العروش الإنسانية في معرفة التجليات الرحمانية و کشف أسرار المشارق اللاهوتية: تفاوت میان نسخه‌ها
Alphabetit (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR25206J1.jpg | عنوان = العروش الإنسانية في معرفة التجل...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''العروش الإنسانية في معرفة التجليات الرحمانية و کشف أسرار المشارق اللاهوتية''' تألیف محمد وفا الکبیر مشهور به محمد وفا شاذلی (765-702ق)، بنیانگذار فرقه وفائیه در مصر است. موضوع این کتاب تعریف عرش و بیان انواع آن در قالب رمز و اشاره است. این کتاب با تحقیق و تعلیق محمد ابراهیم محمد سالم منتشر شده است. | |||
محمد ابراهیم محمد سالم، کتاب را با اشاره به دیگر آثار نویسنده آغاز کرده که از آن جمله است: «تأصیل الزمان و تفصیل الاکوان»، «النفحة الختمیة فی تراجم السادة الوفائیة»، «فک الطلاسم الحافل بتحلیل اقوال سیدی محمد وفا فی نسخة العروش القدیمة التی کانت عندی».<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص5</ref> | |||
محمد وفا مطالب کتابش را با چهار خطبه در حمد و پرورودگار و صلوات بر پیامبر و آل طاهرینش آغاز کرده است. سپس اشاره می‌کند که در اخبار و مکاشفات صحیح چنین آمده که خداوند عرش را به قدرت خویش چهارگونه آفرید: عرش اول، عرش طباع است که افلاک در آن است؛ عرش دوم، ملکوت خیال در ذهن و فکر است؛ عرش سوم، عالم امر و موضع نزول لیلة القدر است و عرش چهارم، عرش ایجاب و وجوب است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص12-11</ref> | |||
وفا بسیاری از مطالب و نکات عرفانی را با «اعلم» متذکر شده است. او در یکی از فصول کتاب، ابراهیم(ع) را از اسماء الهی و اولین کسی می‌داند که بر او صحف و کتب نازل شد و ملکوت در صور مثالی برای او نمایان شد.<ref>ر.ک: همان، ص31</ref> سپس در یک استدراک با استناد به آیه 37 سوره فصلت، ابراهیم را حنیف و مسلم می‌داند که از پرستش خورشید و ستارگان تبری جست.<ref>ر.ک: همان، ص34</ref> | |||
ذکر حقیقت صراط، میزان، حوض و شفاعت به زبان رمز و اشاره از جمله مطالبی است که در کتاب مشاهده می‌شود. درباره حوض چنین می‌خوانیم: «حوض نهایت صراط و انتهای آن و حقیقت حق آن و معنای آن و خلاصه ایمان است که بر باب ریان که مخصوص روزه‌داران است قرار دارد.<ref>ر.ک: همان، ص195</ref> از دیدگاه او شفاعت پوشیده شدن بدی سیئه و تبدیل ماهوی سیئه به حسنه است، به‌شرطی که علاقه و استعداد شفاعت وجود داشته باشد.<ref>ر.ک: همان، ص200</ref> | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه و متن کتاب. | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده: | [[رده:مقالات مرداد 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | |||
نسخهٔ ۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۰
| العروش الإنسانية في معرفة التجليات الرحمانية و کشف أسرار المشارق اللاهوتية | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | وفا، محمد بن محمد (نويسنده) سالم، محمد ابراهیم محمد (محقق و معلق) |
| عنوان‌های دیگر | کتاب العروش الإنسانية في معرفة التجليات الرحمانية و کشف أسرار المشارق اللاهوتية |
| ناشر | [بی نا] |
| مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] |
| سال نشر | 1428ق - 2007م |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
العروش الإنسانية في معرفة التجليات الرحمانية و کشف أسرار المشارق اللاهوتية تألیف محمد وفا الکبیر مشهور به محمد وفا شاذلی (765-702ق)، بنیانگذار فرقه وفائیه در مصر است. موضوع این کتاب تعریف عرش و بیان انواع آن در قالب رمز و اشاره است. این کتاب با تحقیق و تعلیق محمد ابراهیم محمد سالم منتشر شده است.
محمد ابراهیم محمد سالم، کتاب را با اشاره به دیگر آثار نویسنده آغاز کرده که از آن جمله است: «تأصیل الزمان و تفصیل الاکوان»، «النفحة الختمیة فی تراجم السادة الوفائیة»، «فک الطلاسم الحافل بتحلیل اقوال سیدی محمد وفا فی نسخة العروش القدیمة التی کانت عندی».[۱]
محمد وفا مطالب کتابش را با چهار خطبه در حمد و پرورودگار و صلوات بر پیامبر و آل طاهرینش آغاز کرده است. سپس اشاره می‌کند که در اخبار و مکاشفات صحیح چنین آمده که خداوند عرش را به قدرت خویش چهارگونه آفرید: عرش اول، عرش طباع است که افلاک در آن است؛ عرش دوم، ملکوت خیال در ذهن و فکر است؛ عرش سوم، عالم امر و موضع نزول لیلة القدر است و عرش چهارم، عرش ایجاب و وجوب است.[۲]
وفا بسیاری از مطالب و نکات عرفانی را با «اعلم» متذکر شده است. او در یکی از فصول کتاب، ابراهیم(ع) را از اسماء الهی و اولین کسی می‌داند که بر او صحف و کتب نازل شد و ملکوت در صور مثالی برای او نمایان شد.[۳] سپس در یک استدراک با استناد به آیه 37 سوره فصلت، ابراهیم را حنیف و مسلم می‌داند که از پرستش خورشید و ستارگان تبری جست.[۴]
ذکر حقیقت صراط، میزان، حوض و شفاعت به زبان رمز و اشاره از جمله مطالبی است که در کتاب مشاهده می‌شود. درباره حوض چنین می‌خوانیم: «حوض نهایت صراط و انتهای آن و حقیقت حق آن و معنای آن و خلاصه ایمان است که بر باب ریان که مخصوص روزه‌داران است قرار دارد.[۵] از دیدگاه او شفاعت پوشیده شدن بدی سیئه و تبدیل ماهوی سیئه به حسنه است، به‌شرطی که علاقه و استعداد شفاعت وجود داشته باشد.[۶]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.