ابن منظور، محمد بن مکرم: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'صلى الله عليه و آله' به 'صلى‌الله‌عليه‌وآله'
جز (جایگزینی متن - 'صلى الله عليه و آله' به 'صلى‌الله‌عليه‌وآله')
خط ۴۶: خط ۴۶:
كنيه مشهور وى برگرفته از نام هفتمين جدش منظور بن معافى است.  
كنيه مشهور وى برگرفته از نام هفتمين جدش منظور بن معافى است.  


ابن منظور نسب خود را با 18 واسطه به رويفع بن ثابت انصارى (درگذشت 56 هجرى)، صحابى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله، كه در سال 46 هجرى امارت طرابلس غرب را عهده‌دار شد، رسانيده است [[لسان العرب]] جلد 1 صفحه 263 - 264
ابن منظور نسب خود را با 18 واسطه به رويفع بن ثابت انصارى (درگذشت 56 هجرى)، صحابى پيامبر اكرم صلى‌الله‌عليه‌وآله، كه در سال 46 هجرى امارت طرابلس غرب را عهده‌دار شد، رسانيده است [[لسان العرب]] جلد 1 صفحه 263 - 264


«شدياق» نسبت آفريقايى را كه منابع كهن به وى داده‌اند، دليل بر تونسى بودن او مى‌داند.  
«شدياق» نسبت آفريقايى را كه منابع كهن به وى داده‌اند، دليل بر تونسى بودن او مى‌داند.  
خط ۸۶: خط ۸۶:
ابن منظور در لغت نامه [[لسان العرب]] در واژۀ «وصى» مى‌گويد:
ابن منظور در لغت نامه [[لسان العرب]] در واژۀ «وصى» مى‌گويد:


به [[امام على(ع)|حضرت علی‌ عليه‌السلام]] وصى مى‌گويند. زيرا نسب و سبب و عقيدۀ او متصل به آقاى ما حضرت رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌باشد و من مى‌گويم اين صفات آن حضرت است در نزد سلف صالح ما رضى الله عنهم. اما ديگران مى‌گويند در آن حضرت دُعابه بود.  
به [[امام على(ع)|حضرت علی‌ عليه‌السلام]] وصى مى‌گويند. زيرا نسب و سبب و عقيدۀ او متصل به آقاى ما حضرت رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله مى‌باشد و من مى‌گويم اين صفات آن حضرت است در نزد سلف صالح ما رضى الله عنهم. اما ديگران مى‌گويند در آن حضرت دُعابه بود.  


ابن منظور در واژۀ «دَعَبَ» در توضيح معناى دُعابه مى‌گويد:
ابن منظور در واژۀ «دَعَبَ» در توضيح معناى دُعابه مى‌گويد:
خط ۹۲: خط ۹۲:
اين سخن، سخن عمر است كه گفت در آن حضرت دعابه است يعنى مزاح مى‌كند.  
اين سخن، سخن عمر است كه گفت در آن حضرت دعابه است يعنى مزاح مى‌كند.  


ابن منظور در واژۀ «ولى» به سخن حضرت رسول خدا صلى الله عليه و آله اشاره دارد كه فرمود: «من كنت مولاه فهذا علي مولاه»، يعنى هر كس من مولاى او هستم على هم مولاى اوست.  
ابن منظور در واژۀ «ولى» به سخن حضرت رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله اشاره دارد كه فرمود: «من كنت مولاه فهذا علي مولاه»، يعنى هر كس من مولاى او هستم على هم مولاى اوست.  


وى ظاهراً شيعه بودن خود را پنهان مى‌داشته، چرا كه خود در ديوان انشا و پست قضاوت بوده و نمى‌توانسته شيعه بودن خود را آشكار سازد.  
وى ظاهراً شيعه بودن خود را پنهان مى‌داشته، چرا كه خود در ديوان انشا و پست قضاوت بوده و نمى‌توانسته شيعه بودن خود را آشكار سازد.  
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش