نسب السادة العلويين السوامرة في ديالی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۵۸: خط ۵۸:
    [[رده:سرگذشت‌‌نامه‌های فردی]]
    [[رده:سرگذشت‌‌نامه‌های فردی]]
    [[رده:تابعین و اتباع تابعین]]
    [[رده:تابعین و اتباع تابعین]]
     
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 اردیبهشت 1403]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1403 توسط سید محمد رضا موسوی]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1403 توسط سید محمد رضا موسوی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1403 توسط محسن عزیزی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1403 توسط محسن عزیزی]]

    نسخهٔ ‏۲۴ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۵

    ‏نسب السادة العلويين السوامرة في ديالي
    نسب السادة العلويين السوامرة في ديالی
    پدیدآورانمشهدانی، محمد جاسم (نويسنده) زیدی، عبد الرسول سلمان (نويسنده)
    عنوان‌های دیگردراسة نسبية - تاريخية
    ناشرمطبعه العمال المرکزيه
    مکان نشرعراق - بغداد
    سال نشر1994م
    چاپ1
    شابک-
    موضوعسامرا - تاریخ
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    /م5ن5 53/7 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    نسب السادة العلويين السوامرة في ديالی، تألیف نویسندگان معاصر، محمد جاسم حمادی مشهدانی و عبدالرسول سلمان زیدی، مطالعه‌‎ای در نسب و تاریخ سادات سامراء است که به دیالی در مرز ایران و عراق مهاجرت کرده‌اند.

    در مقدمه کتاب به اهمیت علم نسب‌شناسی به‌عنوان یکی از منابع اساسی در غنی‌سازی اندیشه تاریخی عربی و در زمینه تدوین تاریخ عربی اشاره شده است. قبیله در واقع نزد عرب به‌منزله وحدت سیاسی و اجتماعی و نسب به‌منزله هسته‌ای است که هر قبیله حول آن جمع می‌شود و حلقه وصلی قوی است که بین فرزندان یک قبیله اتصال برقرار می‌کند. همچنان‌که این قضیه در هم‌بستگی افراد در دفع دیه و وظیفه دفاع از قبیله و مانند آن ظاهر می‌شود[۱].

    در این کتاب بحث از سادات عشایر علوی اهل سامره در استانداری دیالی در ضمن چند فصل مطرح شده است:

    در فصل اول به‌اختصار بحثی تاریخی در رابطه با شهر سامراء مطرح شده است تا تصویری از مکانی که سادات علوی و عشایر آن، از آنجا به دیالی مهاجرت کردند و «سوامره» نامیده شده‌اند، ارائه شود. در این فصل تاریخ مختصری از سامراء با استفاده از آنچه در منابع آمده، مطرح شده است.

    در فصل دوم، در رابطه با اصل و نسب عشایر سادات علوی دیالی بحث شده است؛ بدین‌ترتیب که از امام هادی(ع) که این عشایر به آن حضرت منتسبند، آغاز و به امام علی بن ابی‌طالب(ع) ختم شده است. تسلسل نسب به‌دقت از خلال مصادر و مراجع انساب موثق و معتبر استخراج شده است.

    در فصل سوم، هجرت سادات علوی از شهر سامراء به استانداری دیالی و پراکندگی جغرافیایی اماکن استقرار آنها در سراسر استان و استقرار هر عشیره در منطقه‌ای که در آن ساکن شده‌اند، ذکر شده است.

    در فصل چهارم، عشایر سادات علوی در دیالی و شاخه‌های هر عشیره توضیح داده شده است. با توجه به گستردگی این فصل و تنوع مباحثش تنها به نام‌گذاری هر عشیره و رئیس آن و برجسته‌ترین افراد آن پرداخته شده و خواننده به مشجر عشیره در بخش الحاقی کتاب ارجاع داده شده است.

    در فصل پنجم، با استناد به منابع و مراجع، نقش ملی فرزندان سادات محترم سامرایی در دیالی بررسی شده است.

    در بخش الحاقی کتاب، برخی از اسناد متعلق به سادات سامرایی مقیم دیالی و برجسته‌ترین شاخه‌های عشایری ایشان از طریق مشجر عشیره ارائه شده است[۲].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، ص5
    2. ر.ک: همان، ص10-11

    منابع مقاله

    مقدمه کتاب.


    وابسته‌ها