زبدة الأصول مع حواشي المصنف عليها: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
'''زبدة الأصول مع حواشي المصنف عليها'''، نوشته محمد بن حسين، معروف به [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] است. اين كتاب، به زبان عربى و مشتمل بر مباحث و آراى اصولى [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] است. متن كتاب، در تاريخ 1012ق، تأليف گرديده است، ولى تاريخ كتابت حواشى معلوم نيست. | |||
== ساختار == | == ساختار == | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
پاره‌اى از آراى مخصوص [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] در علم اصول: | پاره‌اى از آراى مخصوص [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] در علم اصول: | ||
# وى، منكر ثمره مسئله ضد است و مدعى است كه براى حكم به فساد، نيازى به نهى از ضد نيست؛ همين اندازه كه امر به آن نشده باشد، كافى است، چون عبادت نيازمند به امر است. | |||
# لفظ واجب، در مشروط، مجاز است به علاقه اول و مشارفت. | |||
# وى، ظن شخصى را حجت مى‌داند. | |||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||
نسخهٔ ۱۷ مهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۱:۴۴
| نام کتاب | زبدة الأصول مع حواشي المصنف علیها |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | شیخ بهایی، محمد بن حسین (نويسنده)
جبار گلباغی ماسوله، علی (محقق) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 158/87 /ش9ز2 |
| موضوع | اصول فقه شیعه - قرن 11ق. |
| ناشر | دار البشير |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1383 هـ.ش یا 1425 هـ.ق |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE13013AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى
زبدة الأصول مع حواشي المصنف عليها، نوشته محمد بن حسين، معروف به شيخ بهايى است. اين كتاب، به زبان عربى و مشتمل بر مباحث و آراى اصولى شيخ بهايى است. متن كتاب، در تاريخ 1012ق، تأليف گرديده است، ولى تاريخ كتابت حواشى معلوم نيست.
ساختار
كتاب، مشتمل بر پنج منهج و هر منهجى، شامل چند مطلب و هر مطلبى، داراى چندين فصل است. در هر مطلب و فصلى، نخست، متن كتاب «زبدة الاصول» و سپس، حاشيه مربوطه ذكر شده است و تحقيقات محقق، در پاورقى درج گرديده است.
گزارش محتوا
منهج اول: اين منهج، درباره مقدمات است و در آن، به پاره‌اى از احوال علم اصول و مبادى منطقى آن(مانند تعريف و مرتبه و ثمره و وجوب تعليم و تعلم آن، نسب اربعه، كلى و جزيى، حد و رسم، احكام قضايا و اقسام آن، اشكال اربعه و قياس استثنايى)، مبانى لغوى آن(مانند اقسام دلالت لفظيه و تقسيمات لفظ به اعتبار معناى آن، حقيقت و مجاز، حقيقت شرعيه و متشرعه، استعمال لفظ در معناى حقيقى و مجازى، اثبات حقيقت شرعيه به جهت تبادر، تفسير بعضى از حروف و احكام مشتق) و مبانى احكامى آن(مانند تعريف حكم، حسن و قبح، تعريف واجب، واجب موسع و مضيق، واجب كفايى، واجب مخير، صحيح و باطل و فاسد، مقدمه واجب و مباح) پرداخته شده است.
منهج دوم: اين منهج، درباره ادله شرعيه است و در آن، از كتاب(با مباحثى همچون تواتر قرآن و قرائات هفت‌گانه)، سنت(با مباحثى از قبيل خبر، متواتر و آحاد، تعبدبه خبر واحد، شرط عمل به خبر واحد، تزكيه راوى و سند و انواع تحمل)، اجماع(با مباحثى مانند تعريف اجماع و وجه حجيت آن، اجماع اهل بيت(ع)، اجماع منقول با خبر واحد و...)، استصحاب و قياس سخن گفته است.
منهج سوم: اين منهج، درباره مشتركات كتاب و سنت است و در آن، مباحث مربوط به امر و نهى، عام و خاص، مطلق و مقيد، مجمل و مبين، ظاهر و مأول، منطوق و مفهوم و نسخ بررسى شده است.
منهج چهارم: اين منهج، درباره اجتهاد و تقليد است و در آن، از اجتهاد نبى، تصويب و تخطئه، مقدمات اجتهاد و تقليد در اصول دين بحث شده است.
منهج پنجم: اين منهج، درباره ترجيحات است و در آن، از ترجيح با متن و ترجيح با مدلول و خارج بحث شده است.
پاره‌اى از آراى مخصوص شيخ بهايى در علم اصول:
- وى، منكر ثمره مسئله ضد است و مدعى است كه براى حكم به فساد، نيازى به نهى از ضد نيست؛ همين اندازه كه امر به آن نشده باشد، كافى است، چون عبادت نيازمند به امر است.
- لفظ واجب، در مشروط، مجاز است به علاقه اول و مشارفت.
- وى، ظن شخصى را حجت مى‌داند.
وضعيت كتاب
كتاب، توسط سيد على جبار گلباغى ماسوله تحقيق شده است. وى، مقدمه‌اى در آغاز كتاب نگاشته و در آن، مفصلا از مؤلف و كتاب وى سخن گفته و روش تحقيق خويش را در مورد اين كتاب شرح داده است.
در پايان كتاب، فهرست‌هاى آيات، روايات، اقوال، اسماء انبياء و ائمه معصومين(ع)، اعلام و كنيه‌ها و القاب و طوايف، فرق و مذاهب، اماكن، اسماء كتب، مصادرى كه در تحقيق مورد استفاده واقع شده‌اند و موضوعات ذكر شده است.
كتاب، داراى شروح و حواشى و منظومه‌هاى متعددى است و محقق، در مقدمه خويش، از 28 شرح، 9 حاشيه و 3 منظومه ياد كرده است.
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.
پیوندها
مطالعه کتاب زبدة الأصول مع حواشي المصنف علیها در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور