۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'علامه حلى' به 'علامه حلى'
جز (جایگزینی متن - 'صحيح بخارى' به 'صحيح بخارى') |
جز (جایگزینی متن - 'علامه حلى' به 'علامه حلى') |
||
| خط ۷۷: | خط ۷۷: | ||
زمانى نيز در مقام قضاوت حجاز بود. پس از درگذشت سلطان يعقوب، چندى در اصفهان زيست. اما هنگامى كه شاه اسماعيل يكم صفوى (907-930ق) بر اصفهان چيره شد، از آنجا كوچيد و گويا به كاشان رفت. | زمانى نيز در مقام قضاوت حجاز بود. پس از درگذشت سلطان يعقوب، چندى در اصفهان زيست. اما هنگامى كه شاه اسماعيل يكم صفوى (907-930ق) بر اصفهان چيره شد، از آنجا كوچيد و گويا به كاشان رفت. | ||
وى كتابى با نام «ابطال نهج الباطل» در رد «نهج الحق و كشف الصدق» علامه حلى كه رد شيعيان نيز بود، نوشت و در مقدمه كتاب، نثر علامه را سست، ركيك و عاميانه خواند. | وى كتابى با نام «ابطال نهج الباطل» در رد «نهج الحق و كشف الصدق» [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] كه رد شيعيان نيز بود، نوشت و در مقدمه كتاب، نثر علامه را سست، ركيك و عاميانه خواند. | ||
افزون بر اين، در تاريخ عالمآرا، سخنان بسيار تند و گزندهاى درباره پدران شاه اسماعيل آمده است. اين تأليفات، به دربهدرى او دامن زد و از ترس جان، راهى هرات شد. چندى نزد سلطان حسين بايقرا به سر برد؛ پس از آن، به دربار محمدخان شيبانى (905- 916ق) پيوست و در سفر جنگى محمدخان براى تاختن به قلمرو قزاقهاى شرق سيحون، همراه خان بود و گزارشهاى رخدادهاى اين سفر را در كتاب مهماننامه بخارا آورده است. كتابهاى «نسبنامه خان» و «رساله حادثيه» نيز در همين دوره تأليف شدهاند. | افزون بر اين، در تاريخ عالمآرا، سخنان بسيار تند و گزندهاى درباره پدران شاه اسماعيل آمده است. اين تأليفات، به دربهدرى او دامن زد و از ترس جان، راهى هرات شد. چندى نزد سلطان حسين بايقرا به سر برد؛ پس از آن، به دربار محمدخان شيبانى (905- 916ق) پيوست و در سفر جنگى محمدخان براى تاختن به قلمرو قزاقهاى شرق سيحون، همراه خان بود و گزارشهاى رخدادهاى اين سفر را در كتاب مهماننامه بخارا آورده است. كتابهاى «نسبنامه خان» و «رساله حادثيه» نيز در همين دوره تأليف شدهاند. | ||