شافعی، محمد بن ادریس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' عربي' به ' عربی') |
جز (جایگزینی متن - '</div> '''' به '</div> '''') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابوعبدالله محمد بن ادريس شافعى'''، پيشرو مذهب شافعيه، در سال 150ق در غزّه، از شهرهاى فلسطين، چشم به جهان گشود و در سال 204ق در فسطاط، از شهرهاى مصر، چشم از جهان فرو بست. | '''ابوعبدالله محمد بن ادريس شافعى'''، پيشرو مذهب شافعيه، در سال 150ق در غزّه، از شهرهاى فلسطين، چشم به جهان گشود و در سال 204ق در فسطاط، از شهرهاى مصر، چشم از جهان فرو بست. | ||
نسخهٔ ۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۹:۴۶
| نام | شافعی، محمد بن ادریس |
|---|---|
| نامهای دیگر | شافعی، ابوعبدالله محمد
اب‍و ع‍ب‍د ال‍ل‍ه محمد بن ادریس ال‍ش‍اف‍ع‍ی امام شافعی، محمد محمد بن ادریس امام ال‍ش‍اف‍ع‍ی مطلبی، محمد بن ادریس امام محمد بن ادریس شافعی قرشی مطلبی، محمد بن ادریس |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 204 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | أحكام القرآن (شافعی) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE2701AUTHORCODE |
ابوعبدالله محمد بن ادريس شافعى، پيشرو مذهب شافعيه، در سال 150ق در غزّه، از شهرهاى فلسطين، چشم به جهان گشود و در سال 204ق در فسطاط، از شهرهاى مصر، چشم از جهان فرو بست.
مناقب بسيارى در متون كلاسيك براى شافعى ذكر شده است، امّا بيم اين مى‌رود كه تذكره نويسان در مناقب ايشان، همانند بسيارى ديگر به افسانه سازى و شخصيت پردازى، گرويده باشند تبيين دقيق و موشكافانۀ وقايع زندگى شافعى اندكى نيز دشوار مى‌نمايد.مادرش از قبيلۀ ازد بوده است.شافعى پدرش را در كودكى از دست داد.مادرش به آموزش و پرورش او همّت گمارد.شافعى سالهاى بسيارى را در ميان «اهل البدو» سپرى كرد و عربیّت او شهرۀ خاص و عام گشت قرآن را در هفت سالگى، دو كتاب الموطّا، مالك بن انس(م 179 ق)پيشرو مذهب مالكيه، را در ده سالگى در سينه جاى داد.
شافعى متواليا ميان مكه، بغداد و مصر در سفر بوده است، مدتى در نجران، از شهرهاى يمن بر منصب قضاوت نشسته است. سرانجام در سال 200ق به مصر بازگشت و تا پايان عمر در آنجا ماند.در دورۀ خلافت ايوبيان (540-613 ق) در مصر بارگاه با شكوهى جهت او بر پا شد كه مأمن زائران مختلف دنياست.اشعار بسيارى را به او نسبت داده‌اند.مسلم بن خالد الزنجى(م 179 ق) و مالك بن انس از استادان او، و فقهاى بزرگى مانند مزنى(م 264 ق) و بويطى(270 ق) از شاگردان او به شمار مى‌روند.
آثار
- الامّ در 7 جزء مهمترين كتاب شافعى است.و به احكام عملى و فقهى مى‌پردازد.
- الرسالة مهمترين كتاب شافعى در اصول فقه است.اين اثر به بيان خاص و عام، ناسخ و منسوخ، مجمل و مبيّن قرآن مى‌پردازد.
- احكام القرآن(كتابى مستقل غير از كتاب مورد بحث) در اين اثر گونه‌اى از معنا شناسى آيات احكام را ارائه مى‌دهد.آراء مهم شافعى در باب قرآن بيشتر در «الرساله»آمده است.
- جامعى المزنى
- الكبير و الصغير
- مختصر آنها
- مختصر الربيع
- مختصر البويطى
- حرمله
- الحجة
- الامالى
- الاملاء
در مجموع 103 اثر در تفسير، فقه، اصول فقه، و ادب براى او بر شمرده‌اند.