آیین قلندری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
این اثر در دو بخش ترتیب یافته است. نخست پیشگفتار است که شامل سه قسمت ادیان ایران باستان و آیین قلندری، از عیاری تا قلندری و آیین قلندری است<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص26</ref>. | این اثر در دو بخش ترتیب یافته است. نخست پیشگفتار است که شامل سه قسمت ادیان ایران باستان و آیین قلندری، از عیاری تا قلندری و آیین قلندری است<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص26</ref>. | ||
بخش دوم، شامل چهار رساله خطی است. نخست، رساله‌ای یا قلندرنامه‌ای است که در سال 1079ق به نگارش درآمده است. دوم، رساله‌ای در آداب قلندری است. سوم، رساله متعلق به میرزا محمدعلی شریف یزدی شاهرودی در عقاید خاک‌ساریه است که در سال‌های | بخش دوم، شامل چهار رساله خطی است. نخست، رساله‌ای یا قلندرنامه‌ای است که در سال 1079ق به نگارش درآمده است. دوم، رساله‌ای در آداب قلندری است. سوم، رساله متعلق به میرزا محمدعلی شریف یزدی شاهرودی در عقاید خاک‌ساریه است که در سال‌های 1315 و 1314ق نگاشته شده است. چهارم، رساله‌ی اشعار درویشان سخنور است<ref>ر.ک: همان، ص9-10</ref>. | ||
نویسنده اثر، ابتدا قلندرنامه‌ای از عهد صوفی را که مشتمل بر چند رساله از چند درویش شوریده‌حال، مانند: درویش بابا شوریده ابدال و درویش یاری قلندر است آورده است. رساله اول آن متضمن سخنانی است که در جمع قلندرها مطرح شده و با مقدمه‌ای مسجع به نگارش درآمده است. در جای‌جای کلام به‌مناسبت‌هایی از اشعار شعرای گمنام یا خود مؤلف بهره گرفته شده است. هر رساله از این قلندرنامه مقدمه شیوایی دارد که بیانگر چیرگی گوینده در سخنوری است. در این مجموعه با توجه به وجود دو گروه حیدری و نعمتی دوره‌‌ی صفوی، از شاه تعمت‌الله ولی و سید جلال‌الدین میرحیدر یاد شده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص74</ref>. | نویسنده اثر، ابتدا قلندرنامه‌ای از عهد صوفی را که مشتمل بر چند رساله از چند درویش شوریده‌حال، مانند: درویش بابا شوریده ابدال و درویش یاری قلندر است آورده است. رساله اول آن متضمن سخنانی است که در جمع قلندرها مطرح شده و با مقدمه‌ای مسجع به نگارش درآمده است. در جای‌جای کلام به‌مناسبت‌هایی از اشعار شعرای گمنام یا خود مؤلف بهره گرفته شده است. هر رساله از این قلندرنامه مقدمه شیوایی دارد که بیانگر چیرگی گوینده در سخنوری است. در این مجموعه با توجه به وجود دو گروه حیدری و نعمتی دوره‌‌ی صفوی، از شاه تعمت‌الله ولی و سید جلال‌الدین میرحیدر یاد شده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص74</ref>. | ||
نسخهٔ ۱۷ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۰۱
| آیین قلندری | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | میرعابدینی، ابوطالب (محقق) افشاری، مهران (محقق) |
| ناشر | فراروان |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1374ش. |
| چاپ | چاپ یکم |
| شابک | 964-90011-3-1 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | م?آ? / 286 BP |
آیین قلندری، گردآوری و تحقیق ابوطالب میرعابدینی و مهران افشار (معاصر)، در موضوع تصوف و عرفان است.
این اثر در دو بخش ترتیب یافته است. نخست پیشگفتار است که شامل سه قسمت ادیان ایران باستان و آیین قلندری، از عیاری تا قلندری و آیین قلندری است[۱].
بخش دوم، شامل چهار رساله خطی است. نخست، رساله‌ای یا قلندرنامه‌ای است که در سال 1079ق به نگارش درآمده است. دوم، رساله‌ای در آداب قلندری است. سوم، رساله متعلق به میرزا محمدعلی شریف یزدی شاهرودی در عقاید خاک‌ساریه است که در سال‌های 1315 و 1314ق نگاشته شده است. چهارم، رساله‌ی اشعار درویشان سخنور است[۲].
نویسنده اثر، ابتدا قلندرنامه‌ای از عهد صوفی را که مشتمل بر چند رساله از چند درویش شوریده‌حال، مانند: درویش بابا شوریده ابدال و درویش یاری قلندر است آورده است. رساله اول آن متضمن سخنانی است که در جمع قلندرها مطرح شده و با مقدمه‌ای مسجع به نگارش درآمده است. در جای‌جای کلام به‌مناسبت‌هایی از اشعار شعرای گمنام یا خود مؤلف بهره گرفته شده است. هر رساله از این قلندرنامه مقدمه شیوایی دارد که بیانگر چیرگی گوینده در سخنوری است. در این مجموعه با توجه به وجود دو گروه حیدری و نعمتی دوره‌‌ی صفوی، از شاه تعمت‌الله ولی و سید جلال‌الدین میرحیدر یاد شده است[۳].
رساله دوم، متضمن آداب و رسوم قلندری و متعرض مطالبی مانند کسوت، منازل شاه نعمت‌الله ولی، زنگ حیدری، زنجیر، جریده و... در قالب شعر است[۴].
در رساله سوم، به شریعت، طریقت، حقیقت و معرفت پرداخته شده[۵] و در ضمن آن مباحثی در حوزه اصول دین، تقلید و تکلیف، تزکیه نفس و باورها، آداب، رسوم و مقام‌های فرقه خاک‌ساریه مورد بحث قرار گرفته است. اما رساله چهارم، شامل اشعار سخنوران یا اهل سخن از اعقاب قلندران حیدری و از درویشان خاک‌ساریه است که طریقتشان عجم نام داشته است. این اشعار که تحت عنوان چامه سخنوان در اثر مطرح شده، بیانگر بخشی ادبیات عامیانه است[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه‌ها و متن کتاب.