دمساز دو صد کیش درباره مولانا جلال‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۶: خط ۲۶:
}}
}}


'''دمساز دو صد کیش درباره مولانا جلال‌الدین''' تألیف [[بیانی، شیرین (اسلامی ندوشن)|شیرین بیانی(اسلامی ندوشن)]]، این کتاب، شامل دو بخش (در نه فصل) است: بخش اول مربوط به معرفی خاندان و یاران مولانا و بررسی سرچشمه‌های فکری آنان است و بخش دوم مربوط به بررسی اندیشه‌های عرفانی، علمی و سیاسی خود مولاناست.
'''دمساز دو صد کیش درباره مولانا جلال‌الدین''' تألیف [[بیانی، شیرین (اسلامی ندوشن)|شیرین بیانی(اسلامی ندوشن)]]، این کتاب، شامل دو بخش (در نه فصل) است: بخش اول مربوط به معرفی خاندان و یاران [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] و بررسی سرچشمه‌های فکری آنان است و بخش دوم مربوط به بررسی اندیشه‌های عرفانی، علمی و سیاسی خود [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]<nowiki/>ست.


بخش اول، شامل چهار فصل است:
بخش اول، شامل چهار فصل است:
نویسنده در فصل نخست، دربارۀ سابقه تاریخی شهر بلخ و بهاءولد یا اولین معلم و مربی او، همچنین در مورد افکار و اندیشه‌های عرفانی بهاءولد و تأثیر مشرب ابن عربی بر او، اطلاعات و توضیحات مفیدی به صورت تحلیلی، ارائه داده است.


فصل دوم، به معرفی ابعاد شخصیت برهان‌الدین محقق ترمذی اختصاص دارد که از او به عنوان معلم دوم مولانا یاد کرده است.
نویسنده در فصل نخست، دربارۀ سابقه تاریخی شهر بلخ و بهاءولد یا اولین معلم و مربی او، همچنین در مورد افکار و اندیشه‌های عرفانی [[سلطان‌ولد، محمد بن محمد|بهاءولد]] و تأثیر مشرب [[ابن عربی، محمد بن عبدالله|ابن عربی]] بر او، اطلاعات و توضیحات مفیدی به صورت تحلیلی، ارائه داده است.


مؤلف در فصل سوم، زندگی، افکار و آبشخورهای اندیشه عرفانی شمس را بررسی نموده و افکار سلمان فارسی، اسماعیلیان و تشیع دوازه امامی را به عنوان منشأ و آبشخورهای اندیشه و عقاید شمس معرفی کرده است.
فصل دوم، به معرفی ابعاد شخصیت برهان‌الدین محقق ترمذی اختصاص دارد که از او به عنوان معلم دوم [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] یاد کرده است.


نویسنده در فصل چهارم، شمس را سومین معلم مولانا می‌داند و به بررسی چگونگی دیدار تاریخی آن دو می‌پردازد. در ادامه، دربارۀ غیبت شمس و وجوه تشابه برهان‌الدین محقق و شمس‌الدین تبریزی مطالب تازه و مفیدی بیان نموده است.
مؤلف در فصل سوم، زندگی، افکار و آبشخورهای اندیشه عرفانی [[شمس تبریزی، محمد|شمس]] را بررسی نموده و افکار سلمان فارسی، اسماعیلیان و تشیع دوازه امامی را به عنوان منشأ و آبشخورهای اندیشه و عقاید [[شمس تبریزی، محمد|شمس]] معرفی کرده است.
 
نویسنده در فصل چهارم، [[شمس تبریزی، محمد|شمس]] را سومین معلم [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] می‌داند و به بررسی چگونگی دیدار تاریخی آن دو می‌پردازد. در ادامه، دربارۀ غیبت شمس و وجوه تشابه برهان‌الدین محقق و [[شمس تبریزی، محمد|شمس‌الدین تبریزی]] مطالب تازه و مفیدی بیان نموده است.


بخش دوم، مشتمل بر پنج فصل است:
بخش دوم، مشتمل بر پنج فصل است: