المصنف في النحو و اللغة و الإعراب: تفاوت میان نسخهها
Alphabetit (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR81749J1.jpg | عنوان = المصنف في النحو و اللغة و الإعرا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''المنصف في النحو و اللغة و الإعراب'''، نوشتۀ نصرالدین فارس و عبدالجلیل زکریا است. این کتاب فراهم آمده از مباحث صرفی، نحوی و لغوی است. نویسندگان بیشتر، خواستهاند دیدگاههای ادیبان بزرگ عرب را همچون ابن هشام در کتاب مغنی اللبیب، مرادی در کتاب الجبی الدانی و هروی در کتاب ازهیه -که نشانههای شاخصی در زبان عربی هستند و محصلان در پرتوی آنها میتوانند راه را در دریای این زبان فخیم بپیمایند- بیاورند و نظریهها را با یکدیگر قیاس کرده و خوانندگان را به آرای ثابتی در این دانش رسانده و نکتههای پیچیدهاش را آشکار کنند.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 1</ref> | |||
نویسندگان بر این باوراند که زبان عربی دارای واژهها و اسلوبهایی است که میشود آنها را بر سبک و سیاق واحدی سامان داد. این واژهها و اسلوبها در کتابهای نحویان و فرهنگنامههای لغت پراکندهاند. از این رو، این وضعیت، دو نویسندۀ این کتاب را به سوی سامان دادن به زبان عربی سوق داده است.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 1</ref> مبحثهای کتاب بر اساس الفبای ابتثی -هجایی- مرتب شدهاند. <ref>ر.ک: متن کتاب، ص 279-259</ref> | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# مقدمه کتاب | |||
# متن کتاب. | |||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:فاقد | [[رده:مقالات شهریور 01 حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | |||
[[رده:فاقد تصویر روی جلد1]] |
نسخهٔ ۲۶ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۲
المصنف في النحو و اللغة و الإعراب | |
---|---|
پدیدآوران | فارس، نصر الدین (نويسنده) زکریا، عبد الجلیل (نويسنده) |
ناشر | دار المعارف |
مکان نشر | سوریه - حمص |
سال نشر | 1990م |
چاپ | 2 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
المنصف في النحو و اللغة و الإعراب، نوشتۀ نصرالدین فارس و عبدالجلیل زکریا است. این کتاب فراهم آمده از مباحث صرفی، نحوی و لغوی است. نویسندگان بیشتر، خواستهاند دیدگاههای ادیبان بزرگ عرب را همچون ابن هشام در کتاب مغنی اللبیب، مرادی در کتاب الجبی الدانی و هروی در کتاب ازهیه -که نشانههای شاخصی در زبان عربی هستند و محصلان در پرتوی آنها میتوانند راه را در دریای این زبان فخیم بپیمایند- بیاورند و نظریهها را با یکدیگر قیاس کرده و خوانندگان را به آرای ثابتی در این دانش رسانده و نکتههای پیچیدهاش را آشکار کنند.[۱] نویسندگان بر این باوراند که زبان عربی دارای واژهها و اسلوبهایی است که میشود آنها را بر سبک و سیاق واحدی سامان داد. این واژهها و اسلوبها در کتابهای نحویان و فرهنگنامههای لغت پراکندهاند. از این رو، این وضعیت، دو نویسندۀ این کتاب را به سوی سامان دادن به زبان عربی سوق داده است.[۲] مبحثهای کتاب بر اساس الفبای ابتثی -هجایی- مرتب شدهاند. [۳]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب
- متن کتاب.