ألفية السيوطي في علم الحديث: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:حدیث]] | |||
[[رده:علم الحدیث]] | |||
[[رده:آثار کلی علم الحدیث]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]] |
نسخهٔ ۱۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۴۶
ألفية السيوطي في علم الحديث | |
---|---|
پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر (نويسنده)
شاکر، احمد محمد (مصحح) حافظ عراقی، عبد الرحیم بن حسین ( نويسنده) |
ناشر | المکتبة العلمیة |
مکان نشر | [بی جا] |
سال نشر | 13سده |
چاپ | 1 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /س9الف8 108 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ألفية السيوطي في علم الحديث، نوشته جلالالدین عبدالرحمن بن ابیبکر سیوطی شافعی (849-911ق) است. او در این اثر، اصول و قاعدههای علم حدیث را گرد آورده و به نظم کشیده است. این قاعدهها میزانی برای ارزیابی درستی و کژی روایاتند. احمد محمد شاکر، پژوهش کتاب را انجام داده است.
هرچند، این الفیه به الفیه عراقی میماند، از مباحث بیشتر و نظمیافتهتری برخوردار است که بهگونهای موجز بیان شدهاند. سیوطی نظم خود را بدیع، روان و دارای بیان شیرین توصیف میکند که در فهم خواننده گِره نمیاندازد و در آن، درازگویی دیده نمیشود[۱]. او میگوید: این الفیه را در پنج روز سروده است[۲].
سیوطی کتابش را با تعریف حدیث آغاز میکند و اقسام آن را میشناساند. او سپس، مباحث علم حدیث را با روش شناخت راویان مقبول و مردود پی میگیرد و با شناخت تاریخ زادروز و مرگشان پایان میدهد. او در این میان، مباحث بسیاری را بیان میکند. برخی از آنها عبارتند از: مراتب تعدیل و تجریح، تحمّل حدیث و اقسام آن، کتابت حدیث، الفاظ غریب حدیث، شناخت صحابه و تابعین و اتباع آنان، روایت فرزند از پدر و برعکس آن، لقبها، کنیهها، روایت مؤتلف و مختلف، شناخت راویان و...[۳].
این اثر با عنوان ألفية السيوطي في مصطلح الحديث و با جایگزینی واژه «مصطلح» بهجای علم، کتابشناسی شده است. احمد محمد شاکر (محقق) کتابها و اَعلامی را که در متن آمدهاند، میشناساند[۴] و برای تبیین بهتر علم حدیث، برخی عبارتهای متن را توضیح بیشتری میدهد[۵].
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.