فطرت: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    خط ۶۶: خط ۶۶:
    [[رده:آثار مرتضی مطهری]]
    [[رده:آثار مرتضی مطهری]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]

    نسخهٔ ‏۱۵ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۲۶

    فطرت
    فطرت
    پدیدآورانمطهری، مرتضی (نويسنده)
    ناشرصدرا
    مکان نشرایران - تهران
    چاپ1
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    فطرت، مجموعه 10 سخنرانی‌ از فقیه و اسلام‌شناس معاصر، مرتضی مطهری (فریمان 1298-1358ش. قم)، مطرح‌شده در جمع معلمان و دبیران مدرسه نیکان تهران در سالهای 1355 و 1356ش. که معانی و ویژگی‌های سرشت پاک و الهی انسان را با استفاده از آیات و روایات تحلیل و تبیین می‌کند. هرچند قرار بود که سخنرانی‌های مذکور ادامه یابد ولی به خاطر کثرت فعالیتهای مبارزاتی و اجتماعی استاد مطهری در سال 1356ش. متوقف شد.[۱].

    مباحث

    موضوعات اصلی این سخنرانی‌ها به ترتیب عبارت است از:

    معناى فطرت، فطريّات انسان‏، گرايشهاى مقدّس‏، عشق و پرستش؛ توجيه گرايشهاى انسانى‏، عشق روحانى ‏ماركسيسم و ثبات ارزشهاى انسانى، تكامل اصالتهاى انسانى‏، مبنا و منشأ مذهب‏، عشق و عبادت‏، فطرى بودن دين‏، بررسى و نقد نظريّه دوركهيم و نظر قرآن درباره منشأ دين‏.[۲].

    نمونه

    مطهری می‌گوید:

    می‌‏‏دانيد در قديم گنج را در زير زمين دفن می‌‏‏كردند، نه براى اين كه مثلًا فاسد نشود، بلكه براى اين كه كسى از آن اطّلاع پيدا نكند. قهراً رويش را خاك می‌‏پاشيدند كه كسى نمی‌‏‏فهميد اينجا گنج است، شخص از روى آن رد می‌‏‏شد و نمی‌‏دانست كه زير پاى او گنجى وجود دارد. پيغمبران آمدند مردم را آگاه كنند كه در عمق روح شما، در اعماق عقلهاى شما و در اعماق ضمير باطن شما گنجها وجود دارد، خودتان غافليد؛ آمدند روى گنجها را عقب بزنند تا بشر متوجّه بشود كه عجب! اين‏همه گنج در ما وجود داشته و ما بی‌‏خبر بوديم؟!

    سالها دل طلب جام جم از ما می‌‏كردآنچه خود داشت ز بيگانه تمنّا می‌‏كرد
    بی‌‏دلى در همه احوال خدا با او بوداو نمی‌‏ديدش و از دور خدايا می‌‏كرد

    ازاين‏‌جهت است كه در قرآن، ما به دو گونه آيات بر می‌‏خوريم: آيات آفاقى و آيات انفسى. آيات آفاقى يعنى آنچه بيرون از ضمير انسان است: خلقت انسانهاى ديگر، آسمان، زمين، ستارگان، كوه، دريا، گياه، حيوان و ...؛ ولى آيات انفسى يعنى آنچه در ضمير خود انسان وجود دارد؛ و قرآن براى آيات انفسى اهمّيّت بيشترى از آيات آفاقى قائل است، و اين اصطلاح «آفاق و انفس» هم از خود قرآن گرفته شده است.[۳]


    پانویس

    منابع مقاله

    مقدمه ناشر و متن کتاب.

    وابسته‌ها