أضواء البیان فی ایضاح القرآن بالقرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = /ش9الف69 / 98 BP | | کد کنگره = /ش9الف69 / 98 BP | ||
| موضوع = | | موضوع = تفاسير اهل سنت - قرن 14، تفاسير - قرن | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = دارالکتب العلمية | | ناشر = دارالکتب العلمية | ||
نسخهٔ ۲ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۳۱
| أضواء البيان في إيضاح القرآن بالقرآن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شنقیطی، محمدامین (نویسنده) خالدی، محمد عبدالعزیز (مصحح) |
| عنوان‌های دیگر | دفع ايهام الاضطرب عن آيات الکتاب، رساله منع جواز المجاز في المنزل للتعبد و الاعجاز |
| ناشر | دارالکتب العلمية |
| مکان نشر | لبنان - بيروت |
| سال نشر | 1427ق. = 2006م. |
| چاپ | سوم |
| موضوع | تفاسير اهل سنت - قرن 14، تفاسير - قرن |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 10 |
| کد کنگره | /ش9الف69 / 98 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
أضواء البيان في إيضاح القرآن بالقرآن، تألیف محمد_امین بن محمد مختار شنقیطی (متوفی 1393ق)، از جمله تفاسیر مهم اهل سنت است که به شیوه قرآن به قرآن و از دیدگاه مذهب سلفیه به رشته تحریر درآمده است. تحقیق آیات و احادیث کتاب توسط محمد عبدالعزیز خالدی انجام شده است.
این کتاب در هفت جلد نگاشته شده و پس از فوت مؤلف، شاگردش عطیه محمد سالم در دو جلد دیگر تفسیر استادش را به پایان رسانده است[۱]. جلد دهم مشتمل بر دو کتاب «دفع ایهام الاضطراب عن آیات الکتاب» و «منع جواز المجاز فی المنزل للتعبد و الاعجاز» است که هر دو از شنقیطی است[۲]. دو کتاب اخیر، در حقیقت ارتباطی به تفسیر اضواء البیان ندارد و کتب جداگانه‌ای هستند. کتاب اول مشتمل بر بررسی قرآن کریم از ابتدا تا انتهاست[۳]. در کتاب دوم نیز در چهار فصل موضوع مجاز در قرآن کریم مطرح شده است[۴].
شیوه مؤلف در تفسیر اضواء البیان عموماً به این صورت است که در شرح معنای آیه و یا برای تأیید یا ترجیح یکی از وجوه و آراء تفسیری ذیل آیه، با عباراتی نظیر «بینه فی مواضع اخر» به آیات با مضمون مشابه در سوره‌های دیگر استناد کرده و از آنها به‌عنوان شاهد استفاده می‌کند[۵].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- مستفید، حمید رضا؛ وجدانی، نسرین، «بررسی و تحلیل جایگاه سیاق در تفسیر اضواء البیان فی ایضاح القرآن بالقرآن»، تحقیقات علوم قرآن و حدیث، پاییز 1399، شماره 47، ص171 تا 196.