۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'محمدمهدى فولادوند' به 'محمدمهدى فولادوند '
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>') |
جز (جایگزینی متن - 'محمدمهدى فولادوند' به 'محمدمهدى فولادوند ') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
'''ترجمه قرآن (اميد مجد)'''، با نام «قرآن‌نامه»، ترجمه فارسى قرآن به‌گونه منظوم است و توسط اميد مجد صورت گرفته است. | '''ترجمه قرآن (اميد مجد)'''، با نام «قرآن‌نامه»، ترجمه فارسى قرآن به‌گونه منظوم است و توسط اميد مجد صورت گرفته است. | ||
اين ترجمه، به گفته مترجم شهير قرآن كريم، استاد خرمشاهى، يكى از شيواترين ترجمه‌هاى قرآن است. وى مى‌افزايد: «بنده به‌عنوان يك آشنا با ادب فارسى و ترجمه قرآن و مسائل قرآن‌پژوهى، ترجمه ايشان را مى‌پسندم و سادگى و روانى و بى‌پيرايگى آن به دلم مى‌نشيند، به‌ويژه آنكه از صافى نقد و نظر يكى از قرآن‌شناسان صاحب‌نظر معاصر، استاد محمدمهدى | اين ترجمه، به گفته مترجم شهير قرآن كريم، استاد خرمشاهى، يكى از شيواترين ترجمه‌هاى قرآن است. وى مى‌افزايد: «بنده به‌عنوان يك آشنا با ادب فارسى و ترجمه قرآن و مسائل قرآن‌پژوهى، ترجمه ايشان را مى‌پسندم و سادگى و روانى و بى‌پيرايگى آن به دلم مى‌نشيند، به‌ويژه آنكه از صافى نقد و نظر يكى از قرآن‌شناسان صاحب‌نظر معاصر، استاد [[فولادوند، محمدمهدی|محمدمهدى فولادوند]] ، مترجم قرآن كريم هم گذشته است»<ref>متن كتاب، ص 614</ref> | ||
موسيقى شگفت‌انگيز قرآن، از همان ابتداى شروع ترجمه به زبان فارسى، برخى از مترجمان اديب را به اين انديشه واداشت كه آن را به زبان آهنگين و يا منظوم ترجمه كنند. كهن‌ترين اين ترجمه‌ها كه به حدود قرن دوم هجرى منسوب است، ترجمه‌اى آهنگين از دو جزء قرآن مجيد است كه به اهتمام دكتر احمدعلى رجائى با عنوان «پلى ميان شعر هجائى و عروضى فارسى در دو قرن اول هجرى» در سال 1353ش، توسط بنياد فرهنگ ايران به چاپ رسيد<ref>گلستان قرآن، ص 20</ref> | موسيقى شگفت‌انگيز قرآن، از همان ابتداى شروع ترجمه به زبان فارسى، برخى از مترجمان اديب را به اين انديشه واداشت كه آن را به زبان آهنگين و يا منظوم ترجمه كنند. كهن‌ترين اين ترجمه‌ها كه به حدود قرن دوم هجرى منسوب است، ترجمه‌اى آهنگين از دو جزء قرآن مجيد است كه به اهتمام دكتر احمدعلى رجائى با عنوان «پلى ميان شعر هجائى و عروضى فارسى در دو قرن اول هجرى» در سال 1353ش، توسط بنياد فرهنگ ايران به چاپ رسيد<ref>گلستان قرآن، ص 20</ref> | ||