تفسیر سوره حجرات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ر(' به 'ر (') |
جز (جایگزینی متن - ':ت' به ': ت') |
||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:تفسیر]] | [[رده: تفسیر]] | ||
[[رده:تفاسیر سور و آیات]] | [[رده: تفاسیر سور و آیات]] | ||
نسخهٔ ۲۵ مارس ۲۰۱۷، ساعت ۰۶:۵۲
| نام کتاب | تفسیر سوره حجرات |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | خسروشاهی، باقر (اهتمام)
صدر، رضا (نويسنده) |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | BP 102/827 /ص4ت7 |
| موضوع | تفاسیر (سوره حجرات) |
| ناشر | دفتر تبليغات اسلامی حوزه علميه قم، مرکز انتشارات |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1379 هـ.ش |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE16890AUTOMATIONCODE |
«تفسير سوره حجرات»، گردآورى جلسات تفسيرى سيد رضا صدر به زبان فارسى است كه در موضوع تفسير و اخلاق نگاشته شده است.
كتاب، با پيش‌گفتارى از سيد باقر خسروشاهى آغاز شده سپس تمهيد قرآن‌شناسى - كه حاوى مجموع مقالاتى است كه به پيشنهاد مرحوم آیت‌الله حاج شيخ حسن سعيد طهرانى توسط مؤلف تأليف شده- و نيز تفسير سوره حجرات در ادامه آمده است.
در تمهيديه قرآن شناسى به مسائلى همچون وحى و اقسام آن، معجزات پيامبر (ص)، امتياز قرآن، منتقدان قرآن، قرآن و عرب، قرآن و توحيد، قرآن و معاد و... اشاره شده است. اين بخش از كتاب حجمى حدود يك سوم كتاب را دربر گرفته است.
سوره حجرات از سور مدنى به شمار مى‌رود كه هفده آيه آن در مدينه و آيه سيزدهم آن در مكه نازل شده است. مؤلف در هر آيه بعد ازترجمه و بيان شأن نزول آيه به بحث ادبى آن مى‌پردازد سپس با لفظ «بيان» به تفسير آن اشاره مى‌كند.
به دليل اين‌كه سوره حجرات اولين سوره‌اى است كه مؤلف به تفسير آن پرداخته لذا به تفسير «بسم الله الرحمن الرحيم» نيز پرداخته است.
سوره حجرات حاوى مباحثى همچون، اوصاف پروردگار و رسولش، اسلام و ايمان (تفاوت معناى آن با معناى اسلام)، قوانين زندگى اجتماعى، معرفى خوبان و ظالمان، و نيز مباحث حقوقى، فلسفى و طبيعى است. كه در مقدمه تفسير به آن اشاره شده است. (ر.ك: ص 153 الى 157)
در اين سوره به آداب برخورد با پيامبر، و اصولى را كه مسلمانان در محضر او بايد به كار بندند اشاره شده است. (آيات يك الى پنج)
دستوراتى عملى مربوط به چگونگى مبارزه با اختلافات و درگيريهايى كه احيانا در ميان مسلمانان روى مى‌دهد در آيه شش و هفت به آن اشاره شده است.
مسخره كردن و نام بد نهادن، سوءظن، تجسّس و غيبت كه در يك جامعه ايمانى حرام است، اين مسائل در آيات 11 و 12 به آن تذكر داده شده است.
ايمان تنها به گفتار نيست بلكه بايد علاوه بر گفتار در اعتقادات قلبى كه آثار آن در اعمال انسانى و در جهاد با اموال و نفوس است - وجود داشته باشد. اين مطلب در آيات سيزده الى 15 بيان شده است.
علم خداوند و آگاهى او از همه اسرار نهان عالم هستى و اعمال انسانها در آيات 16 الى آخر سوره به چشم مى‌خورد.
منبع مقاله
مقدمه و متن كتاب.