ديوان جيحون يزدی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
در بخش غزلیات جیحون (ص386 کتاب حاضر) غزلی آمده است به این مطلع: | در بخش غزلیات جیحون (ص386 کتاب حاضر) غزلی آمده است به این مطلع: | ||
کیست آن لعبت مغرور که رعناست ز بس | {{شعر}} | ||
{{ب|''کیست آن لعبت مغرور که رعناست ز بس''|2=''همه کس را سر او هست و در او نی سر کس''}} | |||
همه کس را سر او هست و در او نی سر کس | {{پایان شعر}} | ||
این غزل با تصرف در مطلع و افزودن یکی دو بیت بر آن، در ضمن اشعار محیط قمی نیز به چشم می‌خورد. با اینکه در این غزل به‌وضوح تخلص جیحون آمده، این تداخل مایه شگفتی است که بی‌گمان از تصرف کاتبان ناشی شده است.<ref>ر.ک: همان، ص6</ref> | این غزل با تصرف در مطلع و افزودن یکی دو بیت بر آن، در ضمن اشعار محیط قمی نیز به چشم می‌خورد. با اینکه در این غزل به‌وضوح تخلص جیحون آمده، این تداخل مایه شگفتی است که بی‌گمان از تصرف کاتبان ناشی شده است.<ref>ر.ک: همان، ص6</ref> | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
[[رده:مقالات خرداد 01 یقموری]] | [[رده:مقالات خرداد 01 یقموری]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده تیر 01]] | [[رده:مقالات بازبینی شده تیر 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]] | ||
نسخهٔ ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۳۹
| ديوان جيحون يزدی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | جیحون یزدی، محمد (نویسنده) کرمی، احمد (گردآورنده) |
| ناشر | ما |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | 1363ش. |
| چاپ | چاپ يکم |
| موضوع | شعر فارسی - قرن 13ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1363 /د9 / 6967 PIR |
ديوان جيحون يزدی، مجموعه اشعار فارسی میرزا محمد جیحون یزدی در یک جلد است که با کوشش احمد کرمی به چاپ رسیده است.
میرزا محمد جیحون با سرودن انواع شعر، در کار قصیده و مسمط ورزیده‌تر است، در غزل و مثنوی شاعری موفق نیست و او خود غزل‌سرایی را شیوه خود نمی‌داند. از جیحون به تقلید «پریشان» قاآنی و به شیوه «گلستان» مجموعه کوچکی به نظم و نثر به نام «نمکدان» برجای مانده است.[۱]
در بخش غزلیات جیحون (ص386 کتاب حاضر) غزلی آمده است به این مطلع:
| کیست آن لعبت مغرور که رعناست ز بس | همه کس را سر او هست و در او نی سر کس |
این غزل با تصرف در مطلع و افزودن یکی دو بیت بر آن، در ضمن اشعار محیط قمی نیز به چشم می‌خورد. با اینکه در این غزل به‌وضوح تخلص جیحون آمده، این تداخل مایه شگفتی است که بی‌گمان از تصرف کاتبان ناشی شده است.[۲]
میرزا محمد جیحون، شاعری است مدیحه‌سرا و هم‌روزگار پادشاهی ناصرالدین شاه قاجار بوده و در اشعار خویش حکام و خوانین و اعیان شهر یزد را ستوده است ولی به گواهی پاره‌ای از اشعارش به اقامت در آن دیار دل‌خوش نبوده و ظاهرا از همشهریان خود رضایت خاطر نداشته است.[۳]
پانویس
منابع مقاله
یادداشت.