سلیمی جرونی: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = سلیمی جرونی | تصویر = NUR18556.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = | نام‌های دیگر = | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = | ولادت = | محل تولد = | کشور تولد = | محل زندگی = | رحلت = | شهادت = | مدفن = | طول عمر = | نام هم...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE18556AUTHORCODE | | کد مؤلف = AUTHORCODE18556AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
'''جرونی سلیمی''' (حدود 820- زنده در 880ق) از شاعران مثنوی‌سرای قرن نهم هجری، از پیروان نظامی گنجوی و سراینده مثنوی | '''جرونی سلیمی''' (حدود 820- زنده در 880ق) از شاعران مثنوی‌سرای قرن نهم هجری، از پیروان [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی گنجوی]] و سراینده مثنوی «[[مثنوی شیرین و فرهاد|شیرین و فرهاد]]» است. | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
سلیمی، یکی از گویندگان قرن نهم هجری و از پیروان نظامی است که در بندر جرون (بندر عباس) می‌زیسته است. به‌‌رغم تلاش‌های انجام شده، رد پایی از تاریخ ولادت و ایام طفولیت و نوجوانی و به‌طور کلی، از زندگی وی به‌دست نیامد و تنها منبع موجود برای یافتن گوشه‌هایی از شرح حال شاعر، مثنوی عاشقانه | سلیمی، یکی از گویندگان قرن نهم هجری و از پیروان نظامی است که در بندر جرون (بندر عباس) می‌زیسته است. به‌‌رغم تلاش‌های انجام شده، رد پایی از تاریخ ولادت و ایام طفولیت و نوجوانی و به‌طور کلی، از زندگی وی به‌دست نیامد و تنها منبع موجود برای یافتن گوشه‌هایی از شرح حال شاعر، مثنوی عاشقانه «[[مثنوی شیرین و فرهاد|شیرین و فرهاد]]» است<ref>امیدی، ایوب؛ کمالی نهاد، علی‌اکبر، ص355</ref>. | ||
سرودن شیرین و فرهاد، هم‌زمان با میان‌سالی شاعر بوده و در این منظومه، به شصت سالگی خود که از قضا در آن روزها در شیراز به‌سر می‌برد، اشاره نموده است. بنابراین، با در نظر گرفتن تاریخ (٨٨٠ق)، می‌توان ولادت شاعر را در حدود سال ٨٢٠ق فرض نمود. | سرودن شیرین و فرهاد، هم‌زمان با میان‌سالی شاعر بوده و در این منظومه، به شصت سالگی خود که از قضا در آن روزها در شیراز به‌سر می‌برد، اشاره نموده است. بنابراین، با در نظر گرفتن تاریخ (٨٨٠ق)، می‌توان ولادت شاعر را در حدود سال ٨٢٠ق فرض نمود. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
از اشارات سلیمی، چنین برمی‌آید که در ابتدا، در قالب‌های غزل، قطعه و گاهی قصیده طبع‌آزمایی کرده، اما در سی سالگی، پس از دیدار و تشویق مولا همام‌الدین، به مثنوی‌سرایی روی آورده است و به پیروی از | از اشارات سلیمی، چنین برمی‌آید که در ابتدا، در قالب‌های غزل، قطعه و گاهی قصیده طبع‌آزمایی کرده، اما در سی سالگی، پس از دیدار و تشویق مولا همام‌الدین، به مثنوی‌سرایی روی آورده است و به پیروی از «[[مخزن الاسرار]]» [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی]]، سرودن «[[منبع الاطوار]]» را آغاز کرده است. از این مثنوی، اکنون جز اسمی که چندبار در منظومه «شیرین و فرهاد» تکرار شده، اثری نمانده است. | ||
سلیمی پس از «منبع الاطوار» در سال ٨٨٠ق، به تقلید از «خسرو و شیرین» نظامی، مثنوی | سلیمی پس از «منبع الاطوار» در سال ٨٨٠ق، به تقلید از «خسرو و شیرین» نظامی، مثنوی «[[مثنوی شیرین و فرهاد|شیرین و فرهاد]]» را در 3569 بیت سرود. | ||
با آن‌که پایه سخن سلیمی در مثنوی | با آن‌که پایه سخن سلیمی در مثنوی «[[مثنوی شیرین و فرهاد|شیرین و فرهاد]]» بر روشنی و روانی است، وی از هنروری و زبان‌‌آوری نیز دوری نجسته است؛ اما هنروری در سروده او، آن‌چنان نیست که سخن را دشوار و دیریاب کند. شاعر گاهی با استفاده از عناصر طبیعی ویژه جنوب همچون نخل، رطب و خرما تصاویر دلنشینی خلق کرده و هرجا فرصت یافته، به طرح مسائل اخلاقی و عرفانی پرداخته است و به این وسیله، عشق زمینی را با لطائف عشق عرفانی پیوند زده است. | ||
روی‌هم‌رفته، زبان ساده و بی‌پیرایه، نداشتن گره‌های زبانی و معنوی و ترکیبات پیچیده و مصنوع و کاربرد پاره‌ای واژگان محلی، از مشخصه‌های شعر سلیمی است<ref>همان</ref>. | روی‌هم‌رفته، زبان ساده و بی‌پیرایه، نداشتن گره‌های زبانی و معنوی و ترکیبات پیچیده و مصنوع و کاربرد پاره‌ای واژگان محلی، از مشخصه‌های شعر سلیمی است<ref>همان</ref>. | ||
نسخهٔ ۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۳
| سلیمی جرونی | |
|---|---|
 | |
جرونی سلیمی (حدود 820- زنده در 880ق) از شاعران مثنوی‌سرای قرن نهم هجری، از پیروان نظامی گنجوی و سراینده مثنوی «شیرین و فرهاد» است.
ولادت
سلیمی، یکی از گویندگان قرن نهم هجری و از پیروان نظامی است که در بندر جرون (بندر عباس) می‌زیسته است. به‌‌رغم تلاش‌های انجام شده، رد پایی از تاریخ ولادت و ایام طفولیت و نوجوانی و به‌طور کلی، از زندگی وی به‌دست نیامد و تنها منبع موجود برای یافتن گوشه‌هایی از شرح حال شاعر، مثنوی عاشقانه «شیرین و فرهاد» است[۱].
سرودن شیرین و فرهاد، هم‌زمان با میان‌سالی شاعر بوده و در این منظومه، به شصت سالگی خود که از قضا در آن روزها در شیراز به‌سر می‌برد، اشاره نموده است. بنابراین، با در نظر گرفتن تاریخ (٨٨٠ق)، می‌توان ولادت شاعر را در حدود سال ٨٢٠ق فرض نمود.
آثار
از اشارات سلیمی، چنین برمی‌آید که در ابتدا، در قالب‌های غزل، قطعه و گاهی قصیده طبع‌آزمایی کرده، اما در سی سالگی، پس از دیدار و تشویق مولا همام‌الدین، به مثنوی‌سرایی روی آورده است و به پیروی از «مخزن الاسرار» نظامی، سرودن «منبع الاطوار» را آغاز کرده است. از این مثنوی، اکنون جز اسمی که چندبار در منظومه «شیرین و فرهاد» تکرار شده، اثری نمانده است.
سلیمی پس از «منبع الاطوار» در سال ٨٨٠ق، به تقلید از «خسرو و شیرین» نظامی، مثنوی «شیرین و فرهاد» را در 3569 بیت سرود.
با آن‌که پایه سخن سلیمی در مثنوی «شیرین و فرهاد» بر روشنی و روانی است، وی از هنروری و زبان‌‌آوری نیز دوری نجسته است؛ اما هنروری در سروده او، آن‌چنان نیست که سخن را دشوار و دیریاب کند. شاعر گاهی با استفاده از عناصر طبیعی ویژه جنوب همچون نخل، رطب و خرما تصاویر دلنشینی خلق کرده و هرجا فرصت یافته، به طرح مسائل اخلاقی و عرفانی پرداخته است و به این وسیله، عشق زمینی را با لطائف عشق عرفانی پیوند زده است.
روی‌هم‌رفته، زبان ساده و بی‌پیرایه، نداشتن گره‌های زبانی و معنوی و ترکیبات پیچیده و مصنوع و کاربرد پاره‌ای واژگان محلی، از مشخصه‌های شعر سلیمی است[۲].
پانویس
منابع مقاله
امیدی، ایوب؛ کمالی نهاد، علی‌اکبر، «نگاهی به ترفند ایهام در مثنوی شیرین و فرهاد سلیمی جرونی»، پژوهش‌های دستوری و بلاغی، بهار و تابستان 1401، شماره 21. https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1992468