حموی جوینی، ابراهیم بن محمد: تفاوت میان نسخهها
(صفحه ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR01400.jpg|بندانگشتی» ایجاد کرد.) |
جز (جایگزینی متن - 'علامه حلى' به 'علامه حلى') |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
==اساتيد== | ==اساتيد== | ||
برخى مشايخ شيعى وى كه در صدر اسانيد وى به چشم مى خورد عبارتند از: عبد الحميد بن فخار بن معد الموسوى حلى، احمد ابن طاووس، يوسف بن على پدر علامه | برخى مشايخ شيعى وى كه در صدر اسانيد وى به چشم مى خورد عبارتند از: عبد الحميد بن فخار بن معد الموسوى حلى، احمد ابن طاووس، يوسف بن على پدر [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، خواجه نصير الدين طوسى و از اهل سنت: ابن عساكر عبدالحافظ مقدسى (م.698). عبد الصمد بن ابى الجيش بغدادى (م.675). | ||
==وفات== | ==وفات== |
نسخهٔ ۱ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۷:۳۱
نام | حموی جوینی، ابراهیم بن محمد |
---|---|
نام های دیگر | ابنحمویه، ابراهیم بن محمد
جوینی خراسانی، ابراهیم بن محمد |
نام پدر | |
متولد | |
محل تولد | |
رحلت | 722 هـ.ق |
اساتید | |
برخی آثار | فرائد السمطین فی فضائل المرتضی و البتول و السبطین و الائمه من ذریتهم علیهم السلام / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده |
کد مولف | AUTHORCODE1400AUTHORCODE |
ولادت
صدرالدين ابراهيم بن محمد بن مؤيد حمّويى جُوينى شافعى نويسنده فرائد السمطين از علماى اهل سنت است كه به سال 644 در آمل در خانواده اى اهل علم و تصوف به دنيا آمد. منتسب شدن وى به حمّوئى بدان جهت است كه در ميان اجداد وى «حمويه» نامى وجود دارد.
حمويى براى كسب حديث مسافرتهاى بسيار كرد و با ديدار مشايخ و از راههاى گوناگون سعى در جمع آورى احاديث نمود. ذهبى در شمار مشايخ خويش از او نام برده و شرح حالى براى وى نوشته است.
حمويى و پدرش از جمله صوفيان بودند و در ميان صوفيه از جايگاه بلندى برخوردار بودند. وى شيخ خراسان در زمان خويش و از اهل جوين بود. غازان خان مغول در سال 694 به دست او اسلام آورد.
مذهب
حموئى به لحاظ گرايش مذهبى شافعى بود. اما برخى نويسندگان شيعى با توجه به مطالب كتاب وى او را شيعه دانسته اند. صاحب رياض و محسن امين از جمله كسانى هستند كه وى را شيعه دانسته اند. اين عده تشيع وى را به دليل روايتش از علماى بزرگ شيعه، شاگردى ايشان، روايت موجود در كتاب فرائد السمطين كه وصايت را براى امام على نقل كرده و اينكه فضائل و خوارق عادت وى را بر شمرده مىدانند. آقا بزرگ نيز در الذريعه برخى قطعات برگرفته از كتاب حمويى را كه نشانگر شيعى بودنش است، نقل مى كند. اما محدث نورى در خاتمه مستدرك اين نظر را صحيح ندانسته و مىگويد كسانى كه با توجه به برخى از روايات موجود در كتاب فرائد السمطين وى را شيعه دانستهاند به تمام روايات منقول در كتاب وى توجه نكرده اند زيرا وى احاديث مربوط به فضائل خلفا را نيز آورده است.
ذهبى وى را «حاطب ليل» دانسته كه ظاهراً به خاطر نقل فضائل امام على و ائمه شيعه در كتاب فرائد المسطين است. گرايشات صوفيانه او نقل احاديث مربوط به مقامات ائمه به ويژه امام على را تسهيل مى كند.
اساتيد
برخى مشايخ شيعى وى كه در صدر اسانيد وى به چشم مى خورد عبارتند از: عبد الحميد بن فخار بن معد الموسوى حلى، احمد ابن طاووس، يوسف بن على پدر علامه حلى، خواجه نصير الدين طوسى و از اهل سنت: ابن عساكر عبدالحافظ مقدسى (م.698). عبد الصمد بن ابى الجيش بغدادى (م.675).
وفات
او به سال 722 در خراسان درگذشت.
وابستهها
فرائد السمطین / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده