موحد ابطحی، سید محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱۰۶: | خط ۱۰۶: | ||
[[شرح رجال الطوسي]] | [[شرح رجال الطوسي]] | ||
[[أخبار الرواة]] | |||
[[أصحاب الإجماع و مشايخهم]] | [[أصحاب الإجماع و مشايخهم]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۹
| نام | موحد ابطحی، سید محمدعلی |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابطحي اص‍ف‍ه‍ان‍ي، محمدعلي
موحد ابطحي اص‍ف‍ه‍ان‍ي، محمدعلي آي‍ت‌ال‍ل‍ه موحد ابطحي موحد ابطحي، سيد محمدعلي بن سيد مرتضي |
| نام پدر | سید مرتضی |
| متولد | ۲۸ صفر ۱۳۴۹ق (۱۳۰۹ش) |
| محل تولد | اصفهان |
| رحلت | 13 رجب سال ۱۴۲۲ق (۱۳۸۱ش) |
| اساتید | آیت‌الله بروجردی |
| برخی آثار | تهذيب المقال في تنقيح كتاب الرجال
النوادر، أو، مستطرفات السرائر مصادر فقه الشیعة في شرح وسائل الشیعة للشیخ الحر العاملي قدس‌سره |
| کد مؤلف | AUTHORCODE05133AUTHORCODE |
سید محمدعلی موحد ابطحی (۱۳۰۹ش -۱۳۸۱ش)، فقیه، رجالی، محدث و از مراجع تقلید شیعه، مشهورترین اثر او تهذيب المقال في تنقيح كتاب الرجال
سید علی موحد ابطحی و سید محمدباقر ابطحى برادر ایشان هستند.
ولادت
سید محمدعلی موحد ابطحی، در ۲۸ صفر ۱۳۴۹ق، (۱۳۰۹ش)، در اصفهان متولد شد.
تحصیلات
وی در هشت‌سالگی به تحصیل علوم دینی روی آورد و پس از فراگیری علوم مقدماتی، در پانزده‌سالگی به حوزه علمیه قم مهاجرت کرد. سپس در قم در درس‌های خارج آیات عظام شرکت جست و در علوم عقلی و نقلی به مدارج بالایی دست یافت. وی در سال ۱۳۳۳، درحالی‌که به درجه اجتهاد رسیده بود، برای تکمیل تحصیلاتش به نجف اشرف هجرت کرد و در محضر علمای حوزه علمیه نجف به شاگردی پرداخت. وی در سال ۱۳۵۳ش، پس از بیست سال تحصیل و تدریس در نجف، به اصفهان بازگشت و در سال ۱۳۶۷ش، به قم هجرت نمود و بساط تحقیق، تألیف و تدریس را در حوزه علمیه قم گسترانید.
اساتید
در قم: آیت‌الله بروجردی، آیت‌الله سید محمد حجت کوه‌کمری و علامه طباطبایی.
در نجف: حضرات آیات: سید محسن حکیم، سید عبدالهادی شیرازی، سید جمال‌الدین گلپایگانی، سید محمود شاهرودی، سید ابوالقاسم خویی.
شاگردان
آیت‌الله مددی، آیت‌الله سید محمدباقر حکیم (شهید محراب)، حسن نظام‌الدین، محقق یزدی، مهدی حائری قزوینی.
اجازات
وی از علما و آیات عظام، از جمله بروجردی، امام خمینی، محقق داماد، گلپایگانی، خوانساری، اراکی، مرعشی نجفی، حکیم، شیرازی، خویی، شیخ آقابزرگ تهرانی و برخی از علمای مذهب زیدیه اجازه روایت یا اجازه اجتهاد داشت.
وفات
ایشان در شب میلاد امیرالمؤمنین علی(ع) 13 رجب سال ۱۴۲۲ق برابر با ۲۹ شهریور ۱۳۸۱ش، در بیمارستانی در تهران وفات یافت. پیکر او در تهران تشییع شد و در قم در حسینیه خودشان دفن گردید.
آثار
از او یک‌صدوچهل‌وپنج عنوان کتاب در علوم تفسیر و فقه، اصول و رجال، حدیث، تاریخ، کلام و فلسفه و سایر مسائل اسلامی برجای مانده و بنا به گفته وصی ایشان، شماره دست‌نویس‌های ایشان به بیش از هزار عدد می‌رسد. برخی از آثار ایشان به قرار زیر است:
- تهذيب المقال في علم الرجال؛
- رسالة في آل أعين؛
- تاريخ آل زرارة؛
- شرح وسائل الشيعة؛
- مسائلی از فقه شیعه؛
- بررسی و نقد و تحلیل فقهی پیش‌نویس قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران؛
- مناسک حج و عمره[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: پایگاه اینترنتی علامه طباطبایی
منابع مقاله
پایگاه اینترنتی علامه طباطبایی، ششم بهمن 1399