۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'آیه الله' به 'آیتالله') |
جز (جایگزینی متن - 'محمد حسن' به 'محمدحسن') |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر کتاب | |نام های دیگر کتاب | ||
|data-type='otherBookNames'|یادمان دانشمند فرهیخته زمان، پیشتاز عرصه مهدویت، آیتالله حاج سید | |data-type='otherBookNames'|یادمان دانشمند فرهیخته زمان، پیشتاز عرصه مهدویت، آیتالله حاج سید محمدحسن میر جهانی قدس سره | ||
|- | |- | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
اثر، در پى پاسخ دادن پيرامون اين پرسش است كه آيا بر اساس روايات وارد شده، از معصومين(ع) تشرّف به محضر مقدّس امام زمان(ع)در عصر غيبت كبرا امكانپذير مىباشد يا خير؟. | اثر، در پى پاسخ دادن پيرامون اين پرسش است كه آيا بر اساس روايات وارد شده، از معصومين(ع) تشرّف به محضر مقدّس امام زمان(ع)در عصر غيبت كبرا امكانپذير مىباشد يا خير؟. | ||
اين كتاب براى مركز جهانى حضرت ولى عصر(عج) در پايان دهه مهدويت 1388 در تجليل از شخصيت بىنظير آیتالله سيد | اين كتاب براى مركز جهانى حضرت ولى عصر(عج) در پايان دهه مهدويت 1388 در تجليل از شخصيت بىنظير آیتالله سيد محمدحسن ميرجهانى به رشته تحرير در آمده است. اين مركز همه ساله در آخرين روزهاى دهه مباركه مهدويت از پيشتازان عرصه مهدويت تقدير و يكى از استادان و علماى با فضيلت در اين حوزه را معرّفى و از ايشان تجليل به عمل مىآورد. تاريخ پايان نگارش اثر، 23 رجب 1430ق رقم خورده است. | ||
== ساختار عناوين و گزارش محتواى كتاب == | == ساختار عناوين و گزارش محتواى كتاب == | ||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
بخش دوم كه بحث اصلى كتاب را در بر دارد با بازگو نمودن يك واقعيت تاريخى شروع مىشود، در نهم شعبان 329ق توقيعى از ناحيه حضرت ولى عصر(عج) صادر شده، مبنى بر اين كه با درگذشت على بن محمد سمرى چهارمين نائب خاص آن حضرت، باب وكالت و نائب خاص در ميان شيعه مسدود گشته و غيبت صغرى به پايان مىرسد و غيبت كبرى آغاز مىگردد و در اين دوران ميان شيعيان كس يا كسانى خواهند بود كه ادعاى مشاهده مرا خواهند نمود، آگاه باشيد كه هر كس پيش از خروج سفيانى و نداى آسمانى، ادعاى مشاهده كند، دروغ گو و تهمت پيشه است. | بخش دوم كه بحث اصلى كتاب را در بر دارد با بازگو نمودن يك واقعيت تاريخى شروع مىشود، در نهم شعبان 329ق توقيعى از ناحيه حضرت ولى عصر(عج) صادر شده، مبنى بر اين كه با درگذشت على بن محمد سمرى چهارمين نائب خاص آن حضرت، باب وكالت و نائب خاص در ميان شيعه مسدود گشته و غيبت صغرى به پايان مىرسد و غيبت كبرى آغاز مىگردد و در اين دوران ميان شيعيان كس يا كسانى خواهند بود كه ادعاى مشاهده مرا خواهند نمود، آگاه باشيد كه هر كس پيش از خروج سفيانى و نداى آسمانى، ادعاى مشاهده كند، دروغ گو و تهمت پيشه است. | ||
توقيع مذكور را منحصراً [[شيخ صدوق]] (متوفاى 381ه.ق) از شخصى به نام | توقيع مذكور را منحصراً [[شيخ صدوق]] (متوفاى 381ه.ق) از شخصى به نام ابومحمدحسن بن احمد مكتّب در كتاب [[كمالالدين و تمام النعمة (انتشارات اسلامیه)|كمالالدين]] و تمامالنعمة نقل نموده است و سند ديگر و طريق ديگرى براى آن ادعا نشده است. | ||
مؤلف از اين جا وارد نقد اين توقيع شده و روش اين نقد آن گونه است كه تك تك راويان اين توقيع را مورد بررسى قرار مىدهد. در علم رجال از تك تك روات سند و به طور تفصيلى در مورد جرح و تعديل وثاقت و ضعف و طبقه راوى بحث مىشود. و معيار براى شناخت راويان، چهار منبع اصلى است كه عبارتند از: [[رجال النجاشي|رجال نجاشى]]، [[اختيار معرفة الرجال (تصحیح مصطفوی)|رجال كشى]]، رجال [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و فهرست [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] مىباشد و با مراجعه به اين منابع و مراجع نامى از حسن بن احمد مكتب نيامده است. مؤلف براى اطمينان بيشتر به ديگر كتب رجال و تراجم(20 مورد) مراجعه، ولى در آنها هم از راوى مذكور هيچ گونه نامى نيامده است. در ادامه مؤلف باز به كتب رجالى معاصرين؛ همچون رجال خاقانى، معجم الثقات تجليل و ثقات الروات موسوى اصفهانى مراجعه و باز اثرى از راوى مذكور يافت نمىشود، فقط در سه منبع [[قاموس الرجال]] علامه تسترى، طبقات اعلام الشيعه شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] و معجم الرجال آیتالله خويى(ره) نام اين راوى عنوان شده است. ولى هيچ سرنخى از زندگى او به دست نمىدهند و تنها نقطه قوتى كه در اين منابع مىتوان در مورد راوى مذكور ديد اين است كه [[شيخ صدوق]](ره) براى او طلب مغفرت نموده است. در اين جا هم باز مؤلف به نقد اين عبارت مىپردازد و مىگويد به نسخ منابع كه مراجعه كرديم، اثرى از اين عبارت و تعبير وجود نداشت. منابع ما غيبت [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، [[الخرائج و الجرائح]] [[قطب راوندی، سعید بن هبهالله |قطب راوندى]] و [[بحارالانوار|بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار(ع)]] [[علامه مجلسى]] مىباشد. بعد از نقد اين توقيع مؤلف نتيجه مىگيرند كه روايت توقيع شريف، گذشته از اين كه خبر واحد است، از نظر سند مجهول و به تعبير اهل درايه مجهول و مهمل است و در ادامه مؤلف با تكيه بر علم درايه، نقدهاى ديگرى بر اين توقيع وارد مىنمايد كه تفصيل آنها در اثر ذكر شده است.(ص42) | مؤلف از اين جا وارد نقد اين توقيع شده و روش اين نقد آن گونه است كه تك تك راويان اين توقيع را مورد بررسى قرار مىدهد. در علم رجال از تك تك روات سند و به طور تفصيلى در مورد جرح و تعديل وثاقت و ضعف و طبقه راوى بحث مىشود. و معيار براى شناخت راويان، چهار منبع اصلى است كه عبارتند از: [[رجال النجاشي|رجال نجاشى]]، [[اختيار معرفة الرجال (تصحیح مصطفوی)|رجال كشى]]، رجال [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و فهرست [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] مىباشد و با مراجعه به اين منابع و مراجع نامى از حسن بن احمد مكتب نيامده است. مؤلف براى اطمينان بيشتر به ديگر كتب رجال و تراجم(20 مورد) مراجعه، ولى در آنها هم از راوى مذكور هيچ گونه نامى نيامده است. در ادامه مؤلف باز به كتب رجالى معاصرين؛ همچون رجال خاقانى، معجم الثقات تجليل و ثقات الروات موسوى اصفهانى مراجعه و باز اثرى از راوى مذكور يافت نمىشود، فقط در سه منبع [[قاموس الرجال]] علامه تسترى، طبقات اعلام الشيعه شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] و معجم الرجال آیتالله خويى(ره) نام اين راوى عنوان شده است. ولى هيچ سرنخى از زندگى او به دست نمىدهند و تنها نقطه قوتى كه در اين منابع مىتوان در مورد راوى مذكور ديد اين است كه [[شيخ صدوق]](ره) براى او طلب مغفرت نموده است. در اين جا هم باز مؤلف به نقد اين عبارت مىپردازد و مىگويد به نسخ منابع كه مراجعه كرديم، اثرى از اين عبارت و تعبير وجود نداشت. منابع ما غيبت [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، [[الخرائج و الجرائح]] [[قطب راوندی، سعید بن هبهالله |قطب راوندى]] و [[بحارالانوار|بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار(ع)]] [[علامه مجلسى]] مىباشد. بعد از نقد اين توقيع مؤلف نتيجه مىگيرند كه روايت توقيع شريف، گذشته از اين كه خبر واحد است، از نظر سند مجهول و به تعبير اهل درايه مجهول و مهمل است و در ادامه مؤلف با تكيه بر علم درايه، نقدهاى ديگرى بر اين توقيع وارد مىنمايد كه تفصيل آنها در اثر ذكر شده است.(ص42) |
ویرایش