ابن عاشر، عبدالواحد بن احمد: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مهر 1402]] | ||
[[رده:فاقد کد پدیدآور]] | [[رده:فاقد کد پدیدآور]] |
نسخهٔ ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۰۲
ابن عاشر، عبدالواحد بن احمد بن على انصاری فاسى (990-23 ذيحجه 1040ق/1582-23 ژوئن 1631م)، عالم مالکى مذهب
نياکان وی اندلسى بودند و خود وی در فاس زاده شد و همانجا پرورش يافت.
تحصیلات، مشایخ، اساتید و شاگردان
قرآن را از ابوالعباس احمد بن فقيه و عثمان لمطى و قرائتهای هفتگانه را نزد احمد بن کفيف و محمد شريف مری و ديگران آموخت.
نحو را از قاسم بن ابى العافيه نحوی و حديث را از محمد بن قاسم بن قصار، محمد بن ابى العافيه و ابن عزيز فراگرفت.
در 1008ق به مکه و از آنجا به مصر رفت. در مصر به درس مشايخ حاضر شد، مؤطأ مالک و شمائل ترمذی را نزد ابوعبدالله محمد جنان و ابوالحسن على بن بطوی خواند.
او در فنونى چون قرائت، تفسير، کلام، اصول، فقه، منطق، ادبيات، طب و رياضيات دستى داشت.
شاگردان
از ميان شاگردانش تنها از احمد بن محمد مياره که بر المرشد المعين ابن عاشر شرحى نوشته، ياد شده است.
آثار
چاپى
- تنبيه الخلاّن فى علم رسم القرآن، که به گفته زرکلى چاپ شده است؛
- متن ابن عاشر (قاهره، بدون تاريخ)،
- المرشد المعين على الضروری من علومالدين (قاهره، 1300ق)، که منظومهای است در اصول دين بر طريق مالکيان و شرحهای زيادی بر آن نوشته شده است.
خطی
- ارجوزه فى عمل الربع المجيب، حدود 130 بيت است و شرحى به نام اتحاف المباشر توسط محمد بن على اغزاوی فاسى بر آن نوشته شده است. نسخهای از آن در وين موجود است؛
- الاعلان بتکميل مورد الظمآن فى کيفيته رسم القرآن، تعليقهای است بر شرح موردالظمان؛
- رساله منظومه فى الفقه، نسخهای از اين اثر در انستيتوی خاورشناسى شوروی نگهداری مىشود؛
- فتح المَنّان بمورد الظمآن، شرحى است بر مورد الظمآن ابن خرّاز؛
- قصيده فى النحو؛
- منظومه فى الاتباع و التوکيد؛
- نظم فى النکاح و توابعه من طلاق و غيره؛
علاوه بر عناوين ياد شده آثار ديگری نيز به وی نسبت داده شده است[۱].
پانویس
- ↑ گذشته، ناصر، ج4، ص170
منابع مقاله
گذشته، ناصر، دائرهالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377.