ابن عراقی، احمد بن عبدالرحیم

ابن عراقی، احمد بن عبد الرحیم

نام	ابن عراقی، احمد بن عبد الرحیم
نام های دیگر	اب‍ن‌ ع‍راق‍ی‌، اح‍م‍د ب‍ن‌ ع‍ب‍د ال‍رح‍ی‍م‌ ع‍راق‍ی‌، ول‍ی‌ ال‍دی‍ن‌ اح‍م‍د اب‍و زرع‍ه‌، اح‍م‍د ب‍ن‌ ع‍ب‍د ال‍رح‍ی‍م‌
نام پدر
متولد
محل تولد
رحلت	826 هـ.ق
اساتید
برخی آثار
کد مولف	AUTHORCODE6414AUTHORCODE

«ابن عراقى، ابوزرعه ولى‌الدين احمد بن عبدالرحيم» (3 ذى‌حجه 762 - 27 شعبان 826ق)، فقيه و قاضى شافعى مصرى، فرزند عالم مشهور حديث، حافظ زين‌الدين عراقى است.

ابن عراقى در قاهره متولد شد و در سه سالگى همراه پدر به دمشق رفت. پدر از كودكى مشوق او در تحصيل علم بود و او را در دمشق در مجالس درس شاگردان فخرالدين ابن بخارى و فخرالدين ابن عساكر و ديگر محدثان شركت داد و پس از چندى به قاهره بازگرداند. آنگاه ابن عراقى به حفظ قرآن پرداخت. در 780ق، بار ديگر به دمشق رفت و نزد طبقه جديدى از محدثان حديث شنيد. درعين‌حال، از فراگيرى ساير علوم نيز غافل نبود.

ابن عراقى در زادگاهش، قاهره و نيز در دمشق، بيت‌المقدس، مكه و مدينه نزد بزرگان زمان، چون سراج‌الدين بلقينى، جمال‌الدين اسنوى، برهان‌الدين ابن جماعه، ابن ملقن، جمال‌الدين ابن نباته و ابوالبقاء سبكى، فقه، حديث و ديگر دانش‌ها را فراگرفت. پس از درگذشت پدر، مشاغل او را عهده‌دار شد و در جامع طولونى و مدارس ديگر، تدريس فقه و حديث را آغاز كرد و بعد از درگذشت همام‌الدين، شيخ مدرسه جماليه، به جانشينى او برگزيده شد.

در دهه 90، به نيابت قاضى عمادالدين كركى منصوب گرديد و مدت 20 سال در اين مقام باقى ماند. در 823ق، براى به‌جاى آوردن مناسك حج به مكه رفت و در حرمين به تدريس پرداخت. پس از وفات قاضى جلال‌الدين بلقينى (824ق) از سوى ملك ظاهر به قاضى‌القضاتى برگزيده شد، اما يك سال و اندى بعد در اثر دشمنى برخى دولت‌مردان، از اين مقام بركنار شد و كمتر از يك سال بعد درگذشت. پيكر او را كنار پدرش به خاك سپردند.

آثار:

1. ذيل الكاشف ذهبى؛

2. الأمالي؛

3. تحرير الفتاوى على التنبيه و المنهاج و الحاوي؛

4. ذيل على ذيل العبر ذهبى؛

5. المستفاد من مبهمات المتن و الإسناد؛

6. المعين على أرجوزة ابن ياسمين؛

7. النظم الوهّاج في نظم المنهاج.

منابع مقاله

برگرفته از دايرةالمعارف بزرگ اسلامى، ج 4، ص 219، به قلم محسن عابدى.

وابسته‌ها

الذيل علی العبر في خبر من عبر / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده