده عبارت‌اند از: مجموعه مصادری که تفسیر از آن‌ها گردآوری شده مانند: الدر المنثور سیوطی (متوفی 911ق)، مجموعه کتب تراجم و رجال مانند: التاریخ الکبیر بخاری و مجموعه کتب علوم قرآن و کتب معاصرین.[۶]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب.
- رفيعي، علی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، جلد 3، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374.