نجدی، سلیمان بن عبدالوهاب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
== وابسته‌ها == | == وابسته‌ها == | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[فصل الخطاب من | [[فصل الخطاب من كتاب‌الله و حديث الرسول و كلام العلماء في مذهب ابن عبدالوهاب]] | ||
[[الصواعق الإلهیة فی الرد علی الوهابیة]] | [[الصواعق الإلهیة فی الرد علی الوهابیة]] | ||
نسخهٔ ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۲۰:۲۸
| نام | نجدی، سلیمان بن عبدالوهاب |
|---|---|
| نام های دیگر | سليمان بن عبد الوهاب بن سليمان بن علي بن أحمد بن راشد بن يزيد بن مشرف التميمي النجدي الحنبلي
سليمان بن عبد الوهاب [عدل] |
| نام پدر | عبدالوهاب |
| متولد | نامشخص |
| محل تولد | عيينه نجد |
| رحلت | 1210 هـ.ق |
| اساتید | پدرش عبدالوهاب؛ |
| برخی آثار | فصل الخطاب من کتاب الله، و حدیث الرسول، و کلام العلماء في مذهب ابن عبدالوهاب |
| کد مولف | AUTHORCODE2286AUTHORCODE |
شيخ سليمان بن عبدالوهاب بن سليمان تميمى نجدى حنبلى، برادر محمد بن عبدالوهاب مؤسس وهابيت در عيينه از سرزمين نجد است، سليمان از محمد بزرگتر بود و در علم از او عالم تر و موجه تر بود و محمد نزد او و نزد پدرش عبدالوهاب درس خوانده است.
سليمان عالمى فقيه است كه مورد قبول علماء و موجه نزد بزرگان است، و مورد رجوع عموم مردم بوده و بواسطه علم و تقوى و اخلاصش، كلمات و بياناتش مسموع و مورد توجه بوده است.
او از كسانى است كه با زبان و قلم و نصيحت خود مبادرت به نهى از منكرات مى نمود، کتاب مشهور او فصل الخطاب في الرد على محمد بن عبد الوهاب را در رد وهابيت بعد از هشت سال از شروع فتنه وهابيت تأليف نمود كه اثر مهم و وافرى در شناخت و هدايت مردم از واقعيت دين و عقائد داشت و شهادت او نسبت به برادرش و فتنه وهابيت بدليل علم و صدق او مورد پذيرش بسيارى شد. به همين دليل انتقاد او از وهابيت موجب بازگشت كثيرى از رؤساى قبايل و علماى بلاد و عوام از پيروى فرقه وهابيه شد و ايشان را ملتزم به افكار جماعت اهل سنت كرد.
شيخ سليمان مانند پدرش از سرسخت ترين معارضين فرقه وهابيت قبل از اظهار آن توسط محمد بن عبدالوهاب بود و او را بر حذر مى داشت و بعد از اظهار وهابيت هم با ردّ آن با تأليف كتاب انزجار خود را از افعال و تصرفات و افكار برادر نشان داد و انحراف اين فرقه را از همان ابتداى ظهور بيان نمود.
وفات شيخ سليمان را كحاله در ترجمه او حوالى سال 1206ق و زركلى 1210ق مى داند.