شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام (محشی حسینی شیرازی): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (A-esmaili@noornet.net صفحهٔ شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به [[شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام (محش...)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۳: خط ۳۳:
|-class='articleCode'
|-class='articleCode'
|کد اتوماسیون  
|کد اتوماسیون  
|data-type='automationCode'|531
|data-type='automationCode'|AUTOMATIONCODE531AUTOMATIONCODE
|}
|}
</div>
</div>
خط ۴۱: خط ۴۱:




«شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام»، اثر نجم‌الدين شيخ جعفر، فرزند حسن بن يحيى و معروف به «محقق حلى»، عالم و فقيه اصولى و مرجع بزرگ اوايل قرن هفتم است كه به زبان عربى در باره فقه شيعه اماميه و يك دوره كامل احكام اسلام و مسائل حلال و حرام نوشته شده است. مسائل اين كتاب را بين دوازده تا پانزده هزار گفته‌اند.
'''شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام'''، اثر [[محقق حلی، جعفر بن حسن |نجم‌الدين شيخ جعفر]]، فرزند حسن بن يحيى و معروف به [[محقق حلی، جعفر بن حسن |محقق حلى]]، عالم و فقيه اصولى و مرجع بزرگ اوايل قرن هفتم است كه به زبان عربى در باره فقه شيعه اماميه و يك دوره كامل احكام اسلام و مسائل حلال و حرام نوشته شده است. مسائل اين كتاب را بين دوازده تا پانزده هزار گفته‌اند.


اين كتاب، از زمان «محقق حلى» تا اين زمان، جزو متون درسى حوزه‌هاى علميه است. فضلاى عرب در حوزه‌هاى علمى به جاى «شرح لمعه» بيشتر اين كتاب را تدريس و تدرس مى‌كنند.
اين كتاب، از زمان «محقق حلى» تا اين زمان، جزو متون درسى حوزه‌هاى علميه است. فضلاى عرب در حوزه‌هاى علمى به جاى «شرح لمعه» بيشتر اين كتاب را تدريس و تدرس مى‌كنند.
خط ۵۵: خط ۵۵:




اگر بخواهيم ويژگى‌هاى اين كتاب را برشمريم بهتر است مختصرى از تاريخ شيعه را گزارشى بيان نماييم. فقه شيعه در آغاز، متون روايات بود و فقهاء و محدثان از تعبير كلمات حديث و زياد و كم كردن آن و اظهار نظر رأى پرهيز مى‌كردند و احاديث را دسته‌بندى مى‌كردند، مانند «اصول و فروع كافى» شيخ يعقوب كلينى، اما نگارش كتب فقهى بدون روايات توسط شيخ طوسى در «النهايه» و «مبسوط» آغاز گرديد و تا دو قرن، فقهاء، مقلد شيخ طوسى بودند و كارشان شرح فتاوى ايشان بود، اما در تبويب ابواب، آراء مختلفى وجود داشت و تشتت و پراكندگى حاكم بود.
اگر بخواهيم ويژگى‌هاى اين كتاب را برشمريم بهتر است مختصرى از تاريخ شيعه را گزارشى بيان نماييم. فقه شيعه در آغاز، متون روايات بود و فقهاء و محدثان از تعبير كلمات حديث و زياد و كم كردن آن و اظهار نظر رأى پرهيز مى‌كردند و احاديث را دسته‌بندى مى‌كردند، مانند [[الكافي (ط. الاسلاميه)|اصول و فروع كافى]] [[کلینی، محمد بن یعقوب|شيخ يعقوب كلينى]]، اما نگارش كتب فقهى بدون روايات توسط [[شيخ طوسى]] در «[[النهاية في مجرد الفقه و الفتاوی|النهايه]]» و «[[المبسوط في فقه الإمامية|مبسوط]]» آغاز گرديد و تا دو قرن، فقهاء، مقلد شيخ طوسى بودند و كارشان شرح فتاوى ايشان بود، اما در تبويب ابواب، آراء مختلفى وجود داشت و تشتت و پراكندگى حاكم بود.


قديمى‌ترين تقسيم و دسته‌بندى بحث‌هاى فقه در كتاب «الفروع من الكافي» تاليف شيخ كلينى ديده مى‌شود. بعد از آن دسته‌بندى ايشان با تغييراتى اعمال مى‌شد تا نوبت شيخ طوسى در كتاب «النهايه» رسيد و بعد هم تقسيم‌بندى‌هاى ديگرى وجود داشت، اما مبناى خاصى براى آنها وجود نداشت و تا دو قرن بعد، سبك و روش شيخ طوسى حاكم بود و اين دوره را دوره «ركود» مى‌نامند. تا آنكه طرح «محقق حلى» در كتاب «شرائع الإسلام» ارائه شد. او فقه را به چهار باب مجزا بدين ترتيب تقسيم كرد: 1. عبادات؛ 2. عقود؛ 3. ايقاعات؛ 4. احكام.
قديمى‌ترين تقسيم و دسته‌بندى بحث‌هاى فقه در كتاب «الفروع من الكافي» تاليف شيخ كلينى ديده مى‌شود. بعد از آن دسته‌بندى ايشان با تغييراتى اعمال مى‌شد تا نوبت شيخ طوسى در كتاب «النهايه» رسيد و بعد هم تقسيم‌بندى‌هاى ديگرى وجود داشت، اما مبناى خاصى براى آنها وجود نداشت و تا دو قرن بعد، سبك و روش شيخ طوسى حاكم بود و اين دوره را دوره «ركود» مى‌نامند. تا آنكه طرح «محقق حلى» در كتاب «شرائع الإسلام» ارائه شد. او فقه را به چهار باب مجزا بدين ترتيب تقسيم كرد: 1. عبادات؛ 2. عقود؛ 3. ايقاعات؛ 4. احكام.
خط ۶۷: خط ۶۷:
«احكام»، شامل دوازده كتاب به اين قرار است: 1. صيد و ذباحه؛ 2. اطعمه و اشربه؛ 3. غصب؛ 4. شفعه؛ 5. احياى موات؛ 6. لقطه؛ 7. فرائض؛ 8. قضاء؛ 9. شهادات؛ 10. حدود و تعزيرات؛ 11. قصاص؛ 12. ديات.
«احكام»، شامل دوازده كتاب به اين قرار است: 1. صيد و ذباحه؛ 2. اطعمه و اشربه؛ 3. غصب؛ 4. شفعه؛ 5. احياى موات؛ 6. لقطه؛ 7. فرائض؛ 8. قضاء؛ 9. شهادات؛ 10. حدود و تعزيرات؛ 11. قصاص؛ 12. ديات.


محقق، فقه شيعه را از پراكندگى و تشتت تبويب در ابواب نجات داد و راهى را رفت كه رهروان بسيارى يافت و اكثر فقهاء تا عصر حاضر در شكل‌بندى ابواب فقه راه ايشان را طى نموده‌اند و حتى برخى از فقهاء مانند شهيد اول، در جلد اول كتاب «القواعد و الفوائد» و فاضل مقداد نيز در جلد اول كتاب «التنقيح الرائع»، بر آن داشته كه تبيين علمى براى انحصار ابواب فقه در چهار باب محقق حلى بياورند. البته، اين شاكله‌بندى حلى وجه غالب بود و شاكله‌سازى‌هاى ديگرى هم از محقق حلى در ابواب فقه وجود داشت، مانند: 1. طرح حاجب مفتاح الكرامه؛ 2. طرح شهيد اول در كتاب القواعد و الفوائد؛ 3. طرح فيض كاشانى؛ 4. طرح شهيد صدر، كه مورد استقبال چندانى قرار نگرفتند.
محقق، فقه شيعه را از پراكندگى و تشتت تبويب در ابواب نجات داد و راهى را رفت كه رهروان بسيارى يافت و اكثر فقهاء تا عصر حاضر در شكل‌بندى ابواب فقه راه ايشان را طى نموده‌اند و حتى برخى از فقهاء مانند [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اول]]، در جلد اول كتاب «[[القواعد و الفوائد في الفقه و الاُصول و العربية|القواعد و الفوائد]]» و [[فاضل مقداد]] نيز در جلد اول كتاب «[[التنقيح الرائع لمختصر الشرائع|التنقيح الرائع]]»، بر آن داشته كه تبيين علمى براى انحصار ابواب فقه در چهار باب محقق حلى بياورند. البته، اين شاكله‌بندى حلى وجه غالب بود و شاكله‌سازى‌هاى ديگرى هم از محقق حلى در ابواب فقه وجود داشت، مانند: 1. طرح حاجب مفتاح الكرامه؛ 2. طرح شهيد اول در كتاب القواعد و الفوائد؛ 3. طرح فيض كاشانى؛ 4. طرح شهيد صدر، كه مورد استقبال چندانى قرار نگرفتند.


گرچه انتقادهايى هم در طرح محقق حلى وارد گرديد، مثل اين انتقاد كه مى‌گويند: اساس و ملاكى كه وى براى دسته‌بندى كتب فقهى از آن سود جسته، كاربردى ندارد؛ زيرا وى به داشتن عبارت «صيغه» و نداشتن آن و نيز دو طرفى بودن عبارت «صيغه» و يك طرف بودن، به‌عنوان اساس و ملاك تكيه كرده و به ماهيت و طبيعت كتاب‌ها توجهى نكرده و در نتيجه بسيارى از باب‌ها كه از جهت ماهيت و طبيعت مناسب و در يك رديف جاى مى‌گيرند، از يكديگر جدا شده‌اند و بسيارى از كتاب‌ها، غير مناسب كنار يكديگر قرار گرفته‌اند، ولى بااين‌همه طرح محقق همچنان مورد توجه مى‌باشد.
گرچه انتقادهايى هم در طرح محقق حلى وارد گرديد، مثل اين انتقاد كه مى‌گويند: اساس و ملاكى كه وى براى دسته‌بندى كتب فقهى از آن سود جسته، كاربردى ندارد؛ زيرا وى به داشتن عبارت «صيغه» و نداشتن آن و نيز دو طرفى بودن عبارت «صيغه» و يك طرف بودن، به‌عنوان اساس و ملاك تكيه كرده و به ماهيت و طبيعت كتاب‌ها توجهى نكرده و در نتيجه بسيارى از باب‌ها كه از جهت ماهيت و طبيعت مناسب و در يك رديف جاى مى‌گيرند، از يكديگر جدا شده‌اند و بسيارى از كتاب‌ها، غير مناسب كنار يكديگر قرار گرفته‌اند، ولى بااين‌همه طرح محقق همچنان مورد توجه مى‌باشد.
خط ۸۰: خط ۸۰:
كتاب، به زبان‌هاى فرانسه، روسى، انگليسى، فارسى و تركى ترجمه شده است.
كتاب، به زبان‌هاى فرانسه، روسى، انگليسى، فارسى و تركى ترجمه شده است.


كتاب، بعد از نگارش، توسط خود محقق حلى تحت عنوان «مختصر النافع» تلخيص شد و سپس خود ايشان كتاب «المعتبر في شرح المختصر» را در شرح «مختصر النافع» نگاشت.
كتاب، بعد از نگارش، توسط خود محقق حلى تحت عنوان «[[المختصر النافع في فقه الإمامية|مختصر النافع]]» تلخيص شد و سپس خود ايشان كتاب «[[المعتبر في شرح المختصر|المعتبر في شرح المختصر]]» را در شرح «[[المختصر النافع في فقه الإمامية|مختصر النافع]]» نگاشت.


يكى از ترجمه‌هاى فارسى اين كتاب، ترجمه‌اى است از شيخ محمدتقى بن عباس نهاوندى.
يكى از ترجمه‌هاى فارسى اين كتاب، ترجمه‌اى است از شيخ محمدتقى بن عباس نهاوندى.
خط ۸۸: خط ۸۸:
شروح متعددى بر اين كتاب نگاشته شده، از قبيل:
شروح متعددى بر اين كتاب نگاشته شده، از قبيل:


1. بزرگ‌ترين كتاب فقهى شيعى كه جنبه دائرةالمعارفى در اين زمينه دارد؛ يعنى كتاب «جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام»، تاليف محمدحسن نجفى؛
#بزرگ‌ترين كتاب فقهى شيعى كه جنبه دائرةالمعارفى در اين زمينه دارد؛ يعنى كتاب «جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام»، تاليف محمدحسن نجفى؛
 
#أساس الأحكام؛
2. أساس الأحكام؛
#تقرير المرام؛
 
#جامع الجوامع؛
3. تقرير المرام؛
#دلائل الأحكام؛
 
#غاية المرام؛
4. جامع الجوامع؛
 
5. دلائل الأحكام؛
 
6. غاية المرام؛


و...
و...
خط ۱۱۷: خط ۱۱۲:
[[رده:فقه مذاهب]]
[[رده:فقه مذاهب]]
[[رده:فقه شیعه]]
[[رده:فقه شیعه]]
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش