ترديد و توكل: تفاوت میان نسخه‌ها
Alphabetit (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR35460J1.jpg | عنوان = ترديد و توكل | عنوان‌های دیگر =...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''ترديد و توكل'''، نوشته سید عبدالحسین دستغیب(1360ش) است که در دو بخش سامان یافته است: نخستین بخش به بحث تردید پرداخته است و بخش دوم موضوع توکل را دربردارد. | |||
نویسنده تردید یا شک را سبب نااستواری و بیماری دل آدمی می‌داند که او را در مسیر الهی راهزنی می‌کند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 10</ref>وی شناخت خداوند و ایمان به او را استوارکنندۀ دل‌ها می‌انگارد و کفر را نشأت‌گرفته از تردید در مبدأ و معاد -که به انکار خدا می انجامد- تلقی می‌کند. <ref>ر.ک: همان، ص 28-16</ref> او درمان تردید را در رشد و بالندگی و چشیدن لذت ایمان می‌شناساند.<ref>ر.ک: همان، ص 32</ref>دستغیب کربلا را جلوه‌گاه عملی ایمان به خداوند معرفی می‌کند و جهت آفرینش را رفتن به سوی او می‌داند.<ref>ر.ک: همان، ص 36-33</ref> او پالایش روح را از آلودگی‌های اخلاقی آسان‌کنندۀ راه آدمی به سوی آرامش روان و رسیدن به یقین درباره خداوند و وعده هایش می‌انگارد.<ref>ر.ک: همان، ص 55-51</ref>نویسنده شریعت و پرداختن به وظایف شرعی را برای برون‌رفت انسان از تردید توصیه می‌کند.<ref>ر.ک: همان، ص 65-63</ref>راه دیگر در نزد وی برای بستن راه ورود تردید به دل‌ها پرداختن به مستحبات و ذکر الهی و اندیشیدن در هدف آفرینش است.<ref>ر.ک: همان، ص 83-63</ref> نویسنده برخی داستان‌های قرآنی را در چگونگی برخورد با تردید آورده است.<ref>ر.ک: همان، ص 93-83</ref> | |||
توکل، موضوع بخش دوم کتاب است. انسانی که از مرز شک گذر کرده است با توکل به خداوند به کردار خود سامان توحیدی می‌بخشد. توکل برای بندۀ مؤمن وجوب عقلی دارد.<ref>ر.ک: همان، ص 94-106</ref>نویسنده راه رسیدن به ملکۀ توکل را بررسی کرده و ثمره های داشتن توکل و مراتب آن را برمی‌شمرد.<ref>ر.ک: همان، ص 123-106</ref>او شناخت درست توکل را برای بیراهه‌نرفتن‌هایی که به نام توکل انجام می‌شود لازم می‌داند.<ref>ر.ک: همان، ص 139-129</ref> نوسینده مبحث‌هایش را به رابطه ایمان و علم توحید با توکل ادامه می‌دهد.<ref>ر.ک: همان، ص 152-139</ref>و در پایان، مراقبت آدمی از خود را که به عملش فریفته نشود و فقط به عنایت خداوندی چشم‌داشت داشته باشد، توصیه می‌کند.<ref>ر.ک: همان، ص 158-139</ref> | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# متن کتاب. | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:فاقد | [[رده:مقالات شهریور 01 حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | |||
[[رده:فاقد تصویر روی جلد1]] | |||
نسخهٔ ۲۶ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۰۰
| ترديد و توكل | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | دستغیب، عبدالحسین (نويسنده) |
| ناشر | جامعه مدرسین حوزه علمیه قم. دفتر انتشارات اسلامی |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1392ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /د5ت4 225/2 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ترديد و توكل، نوشته سید عبدالحسین دستغیب(1360ش) است که در دو بخش سامان یافته است: نخستین بخش به بحث تردید پرداخته است و بخش دوم موضوع توکل را دربردارد.
نویسنده تردید یا شک را سبب نااستواری و بیماری دل آدمی می‌داند که او را در مسیر الهی راهزنی می‌کند.[۱]وی شناخت خداوند و ایمان به او را استوارکنندۀ دل‌ها می‌انگارد و کفر را نشأت‌گرفته از تردید در مبدأ و معاد -که به انکار خدا می انجامد- تلقی می‌کند. [۲] او درمان تردید را در رشد و بالندگی و چشیدن لذت ایمان می‌شناساند.[۳]دستغیب کربلا را جلوه‌گاه عملی ایمان به خداوند معرفی می‌کند و جهت آفرینش را رفتن به سوی او می‌داند.[۴] او پالایش روح را از آلودگی‌های اخلاقی آسان‌کنندۀ راه آدمی به سوی آرامش روان و رسیدن به یقین درباره خداوند و وعده هایش می‌انگارد.[۵]نویسنده شریعت و پرداختن به وظایف شرعی را برای برون‌رفت انسان از تردید توصیه می‌کند.[۶]راه دیگر در نزد وی برای بستن راه ورود تردید به دل‌ها پرداختن به مستحبات و ذکر الهی و اندیشیدن در هدف آفرینش است.[۷] نویسنده برخی داستان‌های قرآنی را در چگونگی برخورد با تردید آورده است.[۸]
توکل، موضوع بخش دوم کتاب است. انسانی که از مرز شک گذر کرده است با توکل به خداوند به کردار خود سامان توحیدی می‌بخشد. توکل برای بندۀ مؤمن وجوب عقلی دارد.[۹]نویسنده راه رسیدن به ملکۀ توکل را بررسی کرده و ثمره های داشتن توکل و مراتب آن را برمی‌شمرد.[۱۰]او شناخت درست توکل را برای بیراهه‌نرفتن‌هایی که به نام توکل انجام می‌شود لازم می‌داند.[۱۱] نوسینده مبحث‌هایش را به رابطه ایمان و علم توحید با توکل ادامه می‌دهد.[۱۲]و در پایان، مراقبت آدمی از خود را که به عملش فریفته نشود و فقط به عنایت خداوندی چشم‌داشت داشته باشد، توصیه می‌کند.[۱۳]
پانویس
منابع مقاله
- متن کتاب.