موسوی بجنوردی، سید محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'رده: دی (98)' به '') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۱۰۱: | خط ۱۰۱: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ ۱۴ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۸:۱۵
| نام | موسوی بجنوردی، محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | سيد حسن بجنوردى |
| متولد | 1322ش |
| محل تولد | نجف اشرف |
| رحلت | |
| اساتید | سيد محسن حكيم |
| برخی آثار | قواعد فقهیه (موسوی بجنوردی، محمد)
علم أصول (موسوی بجنوردی، محمد) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00265AUTHORCODE |
سید محمد موسوى بجنوردى (متولد 1322-نجف اشرف)، فقیه، مجتهد، حقوق‌دان، عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت معلم، مدیر گروه حقوق و علوم سیاسی (تربیت معلم)، مدیر گروه دین و فلسفه دانشگاه خوارزمی، مدیر گروه فقه و حقوق پژوهشكده امام خمینی(ره)، عضو هیئت ممیزه دانشگاه تربیت معلم، عضو شورای دانشگاه تربیت معلم، عضو هیئت امنای مركزی بین المللی گفتگوی تمدنها، عضویت در شورای عالی قضایي (دو دوره به مدت ده سال)، رئیس دادگاه عالی انقلاب اسلامی، رئیس شعبه چهار دیوان عالی كشور، عضو كمیته كشوری اخلاق پزشكی، عضو هیات امنای کمیسیون حقوقی و قضایی، چهره ماندگار رشته‌های فقه و حقوق(1384ش)، عضو هیات تحریریه فصلنامه پژوهشنامه متین،
ولادت
او فرزند سید حسن بجنوردى در سال 1322ش در نجف اشرف متولد شد.
تحصیلات
تحصیلات علوم حوزوى و دینى خود را در ایران و نجف اشرف به انجام رساند. وى به مدت 30 سال از محضر استادان درجه اول حوزه، فقه و اصول و فلسفه آموخت. وى كه دروس جدید و حوزوى را با هم مى‌خواند در 18 سالگى كفایتین را به پایان رساند و در سال 1340ش درس خارج را نزد پدر بزرگوار خود و آیت‌الله سید محسن حكیم گذراند.
پس از تبعید امام خمینى(ره) به نجف اشرف در بهار 1344ش یكى از شاگردان همیشگى دروس ایشان در تمام 14 سال اقامتشان و سید محمد موسوى بجنوردى بود. وى در این مدت در مسجد جامع نجف اشرف (هندى) رسائل و مكاسب و كفایتین را به زبان عربى براى شیعیان كشورهاى عرب زبان همچون عراق، لبنان، سوریه و مصر تدریس می‌كردند كه شاگردان ممتازى همچون سید عباس موسوى و شیخ راغب حرب از شهداى برجسته حزب الله لبنان از شاگران وى به شمار مى‌روند.
رابطه استاد و شاگردى بین امام خمینى(ره) و وى باعث شد كه پس از مراجعت امام از نجف به پاریس وى نیز حضرت امام را همراهى كردند.
پس از پیروزى انقلاب اسلامى به ایران آمدند و در سال 1359ش به دستور امام(ره)، دادگاه عالى قضا را راه‌اندازى كرد.
ایشان از سال 1360ش به مدت دو دوره تا سال 1368ش به عضویت شوراى عالى قضایى درآمدند كه تا ارتحال حضرت امام و تغیير در قانون اساسى كه منجر به حذف شوراى عالى قضایى شد ادامه داشت.
همزمان با این فعالیت‌های اجتماعى و امور اجرائى كار تدریس و تحقیق در دانشكده‌هاى حقوق دانشگاه‌هاى شهید بهشتى، تربیت مدرس، الهیات تهران را دنبال كردند و در سال 1368ش به رتبه دانشیارى و سال 1382ش به رتبه استادى رسیدند.
ایشان از سال 1371ش عضو هیئت علمى و ریاست گروه الهیات دانشگاه تربیت معلم بودند و همچنین رئیس گروه الهیات و رشته حقوق و علوم سیاسى این دانشگاه مى‌باشند. در ضمن او با دانشگاه‌ها و مراكز خارج از كشور از قبیل دانشكده حقوق دانشگاه محمد الخامس مراكش، دانشگاه سن ژوزف لبنان، و الازهر و عین الشمس نیز همكارى داشته است.
آثار
- عقد ضمان
- علم اصول
- فقه تطبيقى
- قواعد فقهيه
- مجموعه مقالات فقهى، حقوقى، فلسفى و اجتماعى
- مصادر التشريع عند الاماميه و السن.
- اندیشه‌های حقوقی (۱) حقوق خانواده
- اندیشه‌های حقوقی (۲) حقوق خصوصی و كیفری
- فروع علم اجمالی صلاة
- فقه مدنی (۱)
- فقه مدنی (2)
- فقه دماء ثلاثه - دم الحیض
- علم و اصول