۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'تپ' به 'تپ'
جز (جایگزینی متن - 'حش' به 'حش') |
جز (جایگزینی متن - 'تپ' به 'تپ') |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
}} | }} | ||
'''رسائل عرفانی (مجموعه یازده رساله عرفانی) '''، دربردارنده یازده رساله عرفانی به زبان فارسی است که عموماًبه قلم [[سعادتپرور، علی|آیتالله | '''رسائل عرفانی (مجموعه یازده رساله عرفانی) '''، دربردارنده یازده رساله عرفانی به زبان فارسی است که عموماًبه قلم [[سعادتپرور، علی|آیتالله سعادتپرور]] نگارش یافته و برخی نیز به قلم ایشان، تحقیق و تصحیح شده و به پانوشتهای محققانه وی و [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]]، آراسته گردیده است.<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ص11</ref>. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
این رساله که با زندگینامه [[بحرالعلوم، محمدمهدی بن مرتضی|سید بحرالعلوم]] آغاز گردیده، در دو بخش و هر بخش در چندین فصل، تنظیم شده است. نویسنده این رساله، ابتدا به طرح کلی از حقیقت سیر و سلوک الی الله و مقصد آن پرداخته، پس از شرح منازل عالم خلوص و عوالم قبل و بعد از آن، طریق سلوک و مسافرت الی الله را به تصویر کشیده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص21-121</ref>. | این رساله که با زندگینامه [[بحرالعلوم، محمدمهدی بن مرتضی|سید بحرالعلوم]] آغاز گردیده، در دو بخش و هر بخش در چندین فصل، تنظیم شده است. نویسنده این رساله، ابتدا به طرح کلی از حقیقت سیر و سلوک الی الله و مقصد آن پرداخته، پس از شرح منازل عالم خلوص و عوالم قبل و بعد از آن، طریق سلوک و مسافرت الی الله را به تصویر کشیده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص21-121</ref>. | ||
[[سعادتپرور، علی|آیتالله | [[سعادتپرور، علی|آیتالله سعادتپرور]] با تحقیقات فراوان و مشاهده نسخههای متعدد، این رساله را تصحیح نموده و نیز تعلیقههایی را که عموماًشرح روایات و بیان پارهای از نکات کلیدی رساله میباشد، در پاورقی بدان افزوده است.<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ص12</ref>. | ||
«رساله نور وحدت»: نویسنده این رساله، خواجه عبدالله، معروف به خواجه حوراء و متخلص به مغربی است. این رساله، درباره توحید و دستورالعمل سالکین بوده که در سال 1153 نگاشته شده است. اساس سیر و سلوک توحیدی نویسنده، چنانکه از متن این رساله روشن میشود، بر معرفت نفس در پرتو فکر، ذکر و مراقبه موحدانه است. معارف توحیدی ناب این رساله عرفانی میتواند طالبان و تشنگان طریق توحید و ولایت را سیراب نماید<ref>ر.ک: همان، ص13</ref>. | «رساله نور وحدت»: نویسنده این رساله، خواجه عبدالله، معروف به خواجه حوراء و متخلص به مغربی است. این رساله، درباره توحید و دستورالعمل سالکین بوده که در سال 1153 نگاشته شده است. اساس سیر و سلوک توحیدی نویسنده، چنانکه از متن این رساله روشن میشود، بر معرفت نفس در پرتو فکر، ذکر و مراقبه موحدانه است. معارف توحیدی ناب این رساله عرفانی میتواند طالبان و تشنگان طریق توحید و ولایت را سیراب نماید<ref>ر.ک: همان، ص13</ref>. | ||
این رساله، دربردارنده پارهای از دستورهای سیر و سلوک فکری است برای رفع اثنینیت و انیت موهوم و رساندن سالک به توحید خالص. این رساله، مزین است به تعلیقات [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]] که با حرف «ط» مشخص شده است و تعلیقات [[سعادتپرور، علی|آیتالله | این رساله، دربردارنده پارهای از دستورهای سیر و سلوک فکری است برای رفع اثنینیت و انیت موهوم و رساندن سالک به توحید خالص. این رساله، مزین است به تعلیقات [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]] که با حرف «ط» مشخص شده است و تعلیقات [[سعادتپرور، علی|آیتالله سعادتپرور]] که در پایان آنها، حرف «پ» ذکر شده است.<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
«نکتههای ناب از [[بهجت، محمدتقی|آیتالله بهجت]]»: غرض از گردآوری این مجموعه، ذکر مختصری از حالات، کمالات و گفتار [[بهجت، محمدتقی|آیتالله محمدتقی بهجت]] میباشد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص155</ref>. | «نکتههای ناب از [[بهجت، محمدتقی|آیتالله بهجت]]»: غرض از گردآوری این مجموعه، ذکر مختصری از حالات، کمالات و گفتار [[بهجت، محمدتقی|آیتالله محمدتقی بهجت]] میباشد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص155</ref>. | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
مؤلف این رساله، سالهای متمادی از محضر ایشان بهره برده و پارهای از نکات مهم ایشان را در این رساله، ذکر کرده است.<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ص14</ref>. | مؤلف این رساله، سالهای متمادی از محضر ایشان بهره برده و پارهای از نکات مهم ایشان را در این رساله، ذکر کرده است.<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ص14</ref>. | ||
«رساله وصایا»: آنچه در این رساله آمده، یکصدوچهلویک توصیه عارفانه است که یادگاری از [[سعادتپرور، علی|آیتالله | «رساله وصایا»: آنچه در این رساله آمده، یکصدوچهلویک توصیه عارفانه است که یادگاری از [[سعادتپرور، علی|آیتالله سعادتپرور]] میباشد. ایشان در این گنجینه، گوهرهای ناب مقصود را برای رسیدن به مطلوب نهایی سالکان طریق الی الله عرضه نموده است. در حقیقت میتوان گفت این دستورالعملها، عصاره دریافتها و تجربههای حیات معنوی ایشان است.<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
این رساله، دربردارنده سفارشهای مؤلف به شارگران، طلاب و عموم مؤمنان میباشد. این توصیهها که در واقع بیانگر افکار و تجارب علمی و عملی استاد است، شوری مضاعف در سالک ایجاد نموده و پرتگاههای وادی سیر و سلوک را به او گوشزد میکند. از آنجا که به نظر گردآورنده، سادگی، روانی و بیپیرایه بودن نگارش این رساله، تأثیر معنوی در جان خواننده خواهد داشت، هیچگونه تغییری درشیوه نگارش آن داده نشده است.<ref>ر.ک: همان</ref>. | این رساله، دربردارنده سفارشهای مؤلف به شارگران، طلاب و عموم مؤمنان میباشد. این توصیهها که در واقع بیانگر افکار و تجارب علمی و عملی استاد است، شوری مضاعف در سالک ایجاد نموده و پرتگاههای وادی سیر و سلوک را به او گوشزد میکند. از آنجا که به نظر گردآورنده، سادگی، روانی و بیپیرایه بودن نگارش این رساله، تأثیر معنوی در جان خواننده خواهد داشت، هیچگونه تغییری درشیوه نگارش آن داده نشده است.<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
«نامهها»: مجموعه نامههایی است که در پاسخ طالبین راه سلوک نگاشته شده و راهنمای ایشان در مسیر بوده است. این نامهها، بیانگر حالات درونی و عرفانی [[سعادتپرور، علی|آیتالله | «نامهها»: مجموعه نامههایی است که در پاسخ طالبین راه سلوک نگاشته شده و راهنمای ایشان در مسیر بوده است. این نامهها، بیانگر حالات درونی و عرفانی [[سعادتپرور، علی|آیتالله سعادتپرور]] میباشد که درعینحال، سالکان را بهره فراوان میبخشد<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>. | ||
«شرح حال [[قاضی تبریزی، علی|آیتالله قاضی]]»: [[سعادتپرور، علی|آیتالله | «شرح حال [[قاضی تبریزی، علی|آیتالله قاضی]]»: [[سعادتپرور، علی|آیتالله سعادتپرور]] در سیر و سلوک، شاگرد [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]] بوده و خود علامه، شاگرد [[قاضی تبریزی، علی|آیتالله قاضی]] و او نیز، شاگرد آیتالله سید احمد کربلایی بود. با توجه به این که [[قاضی تبریزی، علی|آیتالله قاضی]] در سلسله اساتید و مشایخ سیر و سلوک عرفان نظری و عملی مؤلف قرار دارد، بدین لحاظ سیره علمی و عملی و سخنان آن بزرگوار برای ایشان، اهمیت بسزایی داشته است. این رساله در واقع حکایات و شرح حال کوتاه [[قاضی تبریزی، علی|آیتالله قاضی]] است که مؤلف از استاد خود، [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]] نقل نموده است.<ref>ر.ک: همان، ص16</ref>. | ||
«دستورالعمل [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|آیتالله ملکی تبریزی]] به [[اصفهانی، محمدحسین|آیتالله اصفهانی (کمپانی)]]»: این نامه عرفانی حاوی دستوراتی است که [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|میرزا جواد آقا ملکی]]، از استاد عرفانی خود، ملا حسنقلی همدانی اخذ نموده است. این وجیزه عرفانی، مزین به پارهای از تعلیقات، توضیحات و بیانات [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]] و مؤلف میباشد<ref>ر.ک: همان، ص17</ref>. | «دستورالعمل [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|آیتالله ملکی تبریزی]] به [[اصفهانی، محمدحسین|آیتالله اصفهانی (کمپانی)]]»: این نامه عرفانی حاوی دستوراتی است که [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|میرزا جواد آقا ملکی]]، از استاد عرفانی خود، ملا حسنقلی همدانی اخذ نموده است. این وجیزه عرفانی، مزین به پارهای از تعلیقات، توضیحات و بیانات [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]] و مؤلف میباشد<ref>ر.ک: همان، ص17</ref>. | ||