بن‌مايه‌های قرآنی ادب عربی «قرآن و مدرسه‌های نحو» «تاريخ ادبيات عرب»: تفاوت میان نسخه‌ها
Alphabetit (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR75253J1.jpg | عنوان = بن مايه‌های قرآنی ادب عرب « قرآ...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''بن‌مایه‌های قرآنی ادب عرب''' تألیف محمدحسن ربانی (متولد 1343ش)، بنقش قرآن کریم در شکوفایی و پیشرفت علوم ادبی و بلاغی عرب را مورد مطالعه قرار داده است. | |||
کتاب مشتمل بر پیشگفتار، مقدمه، سه بخش و خاتمه است. هر بخش مشتمل بر فصولی است. این نوشتار در چهار بخش تدوین شده است: | |||
بخش اول، به تکوین لغت عرب و نقش قرآن در شکوفایی آن می‌پردازد و به سبک‌های تألیف معاجم لغوی و شرح پاره‌ای از اصطلاحات درون لغوی و مشاهیر دانشمندان لغت اشاره دارد. همچنین در این بخش، به پاره‌ای از کتاب‌های لغت نیز اشاره شده است.<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص14</ref> | |||
بخش دوم، درباره دانش صرف و اشتقاق است و شماری از کتاب‌های این علم را نیز باز می‌شناساند. همچنین علم نحو، پیشینه و نقش قرآن در پیدایش آن مطرح شده است. در این بخش، برخی از کتاب‌های معروف علم نحو، مکتب‌های نحوی و برخی از نحویان برجسته معرفی شده است. «الکتاب» تألیف سیبویه، اولین کتاب نحوی است که سید محمدمهدی بحر العلوم(متوفی 1212ق) درباره او گفته است: متقدمان و متأخران و تمام مردم در نحو، عیال سیبویه حساب می‌شوند.<ref>ر.ک: همان؛ متن کتاب، ص202</ref> | |||
بخش سوم نوشتار درباره علوم بلاغی است که قرآن ریشه اصلی آن شمرده می‌شود. در این بخش، به چند باب از باب‌های فن بلاغت و فصاحت اشاره‌ای اجمالی شده است.<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص14</ref> قرآن در عصری نازل شد که فضای جزیرة العرب با فصاحت و بلاغت بود. اگرچه گوشه و کنار حجاز تمدن‌های کم‌رنگی وجود داشت اما روحیه مردم حجاز به دنبال جنگ و نزاع می‌گشت. عده‌ای جزیرة العرب را صاحب تمدن برجسته دانسته‌اند، با این وجود، هر دو گروه معترف هستند که فصاح و بلاغت در سرزمین حجاز در اوج خود بوده و شعرگویی عرب از بلاغت و فصاحت آنها حکایت دارد. .<ref>ر.ک: متن کتاب، ص456</ref> | |||
در خاتمه کتاب تحت عنوان «ادبای پیرو ولایت» از تأثیرات دانشمندان شیعه در پیشرفت علوم مختلف صرف و نحو، لغت و واژه‌شناسی و بیان و بدیع یاد شده است.<ref>ر.ک: همان، ص500-471</ref> | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
پیشگفتار و متن کتاب. | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده: | [[رده:مقالات آبان 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | |||
نسخهٔ ۱۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۵۰
| بن مايه‌های قرآنی ادب عرب « قرآن و مدرسه‌های نحو » «تاريخ ادبيات عرب» | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ربانی، محمد حسن (نويسنده) |
| سال نشر | 1394ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-600-95001-0-9 |
| موضوع | ادبیات عربی - مجموعه‌ها - قرآن در ادبیات عربی - ادبیات عربی - تاریخ و نقد - زبان عربی - صرف و نحو |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 709ر 329ب 92 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
بن‌مایه‌های قرآنی ادب عرب تألیف محمدحسن ربانی (متولد 1343ش)، بنقش قرآن کریم در شکوفایی و پیشرفت علوم ادبی و بلاغی عرب را مورد مطالعه قرار داده است.
کتاب مشتمل بر پیشگفتار، مقدمه، سه بخش و خاتمه است. هر بخش مشتمل بر فصولی است. این نوشتار در چهار بخش تدوین شده است:
بخش اول، به تکوین لغت عرب و نقش قرآن در شکوفایی آن می‌پردازد و به سبک‌های تألیف معاجم لغوی و شرح پاره‌ای از اصطلاحات درون لغوی و مشاهیر دانشمندان لغت اشاره دارد. همچنین در این بخش، به پاره‌ای از کتاب‌های لغت نیز اشاره شده است.[۱]
بخش دوم، درباره دانش صرف و اشتقاق است و شماری از کتاب‌های این علم را نیز باز می‌شناساند. همچنین علم نحو، پیشینه و نقش قرآن در پیدایش آن مطرح شده است. در این بخش، برخی از کتاب‌های معروف علم نحو، مکتب‌های نحوی و برخی از نحویان برجسته معرفی شده است. «الکتاب» تألیف سیبویه، اولین کتاب نحوی است که سید محمدمهدی بحر العلوم(متوفی 1212ق) درباره او گفته است: متقدمان و متأخران و تمام مردم در نحو، عیال سیبویه حساب می‌شوند.[۲]
بخش سوم نوشتار درباره علوم بلاغی است که قرآن ریشه اصلی آن شمرده می‌شود. در این بخش، به چند باب از باب‌های فن بلاغت و فصاحت اشاره‌ای اجمالی شده است.[۳] قرآن در عصری نازل شد که فضای جزیرة العرب با فصاحت و بلاغت بود. اگرچه گوشه و کنار حجاز تمدن‌های کم‌رنگی وجود داشت اما روحیه مردم حجاز به دنبال جنگ و نزاع می‌گشت. عده‌ای جزیرة العرب را صاحب تمدن برجسته دانسته‌اند، با این وجود، هر دو گروه معترف هستند که فصاح و بلاغت در سرزمین حجاز در اوج خود بوده و شعرگویی عرب از بلاغت و فصاحت آنها حکایت دارد. .[۴]
در خاتمه کتاب تحت عنوان «ادبای پیرو ولایت» از تأثیرات دانشمندان شیعه در پیشرفت علوم مختلف صرف و نحو، لغت و واژه‌شناسی و بیان و بدیع یاد شده است.[۵]
پانویس
منابع مقاله
پیشگفتار و متن کتاب.