ازرقی، ابوبکر بن اسماعیل: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| نسب = | | نسب = | ||
| نام پدر =اسماعیل | | نام پدر =اسماعیل | ||
| ولادت = | | ولادت =هرات | ||
| محل تولد = | | محل تولد = | ||
| کشور تولد = | | کشور تولد = | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| رحلت =زنده حداقل تا 473ق | | رحلت =زنده حداقل تا 473ق | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = | | مدفن =هرات | ||
| طول عمر = | | طول عمر = | ||
| نام همسر = | | نام همسر = | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
| اساتید = | | اساتید = | ||
| مشایخ = | | مشایخ = | ||
| معاصرین = | | معاصرین =[[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] | ||
| شاگردان = | | شاگردان = | ||
| اجازه اجتهاد از = | | اجازه اجتهاد از = | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
| دانشگاه = | | دانشگاه = | ||
| حوزه = | | حوزه = | ||
| علایق پژوهشی = | | علایق پژوهشی =شاعری | ||
| سبک نوشتاری = | | سبک نوشتاری = | ||
| آثار = | | آثار =[[دیوان ازرقی هروی]] | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ ۱۷ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۴۶
| ازرقی، ابوبکر بن اس‍م‍ع‍ی‍ل | |
|---|---|
 | |
| نام پدر | اسماعیل |
| ولادت | هرات |
| رحلت | زنده حداقل تا 473ق |
| مدفن | هرات |
| اطلاعات علمی | |
| علایق پژوهشی | شاعری |
| معاصرین | فردوسی |
| برخی آثار | دیوان ازرقی هروی |
ازرقی هروی، ابوبکر زین‌الدین (یا افضل‌الدین) بن اسماعیل وراق (زنده حداقل تا 473ق)، از شعرای سده ۵ق/ ۱۱م، صاحب «سندبادنامه».
اصل و نسب
اصل او از هرات و پدرش از وراقان این شهر بود و به گفته نظامی عروضی، همو فردوسی را هنگام فرار از غزنین به هرات، ۶ ماه در خانه خویش پناه داد. اگرچه به سبب اختلاف نظر درباره سفر فردوسی، در درستی این روایت جای تردید است، اما نسبت دادن آن به پدر ازرقی حکایت از جایگاه ویژه خاندان او در میان اهل فضل و ادب دارد[۱].
تحصیلات
از جزئیات زندگی و تحصیلات ازرقی آگاهی چندانی در دست نیست، اما بی‌تردید پیشه پدر دسترسی به کتاب را برای وی آسان ساخته و او را به کسب دانش ترغیب کرده است؛ چنان‌که بعدها او را «حکیم ازرقی» خوانده‌اند. بااینکه در اشعار او اندیشه‌های عرفانی دیده نمی‌شود، وی را از مریدان خواجه عبدالله انصاری دانسته‌اند[۲].
شعر
ازرقی چنان‌که خود نیز اشاره دارد، از جوانی به چکامه‌سرایی پرداخت و از همان زمان نیز به دربار سلجوقیان راه یافت. بیشتر قصاید او در ستایش طغان‌شاه بن الب ارسلان سلجوقی است که بیش از شاهان دیگر سلجوقی دوست‌دار شعر فارسی بود و چند تن از شعرای نام‌آور پارسی‌گوی نیز در دربارش گرد آمده بودند. ازرقی، چند قصیده نیز در ستایش از ابوالمظفر بن امیران‌شاه، از سلجوقیان کرمان، سروده است[۳].
وفات
ازرقی در هرات درگذشت. درباره تاریخ درگذشت او اختلاف نظر بسیار است. اگرچه نمی‌توان تاریخ دقیقی برای درگذشت او در نظر گرفت، اما با توجه به قراینی، می‌توان گفت که ازرقی دست‌کم تا ۴۷۳ق زنده بوده است[۴].
آثار
ازرقی شاعری اندک‌گوی بود. دیوان او یک بار به کوشش سعید نفیسی در تهران (۱۳۳۶ش) و بار دیگر در همان سال به کوشش علی عبدالرسولی در تهران به چاپ رسیده است. شمار ابیات دیوان مصحح نفیسی، 2674 بیت است. نفیسی در انتساب برخی از ابیات این مجموعه اندک نیز به ازرقی تردید کرده است[۵].
افزون بر دیوان شعر، سرایش دو منظومه دیگر به نام‌های «سندبادنامه» و «الفیه و شلفیه» را نیز به او نسبت داده‌اند[۶].
پانویس
منابع مقاله
یغمایی، پیرایه؛ حفیظی، مینا، «دائرةالمعارف بزرگ اسلامی»، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.