سنت‌گرایی بازتابی: مبانی جامعه‌شناسی سیاسی ایران (عصر قاجار): تفاوت میان نسخه‌ها

نتیجه کلی حاصل از این پژوهش نشان می دهد که مناسبات اجتماعی ایران برای تحول جامعه‌ی سنتی ایران به جامعه‌ی مدنی با سرمشق گرفتن از غرب مناسب نبوده است. تحل حقوقی انجام شده مناسب با زایش عنصر شهروند با حقوق و وظایف مشخص نبوده است و مردم کشور هم چنان همان شاخص های حقوقی افراد مکلف و رعیت‌های موظف در جوامع ماقبل سرمایه داری را داشته اند. جامعه‌ی مدنی به منظور نمایندگی مصالح و منافع طبقات اجتماعی و در نهایت عموم شکل نگرفت، در نتیجه زمینه‌ی جدایی دولت از جامعه فراهم نشد و جامعه‌ی جماعتی هم چنان در قیمومیت حوزه‌ی سیاسی و جلوه‌ی آن حاکم سیاسی مستبد - باقی ماند. جامعه‌ی جماعیت متشکل از گروه‌های ذی نغوذ تشکیل شد؛ گروه هایی که منافع و مصالحی خاص را نمایندگی می کردند. در نهایت این مناسبات الزاما به نوع دیگری از تحول انجامید که در اینجا از آن با عنوان سنت گرایی بازتابی نام برده می شود.<ref> [https://www.historylib.com/books/2357 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>