ابن فوطی، عبدالرزاق بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'كمال‌ الدين' به 'كمال‌الدين'
جز (جایگزینی متن - 'تاج‌ الدين' به 'تاج‌الدين')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'كمال‌ الدين' به 'كمال‌الدين')
خط ۳۲: خط ۳۲:




'''ابوالفضل، كمال‌ الدين، عبدالرزاق بن احمد بن محمد بن ابى‌المعالى شيبانى'''، معروف به [[ابن فوطی، عبدالرزاق بن احمد|ابن فوطى]] و ابن صابونى، مورخ، اديب و كاتب حنبلى است كه در محرم 642ق / ژوئن 1244م، در شهر بغداد ديده به جهان گشود.
'''ابوالفضل، كمال‌الدين، عبدالرزاق بن احمد بن محمد بن ابى‌المعالى شيبانى'''، معروف به [[ابن فوطی، عبدالرزاق بن احمد|ابن فوطى]] و ابن صابونى، مورخ، اديب و كاتب حنبلى است كه در محرم 642ق / ژوئن 1244م، در شهر بغداد ديده به جهان گشود.


او مروزى‌تبار بود و نسبش به «معن بن زائده شيبانى» مى‌رسيد.
او مروزى‌تبار بود و نسبش به «معن بن زائده شيبانى» مى‌رسيد.
خط ۵۰: خط ۵۰:
او در زمان اسارتش، در 657ق، در اهر، به خدمت «قطب‌ الدين، عبدالقاهر اهرى»، حكيم صوفى و «شمس‌الدين، حبش فخّار» رسيد و به خانقاه‌هاى ديگر صوفيان تردد كرد.
او در زمان اسارتش، در 657ق، در اهر، به خدمت «قطب‌ الدين، عبدالقاهر اهرى»، حكيم صوفى و «شمس‌الدين، حبش فخّار» رسيد و به خانقاه‌هاى ديگر صوفيان تردد كرد.


سال بعد در اهر، محضر «كمال‌ الدين، محمد نخجوانى»، طبيب صوفى، را دريافت.
سال بعد در اهر، محضر «كمال‌الدين، محمد نخجوانى»، طبيب صوفى، را دريافت.


در 657ق، بناى رصدخانه مراغه آغاز و به همت [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير‌ الدين طوسى]]، مجمع دانشمندان و فضلا شد و او نيز به خدمت خواجه پيوست. از چگونگى تاريخ دقيق اين تحول در زندگى وى اطلاعى در دست نيست. آن‌گونه كه خود وى نوشته است، او در 658ق، در مراغه در خدمت خواجه بوده است و در جاى ديگر، به فرار خود از دست كفار، در 659ق اشاره كرده است و باز در 670ق، وى را در مراغه مى‌بينيم. به‌هرحال، آزادى او از اسارت، مرهون خواجه بوده است.
در 657ق، بناى رصدخانه مراغه آغاز و به همت [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير‌ الدين طوسى]]، مجمع دانشمندان و فضلا شد و او نيز به خدمت خواجه پيوست. از چگونگى تاريخ دقيق اين تحول در زندگى وى اطلاعى در دست نيست. آن‌گونه كه خود وى نوشته است، او در 658ق، در مراغه در خدمت خواجه بوده است و در جاى ديگر، به فرار خود از دست كفار، در 659ق اشاره كرده است و باز در 670ق، وى را در مراغه مى‌بينيم. به‌هرحال، آزادى او از اسارت، مرهون خواجه بوده است.
خط ۷۹: خط ۷۹:
3. عطاملك جوينى؛
3. عطاملك جوينى؛


4. ابن باقلانى، كمال‌ الدين، ميثم بن على بحرانى؛
4. ابن باقلانى، كمال‌الدين، ميثم بن على بحرانى؛


5. ابن طقطقى؛
5. ابن طقطقى؛
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش