۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ابونعيم' به 'ابونعيم'
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها == [[' به '== وابسته‌ها == {{وابسته‌ها}} [[') |
جز (جایگزینی متن - 'ابونعيم' به 'ابونعيم') |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
محاسبى در نوجوانى با خانواده خود از بصره به بغداد رفت. بيشتر عمر وى در بغداد سپرى شد و در همان جا، در سال 243ق، درگذشت. در روزهاى ورودش به بغداد، اين شهر، مركز تلاقى فرهنگ‌هاى يونانى، ايرانى، عربى و اسلامى بود. محاسبى پس از مواجهه با اين فرهنگ‌ها و جاذبه‌هاى هركدام و مشاهده اختلافات آن‌ها با يكديگر، با جد و جهد به كار برخاست و پس از اخذ مواد و عناصرى از آن‌ها سرانجام راه و روش اهل سنّت را به‌گونه‌اى آميخته با تصوف برگزيد و همه كوشش خود را وقف ترويج اين روش و مبارزه با مخالفان آن كرد. وى از يزيد بن هارون و محمد بن كثير صوفى و كسانى كه در طبقه آن دو بودند حديث روايت كرد و از امام شافعى فقه فراگرفت. وى بيانى روان، شيرين و ممتاز داشت كه حتى مخالفان را متأثر مى‌ساخت؛ چنان‌كه يك بار احمد بن حنبل، از مخالفان سرسخت حارث، پنهانى در جايى نشست تا سخن وى را بشنود و با شنيدن سخنان وى سخت متأثر شد و گريه كرد. | محاسبى در نوجوانى با خانواده خود از بصره به بغداد رفت. بيشتر عمر وى در بغداد سپرى شد و در همان جا، در سال 243ق، درگذشت. در روزهاى ورودش به بغداد، اين شهر، مركز تلاقى فرهنگ‌هاى يونانى، ايرانى، عربى و اسلامى بود. محاسبى پس از مواجهه با اين فرهنگ‌ها و جاذبه‌هاى هركدام و مشاهده اختلافات آن‌ها با يكديگر، با جد و جهد به كار برخاست و پس از اخذ مواد و عناصرى از آن‌ها سرانجام راه و روش اهل سنّت را به‌گونه‌اى آميخته با تصوف برگزيد و همه كوشش خود را وقف ترويج اين روش و مبارزه با مخالفان آن كرد. وى از يزيد بن هارون و محمد بن كثير صوفى و كسانى كه در طبقه آن دو بودند حديث روايت كرد و از امام شافعى فقه فراگرفت. وى بيانى روان، شيرين و ممتاز داشت كه حتى مخالفان را متأثر مى‌ساخت؛ چنان‌كه يك بار احمد بن حنبل، از مخالفان سرسخت حارث، پنهانى در جايى نشست تا سخن وى را بشنود و با شنيدن سخنان وى سخت متأثر شد و گريه كرد. | ||
افراد زيادى از وى روايت كرده‌اند. حسن مسوحى از مصاحبان سالمند او و جنيد بغدادى از مريدان او بودند. جنيد پرسش‌هايى مطرح مى‌كرد و پاسخ مى‌گرفت. بيشتر آنچه ابونعيم از محاسبى نقل كرده، به روايت از جنيد است. احمد بن عاصم انطاكى، از صوفيان مشهور و ابوحمزه بزازِ بغدادى هم از مريدان او بودند. | افراد زيادى از وى روايت كرده‌اند. حسن مسوحى از مصاحبان سالمند او و جنيد بغدادى از مريدان او بودند. جنيد پرسش‌هايى مطرح مى‌كرد و پاسخ مى‌گرفت. بيشتر آنچه [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعيم]] از محاسبى نقل كرده، به روايت از جنيد است. احمد بن عاصم انطاكى، از صوفيان مشهور و ابوحمزه بزازِ بغدادى هم از مريدان او بودند. | ||
حارث بيشتر وقت خود را به تدريس، عبادت، وعظ و تأليف مى‌گذراند و به دليل توجه به مباحث كلامى و مطالعه مقالات اهل كلام و نگارش كتاب‌هايى در اين زمينه، توانايى يافت كه حتى در كتاب‌هاى عرفانى و اخلاقى‌اش گونه‌اى تفكر، نظم و ترتيب منطقى را حاكم سازد. چندى نگذشت كه آوازه وى در بغداد پيچيد و سپس به همه مناطق جهان اسلام راه يافت. كراماتى نيز به او نسبت داده‌اند. برخى از اهل سنّت، سيره او را مطابق سيره ابوذرِ غفارى دانسته و علت اتخاذ چنين سيره‌اى را همانندى‌هاى موجود در محيط زندگى وى با محيط ابوذر شمرده‌اند. | حارث بيشتر وقت خود را به تدريس، عبادت، وعظ و تأليف مى‌گذراند و به دليل توجه به مباحث كلامى و مطالعه مقالات اهل كلام و نگارش كتاب‌هايى در اين زمينه، توانايى يافت كه حتى در كتاب‌هاى عرفانى و اخلاقى‌اش گونه‌اى تفكر، نظم و ترتيب منطقى را حاكم سازد. چندى نگذشت كه آوازه وى در بغداد پيچيد و سپس به همه مناطق جهان اسلام راه يافت. كراماتى نيز به او نسبت داده‌اند. برخى از اهل سنّت، سيره او را مطابق سيره ابوذرِ غفارى دانسته و علت اتخاذ چنين سيره‌اى را همانندى‌هاى موجود در محيط زندگى وى با محيط ابوذر شمرده‌اند. | ||