حمیدی، محمد بن فتوح: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</ref>.' به '</ref>') |
جز (جایگزینی متن - '</ref> ' به '</ref>') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
'''محمد بن فتوح حميدى'''، حافظ، محدّث، محدث و مفسر، ادیب و مورخ اندلسی قرن پنجم می‌باشد. | '''محمد بن فتوح حميدى'''، حافظ، محدّث، محدث و مفسر، ادیب و مورخ اندلسی قرن پنجم می‌باشد. | ||
کنیه اش ابوعبدالله است و نسبت حُمَیدی به یکی از نیاکانش، حُمَیدبن یَصِل، و نسبت اَزدی به خاندان او بازمی گردد، که از قبیله اَزْد در یمن بودند<ref>ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، بیروت ۱۴۱۴/۱۹۹۴</ref> | کنیه اش ابوعبدالله است و نسبت حُمَیدی به یکی از نیاکانش، حُمَیدبن یَصِل، و نسبت اَزدی به خاندان او بازمی گردد، که از قبیله اَزْد در یمن بودند<ref>ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، بیروت ۱۴۱۴/۱۹۹۴</ref> | ||
او پیش از ۴۲۰ در میورقه به دنیا آمد، اما اصل او را از رصافه قرطبه دانسته اند | او پیش از ۴۲۰ در میورقه به دنیا آمد، اما اصل او را از رصافه قرطبه دانسته اند | ||
وی حدیث را در اندلس، مصر، مکه، دمشق و بغداد آموخت<ref>ابن خلّکان، وفیات الاعیان وأنباء أبناء الزمان</ref> و از شاگردان خاص و مصاحبان [[ابن حزم، علی بن احمد|ابن حزم]] (متوفی ۴۵۶ یا ۴۵۷)، متکلم و فقیه ظاهری، بود. | وی حدیث را در اندلس، مصر، مکه، دمشق و بغداد آموخت<ref>ابن خلّکان، وفیات الاعیان وأنباء أبناء الزمان</ref>و از شاگردان خاص و مصاحبان [[ابن حزم، علی بن احمد|ابن حزم]] (متوفی ۴۵۶ یا ۴۵۷)، متکلم و فقیه ظاهری، بود. | ||
از دیگر مشایخ و استادان او، ابوبکر [[خطیب بغدادی، احمد بن علی|خطیب بغدادی]]، ابونصر ابن ماکولا، ابوالولید باجی، ابوعبدالله قضاعی، ابواسحاق حبّال، ابوالعباس عذری و ابن عبدالبرّ قرطبی بودند. | از دیگر مشایخ و استادان او، ابوبکر [[خطیب بغدادی، احمد بن علی|خطیب بغدادی]]، ابونصر ابن ماکولا، ابوالولید باجی، ابوعبدالله قضاعی، ابواسحاق حبّال، ابوالعباس عذری و ابن عبدالبرّ قرطبی بودند. | ||
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۷:۲۸
| نام | حمیدی، محمد بن فتوح |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 488 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | جذوة المقتبس في تاريخ علماء الأندلس |
| کد مؤلف | AUTHORCODE482AUTHORCODE |
محمد بن فتوح حميدى، حافظ، محدّث، محدث و مفسر، ادیب و مورخ اندلسی قرن پنجم می‌باشد.
کنیه اش ابوعبدالله است و نسبت حُمَیدی به یکی از نیاکانش، حُمَیدبن یَصِل، و نسبت اَزدی به خاندان او بازمی گردد، که از قبیله اَزْد در یمن بودند[۱]
او پیش از ۴۲۰ در میورقه به دنیا آمد، اما اصل او را از رصافه قرطبه دانسته اند
وی حدیث را در اندلس، مصر، مکه، دمشق و بغداد آموخت[۲]و از شاگردان خاص و مصاحبان ابن حزم (متوفی ۴۵۶ یا ۴۵۷)، متکلم و فقیه ظاهری، بود.
از دیگر مشایخ و استادان او، ابوبکر خطیب بغدادی، ابونصر ابن ماکولا، ابوالولید باجی، ابوعبدالله قضاعی، ابواسحاق حبّال، ابوالعباس عذری و ابن عبدالبرّ قرطبی بودند.
ایشان صاحب كتاب‌هاى «الجمع بين الصحيحين» و «جذوة المقتبس في تاريخ علماء الأندلس» مى‌باشد و در 488ق، وفات يافته است.
پانویس