ابن حسنون، عبدالله بن حسین: تفاوت میان نسخهها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگینامه | عنوان = ابن حسنون، عبد الله بن حسین | تصویر = NUR11797.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = | نامهای دیگر = | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = | ولادت = | محل تولد = | کشور تولد = | محل زندگی = | رحلت = | شهادت = | مدفن = |...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام کامل = | | نام کامل =عبدالله بن حسین بن حسنون سامری | ||
| نامهای دیگر = | | نامهای دیگر = | ||
| لقب = | | لقب = | ||
| تخلص = | | تخلص = | ||
| نسب = | | نسب = | ||
| نام پدر = | | نام پدر =حسین | ||
| ولادت = | | ولادت = 295ق یا 296 برابر با 908م | ||
| محل تولد = | | محل تولد =سامرا | ||
| کشور تولد = | | کشور تولد = عراق | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = | ||
| رحلت = | | رحلت =شب شنبه 8 روز مانده از محرم سال 386ق برابر با 996م | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = | | مدفن = | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| دین = | | دین = | ||
| مذهب = | | مذهب = | ||
| پیشه = | | پیشه = زبانشناس و قاری عراقی است که در عصر عباسی دوم در عراق و در مصر تحت حکومت عباسی زندگی میکرد. | ||
| منصب = | | منصب = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
زرکلی، خیرالدین، «الأعلام»، ج4، ص79، لبنان - بیروت، دارالعلم للملايين، 1989م]. | زرکلی، خیرالدین، «الأعلام»، ج4، ص79، لبنان - بیروت، دارالعلم للملايين، 1989م]. | ||
# محیسن، محمد سالم، «معجم حفاظ القرآن عبر التاريخ»، لبنان، بیروت، دارالجیل، الطبعة الأولی، 1412ق/1992م. | # محیسن، محمد سالم، «معجم حفاظ القرآن عبر التاريخ»، لبنان، بیروت، دارالجیل، الطبعة الأولی، 1412ق/1992م. | ||
# [ https://tarajm.com/people/13652 پایگاه تراجم عبر التاريخ. | #[[https://tarajm.com/people/13652 پایگاه تراجم عبر التاريخ]]. | ||
نسخهٔ ۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۱۳
عبدالله بن حسین بن حسنون سامری (295-386ق)، زبانشناس و قاری عراقی است که در عصر عباسی دوم در عراق و در مصر تحت حکومت عباسی زندگی میکرد.
ولادت
عبدالله بن حسین بن حسنون سامری، ابواحمد سامری بغدادی در سال 295ق یا 296 برابر با 908م در سامرا به دنیا آمد[۱] و در بغداد بزرگ شد و به مصر رفت و در آنجا ساکن شد[۲].
ذهبی (متوفی 748ق) او را از علمای طبقه نهم از حافظان قرآن شمرده است. ابن جزری (متوفی 833ق) در ضمن علمای قرائات از ایشان نام برده است[۳].
تحصیلات
او قرائت را در مراحل اولیه زندگی خود نزد محمد بن محمود حذا، احمد بن سهل اشنانی، ابوبکر بن مجاهد و ابوالحسن بن شنبوذ، ابوبکر بن مقسم و ابوالحسن احمد بن رقی و دیگران آموخت[۴]. وی مدتزمانی طولانی به تحصیل و تدریس قرآن و حروف قرائت پرداخت و مشهور به وثاقت و ضبط گردید و مورد اقبال و محل رجوع حافظان قرآن قرار گرفت و ملقب به «مسند القراء في زمانه =تکیهگاه و ستون قاریان در زمان خود» شد. از شاگردان ایشان عبدالجبار بن احمد طرسوسی، ابیمحمد عطیة بن سعید بن عبدالله اندلسی قفصی، ابیالفتح فارس بن احمد بن موسى حمصی، ابیبکر احمد بن طریف قرطبی و... را میتوان نام برد[۵].
وفات
وی سرانجام در شب شنبه 8 روز مانده از محرم سال 386ق برابر با 996م در مصر درگذشت و در روز شنبه پس از تشییع و نماز بر پیکر ایشان توسط ابوحفص عمر بن اراک به خاک سپرده شد[۶].
آثار
از آثار او «اللغات في القرآن» باقی مانده است که در آن به بررسی تفاسیر ابن عباس پرداخته است[۷].
پانویس
منابع مقاله
زرکلی، خیرالدین، «الأعلام»، ج4، ص79، لبنان - بیروت، دارالعلم للملايين، 1989م].
- محیسن، محمد سالم، «معجم حفاظ القرآن عبر التاريخ»، لبنان، بیروت، دارالجیل، الطبعة الأولی، 1412ق/1992م.
- [پایگاه تراجم عبر التاريخ].
