دیوان همامالدین تبریزی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
غزلیات همام بیشتر به اقتفای استاد بزرگوار [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] است و غالباً از آن سرچشمه فیض مایه گرفته و درعینحال خود به عجز بیان و ناتوانی خود در مقابل استاد معترف است: | غزلیات همام بیشتر به اقتفای استاد بزرگوار [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] است و غالباً از آن سرچشمه فیض مایه گرفته و درعینحال خود به عجز بیان و ناتوانی خود در مقابل استاد معترف است: | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|''همام را سخن دلفریب و شیرین است''|2=''ولی دریغ که بیچاره نیست شیرازی''<ref>ر.ک: همان، ص4</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
نسخه موجود بدون ترتیب و نظمی که در تحریر دواوین معمول است، از قبیل درج اشعار بهترتیب حروف تهجی و جدا کردن قطعات و غزلیات و قصاید از یکدیگر تنظیم شده است.<ref>ر.ک: همان، ص2</ref> | نسخه موجود بدون ترتیب و نظمی که در تحریر دواوین معمول است، از قبیل درج اشعار بهترتیب حروف تهجی و جدا کردن قطعات و غزلیات و قصاید از یکدیگر تنظیم شده است.<ref>ر.ک: همان، ص2</ref> | ||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
[[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | [[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | [[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد1401]] |
نسخهٔ ۲ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۱۰
دیوان همامالدین تبریزی | |
---|---|
پدیدآوران | همام، محمد بن فریدون (نویسنده) مؤید ثابتی، علی (مصحح) |
ناشر | [بي جا] |
مکان نشر | [بي نا] |
سال نشر | 1333ش. |
چاپ | اول |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /د9 / 5321 BP |
دیوان همامالدین تبریزی، مجموعه اشعار همامالدین بن علاء تبریزی (متوفی 714ق) است. این اثر با مقدمه و تصحیح مؤید ثابتی منتشر شده است.
اشعار عربی همامالدین در حدود 180 بیت در مدح مولانا نجمالدین عبدالغار و قاضیالقضات محیالدین و قطبالدین شیرازی و... است. اشعار فارسی او قسمتی در توحید و نعت نبی و مدح غازان خان است که در حدود 120 شعر میباشد و قسمتی مثنویات است که در پند و موعظه و حکایات و نیز در عشق و وفا و نامههای عاشق و معشوق است که در حدود نهصد بیت است. غزلیات و اخوانیات و مراثی او نیز تقریباً هشتصد بیت و جمعاً کلیه اشعار عربی و فارسی او در حدود دو هزار بیت است.[۱] البته مصحح، اشعار سست و کمارزش فارسی همامالدین را کنار گذاشته و تعداد اشعار فارسی ذکرشده در این کتاب هشتصد بیت است.[۲]
غزلیات همام بیشتر به اقتفای استاد بزرگوار سعدی است و غالباً از آن سرچشمه فیض مایه گرفته و درعینحال خود به عجز بیان و ناتوانی خود در مقابل استاد معترف است:
همام را سخن دلفریب و شیرین است | ولی دریغ که بیچاره نیست شیرازی[۳] |
نسخه موجود بدون ترتیب و نظمی که در تحریر دواوین معمول است، از قبیل درج اشعار بهترتیب حروف تهجی و جدا کردن قطعات و غزلیات و قصاید از یکدیگر تنظیم شده است.[۴]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.