ابن اهدل، ابوبکر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
=تحصیلات و اساتید= | =تحصیلات و اساتید= | ||
خود وی زندگى‌نامه‌اش را در کتابى به نام نفحة المندل درج کرده و در آن زادگاه خویش را حلّه شام، که آرامگاه نیاکانش در آن قرار داشته، ذکر کرده است. وی، به تصریح خود، در ذیحجه 988/ژانویه 1581، همراه پدر از حله به قریه سلامه رفت و در آنجا قرآن را از شیخ صالح احمد بن ابراهیم مزجاجى فراگرفت، تا آنجا که حافظ و قاری و معلم قرآن شد، سپس عازم زبید گردید. در آنجا فقه را از محمد بن عباس و نحو را از محمد بن یحیى آموخت و از مشایخ وقت هم چون تاج‌الدین نقشبندی شفاهاً و کتباً اجازه دریافت داشت. | خود وی زندگى‌نامه‌اش را در کتابى به نام نفحة المندل درج کرده و در آن زادگاه خویش را حلّه شام، که آرامگاه نیاکانش در آن قرار داشته، ذکر کرده است. وی، به تصریح خود، در ذیحجه 988/ژانویه 1581، همراه پدر از حله به قریه سلامه رفت و در آنجا قرآن را از شیخ صالح احمد بن ابراهیم مزجاجى فراگرفت، تا آنجا که حافظ و قاری و معلم قرآن شد، سپس عازم زبید گردید. در آنجا فقه را از محمد بن عباس و نحو را از محمد بن یحیى آموخت و از مشایخ وقت هم چون [[تاج‌الدین نقشبندی]] شفاهاً و کتباً اجازه دریافت داشت. | ||
=آثار= | =آثار= | ||
عناوین آثار منظوم و منثور او که در منابع مختلف ذکر شده به قرار زیر است: | عناوین آثار منظوم و منثور او که در منابع مختلف ذکر شده به قرار زیر است: | ||
نسخهٔ ۲۵ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۱
| ابن اهدل، ابوبکر | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابن اَهْدَل، ابوبکر بن ابى‌القاسم بن احمد بن محمد یمنى |
| نام پدر | ابى‌القاسم |
| ولادت | 984ق |
| محل تولد | حلّه شام |
| رحلت | 1035ق |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | شیخ صالح احمد بن ابراهیم مزجاجى، محمد بن عباس، محمد بن یحیى، تاج‌الدین نقشبندی |
| برخی آثار |
|
ابن اَهْدَل، ابوبکر بن ابى‌القاسم بن احمد بن محمد یمنى (984- 1035ق/1576-1626م)، زاهد، مدرس، مفتى و شاعر، وی از خاندان اهدل بود که در تاریخ به تصوف و تفقه شهرت دارند و سلسله نسبش با اختلاف روایات، به عون بن موسى کاظم(ع) مى‌رسد.
تحصیلات و اساتید
خود وی زندگى‌نامه‌اش را در کتابى به نام نفحة المندل درج کرده و در آن زادگاه خویش را حلّه شام، که آرامگاه نیاکانش در آن قرار داشته، ذکر کرده است. وی، به تصریح خود، در ذیحجه 988/ژانویه 1581، همراه پدر از حله به قریه سلامه رفت و در آنجا قرآن را از شیخ صالح احمد بن ابراهیم مزجاجى فراگرفت، تا آنجا که حافظ و قاری و معلم قرآن شد، سپس عازم زبید گردید. در آنجا فقه را از محمد بن عباس و نحو را از محمد بن یحیى آموخت و از مشایخ وقت هم چون تاج‌الدین نقشبندی شفاهاً و کتباً اجازه دریافت داشت.
آثار
عناوین آثار منظوم و منثور او که در منابع مختلف ذکر شده به قرار زیر است:
- الأحساب العلیة في الأنساب الأهدلیة که تاریخ خاندان اوست؛
- الدّرة الباهرة في التحدث بشي‌ء من نعم‌الله الباطنة و الظاهرة که در آن ضمن شرح فوائد تصنیف، به پاره‌ای آثار خود نیز اشاره کرده است؛
- اصطلاحات الصوفیة، که منظوم است؛
- البیان و الإعلام بمهمات أحکام أرکان الإسلام؛
- التعلیق و المضبوط فیما للوضوء کالغسل من الشروط؛
- شرحان على قصیدة ابن بنت المیلق؛
- منظومة في السواک؛
- نظم التحریر في الفقه؛
- نظم‌التحفة؛
- نظم‌الورقات؛
- نفحة المندل في تراجم سادة الأهدل؛
- الوفود. [۱]
پانویس
- ↑ حکیمیان، ابوالفتح، ج3، ص52
منابع مقاله
حکیمیان، ابوالفتح، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374.