مجموع الرسائل الحديثية (1 - 14): تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1402 توسط محمد خردمند]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1402 توسط محمد خردمند]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1402 توسط فریدون سبحانی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1402 توسط فریدون سبحانی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۰
مجموع الرسائل الحديثية (1 - 14) | |
---|---|
پدیدآوران | معلمی، عبد الرحمن (نويسنده) عمران، علی بن محمد (محقق) |
ناشر | دار روافد للطباعة و النشر و التوزیع |
مکان نشر | عربستان - مکه مکرمه |
سال نشر | 1434ق |
چاپ | 1 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مجموع الرسائل الحديثية، نوشته عبدالرحمن بن یحیی معلمی یمانی (1312- 1386ق.)، شامل 14 رساله در علوم حدیث و مسائل مرتبط است. این رسالهها در زمانها و مکانهای گوناگون نوشته شده و علی بن محمد عمران، آن را در این اثر، گردآوری و تحقیق کرده است.[۱]
ساختار و محتوا
رسالهها، به ترتیب عبارتاند از:
- استبصار در نقد اخبار
- احکام جرحوتعدیل
- اشکالات در جرحوتعدیل
- نیاز به شناسایی علم جرحوتعدیل
- احادیث مورد استناد مسلم در بحث اختلاف در اشتراط علم به دیدار
- رسالهای درباره صیغههای احتمالی تدلیس؛ آیا ظاهر در سماع است یا نه؟
- فوائدی درباره كتاب العلل نوشته ابن ابی حاتم
- احکام حدیث ضعیف
- سخنی درباره علم رجال و اهمیتش
- خلاصه طبقات تدلیس کنندگان
- تنزیه امام شافعی از مطاعن کوثری
- شرح حدیث «آیة المنافق ثلاث...»
- حاشیه بر «الأربعین في التصوف» نوشته ابو عبدالرحمن سلمى
- ویژگی ارتباط بین اندیشوران در قدیم.
نمونه مباحث
- کسانی که معتقد به عمل به حدیث ضعیف شدهاند، حجتهایی به نظر خودشان آوردهاند از جمله اینکه: احتیاط این است که به خبر ضعیف هم عمل شود! جواب: چقدر احتیاط خوب است! ولی وظیفه ما این است که اول بدانیم: احتیاط چیست؟ محلّ احتیاط آنجاست که اشتباه وجود دارد ولیکن حدیث ضعیف بعد از ثبوت ضعفش، حجت نیست و بلکه حجت داریم که باطل است.[۲]
- ابن حجر عسقلانی در کتاب طبقات المُدَلِّسین تعداد 151 نفر از فریبکاران در اسناد روایات را آورده است. عبدالرحمن بن یحیی معلمی یمانی کتاب مذکور را خلاصه کرده و همان تعداد از تدلیس کنندگان را به ترتیب مذکور در آن اثر، شناسانده و گاهی انتقادی بر آن افزوده است.[۳]
- ستایش برایخدا است که به ما برآوردهشدن آرزویمان را نشان داد و جلوههای ارتباط و همکاری علمی بین دانشوران را میبینیم که دانشمندان هندی از گروهی از عالمان مصری استقبال میکنند. این اندیشمندان، سختیها را تحمل کردند تا برادرانشان را در هند ملاقات کنند و پیوندشان را استوار سازند تا با همکاری، منزلت اسلام و علم را بالاتر ببرند.[۴]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.