دیوان همام‌الدین تبریزی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۳۴: خط ۳۴:
    غزلیات همام بیشتر به اقتفای استاد بزرگوار [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] است و غالباً از آن سرچشمه فیض مایه گرفته و درعین‌حال خود به عجز بیان و ناتوانی خود در مقابل استاد معترف است:  
    غزلیات همام بیشتر به اقتفای استاد بزرگوار [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] است و غالباً از آن سرچشمه فیض مایه گرفته و درعین‌حال خود به عجز بیان و ناتوانی خود در مقابل استاد معترف است:  


    '''همام را سخن دلفریب و شیرین است'''
    {{شعر}}
     
    {{ب|''همام را سخن دلفریب و شیرین است''|2=''ولی دریغ که بیچاره نیست شیرازی''<ref>ر.ک: همان، ص4</ref>‏}}
    '''ولی دریغ که بیچاره نیست شیرازی'''.<ref>ر.ک: همان، ص4</ref>‏
    {{پایان شعر}}


    نسخه موجود بدون ترتیب و نظمی که در تحریر دواوین معمول است، از قبیل درج اشعار به‌ترتیب حروف تهجی و جدا کردن قطعات و غزلیات و قصاید از یکدیگر تنظیم شده است.<ref>ر.ک: همان، ص2</ref>‏
    نسخه موجود بدون ترتیب و نظمی که در تحریر دواوین معمول است، از قبیل درج اشعار به‌ترتیب حروف تهجی و جدا کردن قطعات و غزلیات و قصاید از یکدیگر تنظیم شده است.<ref>ر.ک: همان، ص2</ref>‏
    خط ۵۴: خط ۵۴:
      [[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]]
      [[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد1401]]

    نسخهٔ ‏۲ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۱۰

    دیوان همام‌الدین تبریزی
    دیوان همام‌الدین تبریزی
    پدیدآورانهمام، محمد بن فریدون (نویسنده) مؤید ثابتی، علی (مصحح)
    ناشر[بي جا]
    مکان نشر[بي نا]
    سال نشر1333ش.
    چاپاول
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏ ‎‏/‎‏د‎‏9 / 5321 BP

    دیوان همام‌الدین تبریزی، مجموعه اشعار همام‌الدین بن علاء تبریزی (متوفی 714ق) است. این اثر با مقدمه و تصحیح مؤید ثابتی منتشر شده است.

    اشعار عربی همام‌الدین در حدود 180 بیت در مدح مولانا نجم‌الدین عبدالغار و قاضی‌القضات محی‌الدین و قطب‌الدین شیرازی و... است. اشعار فارسی او قسمتی در توحید و نعت نبی و مدح غازان خان است که در حدود 120 شعر می‌باشد و قسمتی مثنویات است که در پند و موعظه و حکایات و نیز در عشق و وفا و نامه‌های عاشق و معشوق است که در حدود نهصد بیت است. غزلیات و اخوانیات و مراثی او نیز تقریباً هشتصد بیت و جمعاً کلیه اشعار عربی و فارسی او در حدود دو هزار بیت است.[۱]‏ البته مصحح، اشعار سست و کم‌ارزش فارسی همام‌الدین را کنار گذاشته و تعداد اشعار فارسی ذکرشده در این کتاب هشتصد بیت است.[۲]

    غزلیات همام بیشتر به اقتفای استاد بزرگوار سعدی است و غالباً از آن سرچشمه فیض مایه گرفته و درعین‌حال خود به عجز بیان و ناتوانی خود در مقابل استاد معترف است:

    همام را سخن دلفریب و شیرین استولی دریغ که بیچاره نیست شیرازی[۳]

    نسخه موجود بدون ترتیب و نظمی که در تحریر دواوین معمول است، از قبیل درج اشعار به‌ترتیب حروف تهجی و جدا کردن قطعات و غزلیات و قصاید از یکدیگر تنظیم شده است.[۴]

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، ص2
    2. ر.ک: همان، ص10
    3. ر.ک: همان، ص4
    4. ر.ک: همان، ص2

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها