رسائل عرفانی (مجموعه یازده رساله عرفانی): تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۶ سپتامبر ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ن‎ه' به 'ن‌ه'
جز (جایگزینی متن - 'ی‎پ' به 'ی‌پ')
جز (جایگزینی متن - 'ن‎ه' به 'ن‌ه')
خط ۳۷: خط ۳۷:
«رساله نور وحدت»: نویسنده این رساله، خواجه عبدالله، معروف به خواجه حوراء و متخلص به مغربی است. این رساله، درباره توحید و دستورالعمل سالکین بوده که در سال 1153 نگاشته شده است. اساس سیر و سلوک توحیدی نویسنده، چنانکه از متن این رساله روشن می‌شود، بر معرفت نفس در پرتو فکر، ذکر و مراقبه موحدانه است. معارف توحیدی ناب این رساله عرفانی می‌تواند طالبان و تشنگان طریق توحید و ولایت را سیراب نماید<ref>ر.ک: همان، ص13</ref>.
«رساله نور وحدت»: نویسنده این رساله، خواجه عبدالله، معروف به خواجه حوراء و متخلص به مغربی است. این رساله، درباره توحید و دستورالعمل سالکین بوده که در سال 1153 نگاشته شده است. اساس سیر و سلوک توحیدی نویسنده، چنانکه از متن این رساله روشن می‌شود، بر معرفت نفس در پرتو فکر، ذکر و مراقبه موحدانه است. معارف توحیدی ناب این رساله عرفانی می‌تواند طالبان و تشنگان طریق توحید و ولایت را سیراب نماید<ref>ر.ک: همان، ص13</ref>.


این رساله، دربردارنده پاره‌ای از دستورهای سیر و سلوک فکری است برای رفع اثنینیت و انیت موهوم و رساندن سالک به توحید خالص. این رساله، مزین است به تعلیقات [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]] که با حرف «ط» مشخص شده است و تعلیقات [[سعادت‌پرور، علی|آیت‌الله سعادت‎پرور]] که در پایان آن‎ها، حرف «پ» ذکر شده است.<ref>ر.ک: همان</ref>.
این رساله، دربردارنده پاره‌ای از دستورهای سیر و سلوک فکری است برای رفع اثنینیت و انیت موهوم و رساندن سالک به توحید خالص. این رساله، مزین است به تعلیقات [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]] که با حرف «ط» مشخص شده است و تعلیقات [[سعادت‌پرور، علی|آیت‌الله سعادت‎پرور]] که در پایان آن‌ها، حرف «پ» ذکر شده است.<ref>ر.ک: همان</ref>.


«نکته‌های ناب از [[بهجت، محمدتقی|آیت‌الله بهجت]]»: غرض از گردآوری این مجموعه، ذکر مختصری از حالات، کمالات و گفتار [[بهجت، محمدتقی|آیت‌الله محمدتقی بهجت]] می‎باشد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص155</ref>.
«نکته‌های ناب از [[بهجت، محمدتقی|آیت‌الله بهجت]]»: غرض از گردآوری این مجموعه، ذکر مختصری از حالات، کمالات و گفتار [[بهجت، محمدتقی|آیت‌الله محمدتقی بهجت]] می‎باشد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص155</ref>.
خط ۵۳: خط ۵۳:
«دستورالعمل [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|آیت‌الله ملکی تبریزی]] به [[اصفهانی، محمدحسین|آیت‌الله اصفهانی (کمپانی)]]»: این نامه عرفانی حاوی دستوراتی است که [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|میرزا جواد آقا ملکی]]، از استاد عرفانی خود، ملا حسن‎قلی همدانی اخذ نموده است. این وجیزه عرفانی، مزین به پاره‌ای از تعلیقات، توضیحات و بیانات [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]] و مؤلف می‎باشد<ref>ر.ک: همان، ص17</ref>.
«دستورالعمل [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|آیت‌الله ملکی تبریزی]] به [[اصفهانی، محمدحسین|آیت‌الله اصفهانی (کمپانی)]]»: این نامه عرفانی حاوی دستوراتی است که [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|میرزا جواد آقا ملکی]]، از استاد عرفانی خود، ملا حسن‎قلی همدانی اخذ نموده است. این وجیزه عرفانی، مزین به پاره‌ای از تعلیقات، توضیحات و بیانات [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]] و مؤلف می‎باشد<ref>ر.ک: همان، ص17</ref>.


«گزیده دیوان ابن فارض»: دیوان ابن فارض که در زبان عربی، نظیر دیوان حافظ در زبان فارسی است، فراز و نشیب بسیار دارد و پاره‌ای از ابیات آن، بسیار شورانگیز است. مؤلف ابیاتی از اشعار او را که در آن‎ها، تذکر و یا تنبه برای سالکین است، گزینش نموده و سپس این اشعار به قلم یکی از شاگردان برجسته ایشان، به فارسی ترجمه شده است.<ref>ر.ک: همان، ص18</ref>.
«گزیده دیوان ابن فارض»: دیوان ابن فارض که در زبان عربی، نظیر دیوان حافظ در زبان فارسی است، فراز و نشیب بسیار دارد و پاره‌ای از ابیات آن، بسیار شورانگیز است. مؤلف ابیاتی از اشعار او را که در آن‌ها، تذکر و یا تنبه برای سالکین است، گزینش نموده و سپس این اشعار به قلم یکی از شاگردان برجسته ایشان، به فارسی ترجمه شده است.<ref>ر.ک: همان، ص18</ref>.


«رساله منطق الطیر و دو رساله دیگر»: این رساله، برگردان اشعار دیوان منطق الطیر [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار نیشابوری]]، از نظم به نثر، با روشی بدیع و هنرمندانه است و به‎تناسب هریک از موضوعات مطرح‎شده، اشعاری از دیوان خواجه حافظ، در پانوشت گنجانده شده است. مؤلف در این رساله، مراحل سلوک را از آغاز تا پایان، به تصویر کشیده و موانع سیر را گوشزد کرده است. ایشان مطالعه این رساله را در هر سال یک بار، به سالکان توصیه می‌نمودند<ref>ر.ک: همان، ص19</ref>.
«رساله منطق الطیر و دو رساله دیگر»: این رساله، برگردان اشعار دیوان منطق الطیر [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار نیشابوری]]، از نظم به نثر، با روشی بدیع و هنرمندانه است و به‎تناسب هریک از موضوعات مطرح‎شده، اشعاری از دیوان خواجه حافظ، در پانوشت گنجانده شده است. مؤلف در این رساله، مراحل سلوک را از آغاز تا پایان، به تصویر کشیده و موانع سیر را گوشزد کرده است. ایشان مطالعه این رساله را در هر سال یک بار، به سالکان توصیه می‌نمودند<ref>ر.ک: همان، ص19</ref>.
خط ۶۳: خط ۶۳:
==وضعیت کتاب==
==وضعیت کتاب==
فهرست مطالب در ابتدا و فهرست منابع مورد استفاده نویسنده، در انتهای کتاب آمده است.
فهرست مطالب در ابتدا و فهرست منابع مورد استفاده نویسنده، در انتهای کتاب آمده است.
پاورقی‎ها، عموماًبه ذکر منابع، توضیح برخی کلمات و عبارات متن و نص آیات و روایاتی که در متن به آن‎ها اشاره شده، اختصاص یافته است.
پاورقی‎ها، عموماًبه ذکر منابع، توضیح برخی کلمات و عبارات متن و نص آیات و روایاتی که در متن به آن‌ها اشاره شده، اختصاص یافته است.


==پانویس==
==پانویس==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش