گیبون، ادوارد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '}} [[' به '}} [[') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR02389.jpg|بندانگشتی|گیبون، ادوارد]] | [[پرونده:NUR02389.jpg|بندانگشتی|گیبون، ادوارد]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |گیبون، ادوارد | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | جیبون، ادوارد | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |ادوارد | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |۸ مه ۱۷۳۷م | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |پوتنى استان سورى | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |16 ژانويه 1794م | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" | | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[انحطاط و سقوط امپراطوری روم]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE02389AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ادوارد گيبون''' | '''ادوارد گيبون''' (1737-1794م)، نویسنده، تاریخ‌نگار انگلیسی و عضو پارلمان انگلستان، مهمترین اثر او [[انحطاط و سقوط امپراطوری روم]] | ||
== ولادت == | |||
در ۸ مه ۱۷۳۷م در شهر پوتنى استان سورى(Surrey) زاده شد.روزگار كودكى‌اش در زندگى او بسيار تأثير گذارد؛ زيرا در سده هجدهم، خانواده او را از نُجبا مى‌شمردند. پدرش نيز كه ادوارد نام داشت، نماينده مجلس به‌شمار مى‌رفت و از تربيت و آموزش‌هاى اشرافى برخوردار و بر پايه آيين‌هاى نجيبان بار آمده بود. | |||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
ادواردِ پسر، از كودكى به مطالعه عشق مى‌ورزيد و به گفته خودش به جاى فرفره بازى، با سلسله پادشاهان آشور و مصر وَر مى‌رفت. او در چهارده سالگى در كتابى درباره دوره‌هاى پايانى امپراطورى روم غرق شده و هنوز به پانزده سالگى نرسيده بود كه به دانشگاه آكسفورد رفت، اما خود دوران چهارده ماهه تحصيلش را در آن‌جا از ناسودمندترين دوره‌هاى زندگى‌اش مى‌شمرد. او از راهنمايى در مطالعه كردن برخوردار نبود و از اين‌روى به خواندن كتاب‌هاى بسوئه و پارسنز، از ژزوئتى‌هاى عالى‌مقام دوره اليزابت روى آورد و سرانجام در شانزده سالگى به فرقه كاتوليك درآمد. | ادواردِ پسر، از كودكى به مطالعه عشق مى‌ورزيد و به گفته خودش به جاى فرفره بازى، با سلسله پادشاهان آشور و مصر وَر مى‌رفت. او در چهارده سالگى در كتابى درباره دوره‌هاى پايانى امپراطورى روم غرق شده و هنوز به پانزده سالگى نرسيده بود كه به دانشگاه آكسفورد رفت، اما خود دوران چهارده ماهه تحصيلش را در آن‌جا از ناسودمندترين دوره‌هاى زندگى‌اش مى‌شمرد. او از راهنمايى در مطالعه كردن برخوردار نبود و از اين‌روى به خواندن كتاب‌هاى بسوئه و پارسنز، از ژزوئتى‌هاى عالى‌مقام دوره اليزابت روى آورد و سرانجام در شانزده سالگى به فرقه كاتوليك درآمد. | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۳: | ||
وى چند سالى در ايتاليا زندگى كرد و سال‌ها پس از اين دوران، در انديشه نوشتن تاريخ «انحطاط و سقوط شهر روم» افتاد، اما از اين انديشه برگذشت و سرانجام تاريخ امپراطورى روم را نوشت. | وى چند سالى در ايتاليا زندگى كرد و سال‌ها پس از اين دوران، در انديشه نوشتن تاريخ «انحطاط و سقوط شهر روم» افتاد، اما از اين انديشه برگذشت و سرانجام تاريخ امپراطورى روم را نوشت. | ||
او در 1770م (35 سالگى) به نويسندگى سرگرم بود كه پدرش درگذشت و از اين‌رو، زمانى را به سامان‌دهى كارهاى او و نقل و انتقال اموال وى صرف كرد و دوباره به كار اصلى‌اش بازگشت و در 1776 | او در 1770م (35 سالگى) به نويسندگى سرگرم بود كه پدرش درگذشت و از اين‌رو، زمانى را به سامان‌دهى كارهاى او و نقل و انتقال اموال وى صرف كرد و دوباره به كار اصلى‌اش بازگشت و در 1776 نخستین جلد انحطاط و سقوط امپراطورى روم را به سرانجام رساند. او در اين دوره نه تنها بر مواد تاريخ چيره شد كه در نويسندگى شيوه‌اى ويژه پيش‌نهاد و خود همان را برگزيد. اين كتاب به گفته خود او به هر خانه‌اى راه يافت و زمينه را براى آوازه‌مندى او فراهم آورد. كسانى مانند هيوم اين را براى نوشتن چنين كتابى ستودند، اما به هر روى انتقادها و طعن‌هاى كشيشان و مؤمنان خود موضوع ديگرى بود. جلد دوم و سوم اين اثر در پنج سال سامان يافت. | ||
او در دوران زندگى‌اش پيش‌آمد ناگوارى نديد و اندكى سختى‌هاى زندگى‌اش در برابر آسودگى‌هاى آن ناچيز است. | او در دوران زندگى‌اش پيش‌آمد ناگوارى نديد و اندكى سختى‌هاى زندگى‌اش در برابر آسودگى‌هاى آن ناچيز است. | ||
| خط ۵۰: | خط ۴۹: | ||
برخى از افراد نسل پس از گيبون، سبک وى را خشك و بى‌روح دانستند و بر او خرده گرفتند كه تنها صنعت‌گرى، صحنه‌سازى و قدرت‌نمايى كرده است، اما نويسندگان پيرو سبک قديم از ستايش‌گران او به شمار مى‌رفتند. او پس از نوشتن اين اثر بزرگ، به سامان‌دهى شرح حال خود روى آورد و پس از مرگش، دوست او شيفيلد سياهه‌هاى او را گرد آورد و اكنون دست‌رنج او به زندگى‌نامه گيبون معروف است. | برخى از افراد نسل پس از گيبون، سبک وى را خشك و بى‌روح دانستند و بر او خرده گرفتند كه تنها صنعت‌گرى، صحنه‌سازى و قدرت‌نمايى كرده است، اما نويسندگان پيرو سبک قديم از ستايش‌گران او به شمار مى‌رفتند. او پس از نوشتن اين اثر بزرگ، به سامان‌دهى شرح حال خود روى آورد و پس از مرگش، دوست او شيفيلد سياهه‌هاى او را گرد آورد و اكنون دست‌رنج او به زندگى‌نامه گيبون معروف است. | ||
==وفات== | |||
وی سرانجام در شانزدهم ژانويه 1794م بر اثر بيمارى به يادگار مانده از دوران جنگ هفت ساله (56 - 1763م) در اروپا، امريكاى شمالى و هندوستان، در 56 سالگى درگذشت. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۷: | ||
نسخهٔ ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۱۱
| نام | گیبون، ادوارد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | جیبون، ادوارد |
| نام پدر | ادوارد |
| متولد | ۸ مه ۱۷۳۷م |
| محل تولد | پوتنى استان سورى |
| رحلت | 16 ژانويه 1794م |
| اساتید | |
| برخی آثار | انحطاط و سقوط امپراطوری روم |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02389AUTHORCODE |
ادوارد گيبون (1737-1794م)، نویسنده، تاریخ‌نگار انگلیسی و عضو پارلمان انگلستان، مهمترین اثر او انحطاط و سقوط امپراطوری روم
ولادت
در ۸ مه ۱۷۳۷م در شهر پوتنى استان سورى(Surrey) زاده شد.روزگار كودكى‌اش در زندگى او بسيار تأثير گذارد؛ زيرا در سده هجدهم، خانواده او را از نُجبا مى‌شمردند. پدرش نيز كه ادوارد نام داشت، نماينده مجلس به‌شمار مى‌رفت و از تربيت و آموزش‌هاى اشرافى برخوردار و بر پايه آيين‌هاى نجيبان بار آمده بود.
تحصیلات
ادواردِ پسر، از كودكى به مطالعه عشق مى‌ورزيد و به گفته خودش به جاى فرفره بازى، با سلسله پادشاهان آشور و مصر وَر مى‌رفت. او در چهارده سالگى در كتابى درباره دوره‌هاى پايانى امپراطورى روم غرق شده و هنوز به پانزده سالگى نرسيده بود كه به دانشگاه آكسفورد رفت، اما خود دوران چهارده ماهه تحصيلش را در آن‌جا از ناسودمندترين دوره‌هاى زندگى‌اش مى‌شمرد. او از راهنمايى در مطالعه كردن برخوردار نبود و از اين‌روى به خواندن كتاب‌هاى بسوئه و پارسنز، از ژزوئتى‌هاى عالى‌مقام دوره اليزابت روى آورد و سرانجام در شانزده سالگى به فرقه كاتوليك درآمد.
او به دليل آشنايى‌اش با فرانسه، به زندگانى اجتماعى و معنوى لوزان روى كرد و گاهى به پيروى از كارهاى ولتر يا مكاتبه با دانش‌مندان سوئيس مى‌پرداخت. به گفته خودش از آغاز جوانى در انديشه مورخ شدن بود و همواره در اين باره فكر مى‌كرد كه تاريخ چه كشورى را بنويسد، اما پيش از گزينش تاريخچه‌اى از سرگذشت‌هاى بى‌شمار فراروى، رساله‌اى محققانه در ادبيات به فرانسه نوشت و از اين‌روى درهاى آشنايى‌اش با بزرگان فرانسه باز شد.
وى چند سالى در ايتاليا زندگى كرد و سال‌ها پس از اين دوران، در انديشه نوشتن تاريخ «انحطاط و سقوط شهر روم» افتاد، اما از اين انديشه برگذشت و سرانجام تاريخ امپراطورى روم را نوشت.
او در 1770م (35 سالگى) به نويسندگى سرگرم بود كه پدرش درگذشت و از اين‌رو، زمانى را به سامان‌دهى كارهاى او و نقل و انتقال اموال وى صرف كرد و دوباره به كار اصلى‌اش بازگشت و در 1776 نخستین جلد انحطاط و سقوط امپراطورى روم را به سرانجام رساند. او در اين دوره نه تنها بر مواد تاريخ چيره شد كه در نويسندگى شيوه‌اى ويژه پيش‌نهاد و خود همان را برگزيد. اين كتاب به گفته خود او به هر خانه‌اى راه يافت و زمينه را براى آوازه‌مندى او فراهم آورد. كسانى مانند هيوم اين را براى نوشتن چنين كتابى ستودند، اما به هر روى انتقادها و طعن‌هاى كشيشان و مؤمنان خود موضوع ديگرى بود. جلد دوم و سوم اين اثر در پنج سال سامان يافت.
او در دوران زندگى‌اش پيش‌آمد ناگوارى نديد و اندكى سختى‌هاى زندگى‌اش در برابر آسودگى‌هاى آن ناچيز است.
برخى از افراد نسل پس از گيبون، سبک وى را خشك و بى‌روح دانستند و بر او خرده گرفتند كه تنها صنعت‌گرى، صحنه‌سازى و قدرت‌نمايى كرده است، اما نويسندگان پيرو سبک قديم از ستايش‌گران او به شمار مى‌رفتند. او پس از نوشتن اين اثر بزرگ، به سامان‌دهى شرح حال خود روى آورد و پس از مرگش، دوست او شيفيلد سياهه‌هاى او را گرد آورد و اكنون دست‌رنج او به زندگى‌نامه گيبون معروف است.
وفات
وی سرانجام در شانزدهم ژانويه 1794م بر اثر بيمارى به يادگار مانده از دوران جنگ هفت ساله (56 - 1763م) در اروپا، امريكاى شمالى و هندوستان، در 56 سالگى درگذشت.
آثار
- انحطاط و سقوط امپراطوری روم